Hash tag usage

#❦ققنوس_آتش❦ #پارت_173 *** نفسش را از اعماق وجودش محکم به بیرون می‌راند، شاید حق با پدرش بود اما اکنون زیادی دیر است و نمی‌توان با ربکا در دنیای مردگان ارتباط برقرار کرد. حال آن ورد را از کجا پیدا کند؟ دارک آرنجش را به میز تکیه زده و چشمانش را با کف دست‌هایش می‌پوشاند، نفس‌هایش را یکی پس از...

پارت صد و سوم از پوزخند تمسخرآمیزی که بر روی ل*ب‌های پارتنر سابقش نقش بسته بود، نفرت داشت. خودش هم به کلماتی که از دهانش بیرون آمده بودند، اعتقادی نداشت اما می‌دانست که در یک جنگ اشتباه، می‌بایست سلاح درست را انتخاب کند؛ این را در خانه‌ی مافیا و در کنار میگل آموخته بود. با تقه‌ای که به درب اتاق...

نیشخندی مزین ل*ب‌های مارک و دستش بر روی صورت دافنی مُشت شد. سرش را برگرداند و از لای دندان‌هایی که بر روی هم فشار می‌داد غرید: - خوش‌حالی که من رو دیدی؟ پدرت از جون من چی‌ می‌خواد؟ دافنی، انگار عشق و محبّتش نسبت به مارک سیالی شده و بر روی موهایش جاری بود. چنگی به موهای مجعدش می‌زند. - مارتیک از...

از حالا به بعد لیزی فقط و فقط مادر اوست. مزاحم دیگری مهر مادرانه‌اش را تماما تصاحب نکرده! *** (زمان حال) - میدونی تو چرا هیچ‌وقت قاتل خوبی نبودی و نمیشی؟ چون به دنبال دلیل واسه قتلی، هدفات کوچیکه. تو باید کاری کنی که سبک خودت و داشته باشی و همه‌جا اسمت که میاد تن و ب*دن بقیه به لرزه بیافته! من...

مرد، دسته‌ی درب را گرفت و به همراه خود کشید. سری به نشانه‌ی تائید تکان داد. رابرت رویش را برگرداند و تلوزیون را روشن کرد. تا سیاه‌چاله‌ی چشمش به طرف تلوزیون چرخید و خودش را دید، ابروانش در هم گره خورد. - در شهر آتش‌سوزی به پا شده بود. رابرت جون چندین بچه رو نجات داد؛ خیلی عجیبه! شخصی که جنون...

دنیز، چند مرتبه سرفه کرد. ژانت، بطری آبی را از روی میز سفید رنگ برداشت و او را به سوی دنیز گرفت و گفت: - بیا یکم بخور. تا سرفه‌ت قطع بشه! دنیز که می‌ترسید از دست ژانت چیزی را بپذیرد و بنوشد. یک تای ابروانش بالا پرید و دست ژانت را پس زد و ل*ب ورچید: - به این سرفه‌ها عادت کردم... نگران نباش. ژانت...

در چشم تو حوضیست پر از نور از حنجره ات، آمده آواز مهستی... #گیلاس_نوشت🍒

رهگذر گفته غزل یا عشق مال قصه هاست! در جوابش عرض کردم: عاشق افسانه ام #گیلاس_نوشت🍒

هوای گرم داخل خانه بدنش را به لرزش انداخت؛ دندان‌هایش چیلیک‌چیلیک صدا می‌دادند. پدرش در حال سجده بود. فرصت خوبی بود که خودش را در اتاق بچپاند؛ اما نه رمقی در جان داشت و نه حوصله‌ای برای فرار. از روی در سر خورد و روی فرش زانوهایش را در ب*غ*ل گرفت. مادرش بین سالن و آشپزخانه در رفت و آمد بود و هر چند...

با سری پایین سلام داد، شاید چون شرم داشت از اینکه کسی او را بشناسد. فنجان‌های چای را اول از همه جلوی حسام گذاشت و بعد او. قبل از اینکه برود پرسید: - امری با من ندارید قربان؟ حسام یک نگاه گوشه چشمی به دخترک که به جان ل*بش افتاده بود کرد و برای مرد سر بالا انداخت. - نه خیرالله، می‌تونی بری. خیرالله...