نجوم اخبار نجومی

[atena.vd]

به تعویق افتادن سفر فضانورد اماراتی/ پرتاب سایوز اوایل دسامبر


ایسنا نوشت: مدیر اجرایی سازمان فضایی روسیه(روسکاسموس) در مصاحبه با شبکه تلویزیونی آر.تی روسیه درباره زمان پرتاب بعدی سایوز گفت: خدمه جدید در اوایل ماه دسامبر به ایستگاه فضایی بین‌المللی اعزام خواهند شد.



سرگئی کریکالف مدیر روسکاسموس یادآور شد که فضانوردان ساکن ایستگاه بین‌المللی به احتمال زیاد در اواسط ماه دسامبر برای بررسی آسیب سایوز ام.اس-9 به یک راهپیمایی فضایی دست خواهند زد. در ابتدا انتظار می رفت که فضانوردان در تاریخ 15 نوامبر راهپیمایی فضایی داشته باشند و بدنه خارجی سایوز ام.اس-9 را برای یافتن آثاری از سوراخ بوجود آمده مورد بررسی قرار دهند.

وی افزود: پرواز بعدی، به هر حال در ماه دسامبر برنامه ریزی شده، اما اکنون با مشورت‌هایی که صورت گرفته سعی خواهیم کرد تا آن را اوایل ماه دسامبر انجام دهیم تقریبا طبق چیزی که برنامه ریزی شده بود.

طبق برنامه قبلی این ناو باید 28 نوامبر پرتاب می‌شد که بعد از حادثه ناکامی سایوز ام.س-10 اعلام شد تا مدت نامعلومی به تاخیر افتاده است. گرچه روسکاسموس هنوز از نتیجه تحقیقات علل حادثه رسما سخنی نگفته اما ظاهرا آن را یافته و به همین دلیل تصمیم گرفته‌اند سایوز ام.اس-11 را با چند روز تاخیر در اوایل دسامبر راهی فضا کنند. بر عرشه این ناو فضانورد روسکاسموس اولگ کانوننکو, دیوید سن ژاک کیهان نورد سازمان فضایی کانادا و آنه مکلین از ناسا حضور خواهند داشت.

لازم به یادآوری است که در 11 اکتبر، در هنگام پرتاب ناو کیهانی سایوز ام.اس-10 موشک بالابرنده دچار نقص فنی گردید و خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی مجبور به فرود اضطراری شدند. پرواز خدمه ناکام سایوز ام.اس-10 به ایستگاه برای بهار سال 2019 برنامه ریزی شده است. به این ترتیب سفر فضانورد اماراتی تا مدت نامعلومی به عقب افتاد زیرا قرار بود همراه با دو فضانورد سایوز ام.اس-12 راهی ایستگاه فضایی بین‌المللی شوند و بعد از سفری 10 روزه با سایوز ام.اس- 10 به زمین بازگردد که با تغییر برنامه‌های سایوز, مسلما در حال حاضر جایی برای گردشگر اماراتی در دو ناو بعدی وجود ندارد.



5656


کد خبر 813272

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

چرا ایرانی‌ها در برنامه سفر بی بازگشت به مریخ شرکت هلندی ثبت نام کردند؟

ایسنا نوشت: چند سالی است که از پیشنهاد "برنامه مارس وان" یا سفر بی بازگشت به مریخ از طرف یک شرکت هلندی به همین نام می‌گذرد و عده بسیاری از جمله از ایران داوطلب این سفر شده‌اند بدون آنکه مطالعه و درک عمیقی درباره آن داشته باشند.



این که شرایط مریخ نسبت به دیگر سیارات ظاهرا بهتر است و ما توانایی ساخت سامانه‌های فضایی برای سفر به مریخ را داریم دلیل کافی برای انجام سفر یک سویه به مریخ نیست. حتی اینکه برخی معتقدند با ساخت سازه‌های نفوذناپذیر و ایجاد جو، گرم نگه داشتن محیط، بتوانیم مریخ را "زمینی‌سازی" و قابل سکونت کنیم، بیشتر یک نظریه رویایی است تا واقع‌گرایی.

این گروه بطور مثال می‌گویند می‌توانیم در سازه‌های زیستی غیرقابل نفوذ، گلخانه‌هایی برای پرورش گیاهان بسازیم و خوراک‌مان را تامین کنیم. اما ما هنوز بطور دقیق نمی‌دانیم آیا خاک مریخ توانایی لازم برای رشد گیاهان را دارد یا خیر.

در پاسخ به سوالاتی مانند تامین اکسیژن، محافظت از پرتوهای خورشید و شهاب‌ها، تامین انرژی و برق و غیره راه حل‌هایی ارائه می‌دهند اما سوالات زیادی است که بدون جواب است. بطور مثال آیا گرانش ۳۸ درصدی مریخ نسبت به زمین در دراز مدت چه مشکلی برای ب*دن انسان بوجود می آورد؟ چگونه می‌توان آب مصرفی را از منابع احتمالی آب‌های مریخ تامین کرد؟ سکونت‌گاهها از چه ویژگی‌هایی باید برخوردار باشند و چگونه می‌توان این سکونت‌گاهها را در آنجا ساخت؟ زیرا فشار جوی مریخ ۶ میلی‌بار است و باید درست مثل ایستگاه‌ها و سفینه‌های فضایی توان ماندگاری در جو و فشار کم آن را داشته و از هم نپاشند. این زیستگاه‌ها همچنین باید در برابر باد و طوفان‌های سطح مریخ، بادهای خورشیدی و عوامل خطرناک کیهانی مقاوم باشند.

حتی اگر تمام این مشکلات فنی حل شوند باز هم انسان با ویژگی‌هایی که دارد برای زندگی دائمی در مریخ، توانایی لازم را نخواهد داشت. در نظر بگیرید سفری یک ساله در سفینه‌ای بسیار مجهز را آغاز کنید و حتی تعدادی از دوستان و اعضای خانواده و آشنایان هم شما را همراهی می‌کنند؛ در این سفر یک ساله که در مسیر خطرهای زیادی مانند برخورد شهاب سنگ‌ها، اشعه‌های خطرناک کیهانی، خ*را*ب شدن یک یا چند دستگاه سفینه، هم شما را تهدید کند ضمنا شما حق نداشته باشید توقف کنید یا از سفینه خارج شوید. در کل این یک سال، به جای رفتن به حمام و ایستادن زیر دوش، مجبور باشید با دستمال مرطوب خودتان را تمیز کنید، غذا خوردن و نوشیدن آب و حتی خوابیدن‌تان به راحتی ممکن نباشد، روزانه مجبور باشید برای از دست ندادن توان بدنی مرتبا چند ساعت ورزش کنید و... تا به مریخ برسید.

حتی فرض کنید که سفینه شما درست در نقطه پیش‌بینی شده سالم و آرام فرود بیاید و شما بعد از این سفر سراسر عذاب به "استراحت‌گاه" مریخی خودتان برسید. در آنجا چه چیز در انتظار شما خواهد بود؟ سکونتگاهی با مساحت محدود و منظره بیابانی که از پشت پنجره ضخیم و کوچک خواهید دید. بیابانی که تا چشم کار می‌کند از خاک سرخ پوشیده شده است بدون هیچ چشم اندازی از جنگل و دریا و پرندگان با آسمانی سرخ و بدون ابر. برای بیرون رفتن باید لباس دست و پاگیر و سنگین و خسته کننده فضایی بپوشید. خروج هم در هر زمانی که شما دلتان برای گردش تنگ شد ممکن نیست و محدویت دارد. تازه وقتی هم که از زیستگاه خارج شوید کجا می‌خواهید بروید؟ در آنجا از پارک و سینما و دیگر تفریگاه‌های زمینی خبری نیست. کارشناسان معتقدند با توجه به تجربیات به دست آمده در گروه‌های تحقیقاتی اعزامی به قطب جنوب و یا ایستگاه‌های فضایی، در صورت اقامت طولانی و یا دائمی، جنون و درگیری بین افراد، حتمی خواهد بود.

خلاصه آن که ما انسان‌ها عادت کرده‌ایم در همین سیاره، حتی با مشکلات زیست محیطی‌اش و در کنار هم، حتی با مشکلات موجود در روابط اجتماعی‌مان زندگی کنیم و زیستن در هیچ سیاره دیگری برای انسان قابل تصور نیست.

در زمان سفر فضانورد الکساندر لازوتکین به ایران، در جلسه گفتگویی عمومی, فردی با این استدلال که زمین در حال تخریب است و بشر باید برای بعد از زمین زیستگاه مناسبی بیابد، لازوتکین جواب بسیار زیبایی داد و گفت به جای این که بنشینیم و برای حل صدها مشکل زیستی در مریخ فکر کنیم، بیایید سعی مان را در راه جلوگیری از تخریب زمین به کار بگیریم و از این هدیه‌ای که خداوند به ارزانی در اختیارمان گذاشته محافظت کنیم.

5656




کد خبر 812774

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

پرواز آزمایشی فضاپیمای "ویرجین گلکتیک"

ایسنا نوشت: "جرج وایتسایدز"(George Whitesides) مدیر عامل شرکت "ویرجین گلکتیک"(Virgin Galactic) اظهار کرد که این شرکت در تدارک مرحله بعدی پرواز آزمایشی فضاپیمای خود است.



"جرج وایتسایدز"(George Whitesides) مدیر اجرایی شرکت "ویرجین گلکتیک"(Virgin Galactic) در همایش بین‌المللی "فضاپیماهای شخصی و تجاری" اظهار کرد، شرکت "ویرجین گلکتیک" در حال پیگیری انجام مرحله بعدی پرواز آزمایشی فضاپیمای این شرکت است.

چندی پیش "ریچارد برانسون"(Richard Branson)، بنیانگذار شرکت "ویرجین گلکتیک" اعلام کرده بود که فضاپیمای این شرکت تا چند هفته دیگر به فضا می‌رسد. "جرج وایتسایدز" گفت: انتظار می‌رود تا اواخر سال جاری فضاپیمای این شرکت حداقل یک تست پرواز دیگر انجام دهد.

وی ادامه داد، ما در حال ورود به مرحله بعدی آزمایش فضاپیمای خود هستیم که در آن، مرحله سوخت فضاپیما و مدت زمان آزمایش طولانی‌تر خواهد بود. پروازی که انجام خواهد شد، سریع‌تر و مرتفع‌تر خواهد بود. "جرج وایتسایدز" افزود، ما پیشرفت‌های خوبی در این مدت داشته‌ایم ولی هنوز کارهای زیادی مانده که انجام دهیم. فضاپیمای "ویرجین گلکتیک" یک فضاپیمای مداری به نام "اسپیس‌شیپ ۲"( SpaceShipTwo) است.

"ریچارد برانسون" نیز در آینده‌ای نزدیک یکی از مسافران "اسپیس‌شیپ ۲" خواهد بود. وی مدعی شده است که در آینده‌ای نزدیک مسافران قادر به مسافرت بوسیله این فضاپیمای مداری خواهند بود. "وایتسایدز" برنامه زمانی اعلام شده از سوی برانسون را تایید نکرد و گفت: من برنامه زمانی مخصوصی را اعلام نمی‌کنم و ترجیح می‌دهم که برانسون در این مباحث سخنگو باشد.

هواپیمای حامل "اسپیس شیپ ۲"، "WhiteKnightTwo" نام دارد.



5656




کد خبر 812528

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

ملاقات «تیر» با خواهر خوانده زمین

ایسنا نوشت: آسمان صبحگاهی فردا سه‌شنبه 24 مهر شاهد پدیده همنشینی سیاره‌های ناهید و تیر خواهد بود.



مسعود عتیقی دبیر انجمن نجوم آماتوری ایران با اشاره به این پدیده گفت: در ساعت 6 و 30 دقیقه صبح روز سه‌شنبه ٢٤ مهر پدیده همنشینی سیاره‌های "تیر"و "ناهید" رخ می‌دهد.

وی زاویه جدایی این دو جرم آسمانی را ٦.٢درجه ذکر کرد و یادآور شد: در این زمان این سیارات در آسمان نیستند ولی در غروب روز سه‌شنبه این اجرام در آسمان خواهند بود. اما در آن زمان نیز نور پس از غروب خورشید مانع از مشاهده سیارات تیر و ناهید خواهد شد.

سیاره زهره یا ناهید (ونوس) دومین سیاره منظومه خورشیدی به شمار می‌رود که مدار آن در میان مدارهای زمین و تیر (عطارد) قرار گرفته‌ است. زهره نزدیکترین سیاره به زمین است و بعد از ماه، درخشان‌ترین جرم آسمانی طبیعی است که به هنگام شب در آسمان زمین دیده می‌شود.

این سیاره به خاطر ن*زد*یک*ی به زمین، آن را خواهر زمین نیز می‌مامند ضمن آنکه یکی از سیاره‌های سنگی و فشرده و دارای آتشفشان‌های فعال، زمین‌لرزه و رشته‌کوه است.

سیاره عطارد یا تیر نیز کوچکترین و نزدیکترین سیاره به خورشید و سطح رو به خورشید به‌ دلیل ن*زد*یک*ی به خورشید، بسیار د*اغ و سطح پشت به خورشید آن نیز بسیار سرد است.

این سیاره دارای حفره‌های کوچک و بزرگ زیادی است که حکایت از برخورد شهاب‌سنگ‌ها دارد البته قطر برخی از دهانه‌ها به ده‌ها کیلومتر می‌رسد. برخی از این دهانه‌ها محل خروج مواد مذاب است که امروزه با سنگ‌های مذاب پر شده‌اند و مانند کوه‌های آتشفشانی هستند.

تیر، کوه و آتشفشان‌های بزرگ و عمده‌ای ندارد و از نظر فعالیت‌های زمین‌شناختی سیاره‌ای مرده به‌شمار می‌آید.

عطارد از دسته سیاره‌های زمین‌سان است ضمن آنکه این سیاره همانند سیاره‌های ناهید و ماه، حالت‌های گوناگونی از هلال تا قرص کامل را به خود می‌گیرد.

5656


کد خبر 812417

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

انتشار آخرین مقاله «استیون هاوکینگ» فقید


ایسنا نوشت: آخرین مقاله "استیون هاوکینگ" که به همراه همکارش نوشته‌بود، به تازگی منتشر شده است.



آخرین مقاله " استیون هاوکینگ" راجع به این‌که زمانی‌که اطلاعات به داخل سیاه چاله‌ها سقوط می‌کنند، چه اتفاقی بر سر آن‌ها می‌افتد؟، منتشر شد.

این مقاله در واپسین روزهای پیش از مرگ این دانشمند بزرگ تکمیل شده بود. این مقاله راجع به "پارادوکس اطلاعات سیاه‌چاله" است که محور تحقیقات هاوکینگ بیش از ۴۰ سال بود. "پارادوکس اطلاعات سیاه‌چاله" یک پارادوکس است که از ترکیب مکانیک کوانتوم و نسبیت عام پدید می‌آید. بر اساس این پارادوکس٬ اطلاعات فیزیکی می‌تواند در یک سیاه‌چاله برای همیشه ناپدید شود که به معنای کاهش یافتن تعداد زیادی از حالت‌های فیزیکی به یک حالت است (از دست رفتن اطلاعات).

آخرین مقاله "هاوکینگ" رمز و راز "پارادوکس اطلاعات" را حل نکرده است، ولی همکار وی می‌گوید که امیدوار است آن‌ها راهی برای حل این معما گشوده باشند. وی افزود: ما به تحقیقات فشرده خود درزمینه حل این مساله ادامه خواهیم داد. همکار "استیون هاوکینگ" در این پروژه، " Malcolm Perry" از اساتید دانشگاه "کمبریج" بوده است. نظریه "پارادوکس اطلاعات" که به زمان "آلبرت اینشتین" برمی‌گردد، سال‌ها ذهن هاوکینگ و دیگر فیزیکدانان را درگیر خود کرده بود. در سال ۱۹۱۵ بود که نظریه "نسبیت عام" توسط آلبرت اینشتین ارائه شد. "نسبیت عام" نظریه‌ای هندسی برای گرانش است که توصیفی برای گرانش در فیزیک نوین محسوب می‌شود.

این نظریه، گرانش را به‌عنوان یک عامل هندسی و نه یک نیرو بررسی می‌کند. در دهه ۱۹۷۰، هاوکینگ روی نظریات اینشتین کار کرد. وی معتقد بود که سیاهچاله‌ها حرارت دارند و چون اجسام د*اغ گرما از دست می‌دهند، در نهایت تبخیر شده و ناپدید می‌شوند. گفتنی است، هاوکینگ در مقاله خود به دنبال یافتن این مساله بوده است که بر سر اشیایی که در سیاهچاله می‌افتند، چه اتفاقی می‌افتد.

وی در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد که سیاهچاله‌ها در اصل "خاکستری" بوده‌اند.

هاوکینگ و همکارانش در مقاله جدید اظهار کرده‌اند که اگر اطلاعات توسط سیاهچاله‌ها بلعیده شوند، آنتروپی آن‌ها تغییر خواهد کرد. هر ماده‌ای که دمایی دارد، آنتروپی نیز دارد. آنتروپی یک سامانه‌ فیزیکی، کمترین تعداد ذراتی است که برای تعریف صحیح حالت دقیق سامانه لازم است. آنتروپی تعداد آرایش‌های میکروسکوپی است که در یک سیستم ترمودینامیکی وجود دارد.

در سال ۱۹۸۰ هاوکینگ رتبه "فرمانده امپراتوری بریتانیا" را دریافت کرد که در انگلستان این مقام تنها قدمی با "شوالیه" شدن فاصله دارد. او همچنین نشان افتخاری را به دلیل به رسمیت شناختن خدمات ملی خود دریافت کرد. در سال ۲۰۰۹ به هاوکینگ بالاترین افتخار غیرنظامی ایالات متحده یا همان مدال "آزادی ریاست جمهوری" اهدا شد. در مجموع هاوکینگ به حداقل ۱۲ درجه افتخاری نائل شد.

وی صبح روز چهاردهم مارس ۲۰۱۸ در سن ۷۶ سالگی در منزلش واقع در کمبریج درگذشت.

5656


کد خبر 811714

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

سرنوشت ایستگاه بین‌المللی فضایی در هاله‌ای از ابهام


پس از بدعمل کردن تقویت‌کننده موشک سایوز در آسمان و بازگشت اضطراری دو فضانورد به زمین، سؤال اصلی پیش‌آمده این است که 3 فضانورد مستقر در ایستگاه بین‌المللی فضایی تا کی آنجا خواهند ماند و آیا فضاپیمای بدون سرنشین برای بازگرداندن آن‌ها ارسال خواهد شد؟





به گزارش خبرآنلاین، ناسا به‌عنوان شریک تجاری روسیه در ایستگاه ISS گفته است به بدترین سناریو یعنی بدون خدمه ماندن ایستگاه و مدیریت آن از زمین فکر کرده است.{لینک}{لینک}{لینک}

روس‌ها نیز قول داده‌اند تا پس از یافتن دلیل اصلی شکست در عملیات پرتاب، سایوز را برای پرتاب مجدد تا دسامبر و شاید کمی دیرتر از موعد مقرر آماده کنند.

دیروز موشک تقویت‌کننده فضاپیمای سایوز حامل دو فضانورد آمریکایی و روس در ارتفاع 50 هزار متری دچار مشکل شد و آن‌ها مجبور به استفاده از دکمه بازگشت اضطراری شدند تا دوباره در قزاقستان فرود بیایند.

واقعیت این است که 3 فضانورد مستقر در ایستگاه تا ژانویه و تا زمانی که باتری‌های ایستگاه تمام شود، می‌توانند آنجا بمانند اما ممکن است روسیه و آمریکا تصمیم بگیرند فضاپیمایی را بدون سرنشین و همراه با تجهیزات حیاتی به ایستگاه بین‌المللی فضایی بفرستند و 3 فضانورد را تا ژوئن سال آینده در آنجا نگه‌دارند تا تکلیف جانشینان آن‌ها و ادامه حیات ایستگاه مشخص شود.

کپسول فضایی سایوز برای زندگی در مدار برای 200 روز تعریف‌شده است و سپس قادر به ماندن در فضا نبوده و باید به زمین بازگشت داده شود.

اما آمریکا به استراتژی دیگری هم بدون روسیه فکر می‌کند و آن ارسال کپسول ساخت اسپیس ایکس یا بوئینگ به ISS است تا بتواند حیات آن را تضمین کند اما واقعیت این است که برنامه ارسال موشک توسط اسپیس ایکس و یا بوئینگ دچار مشکل فنی ذاتی بوده و تا 2020 نمی‌تواند به مأموریت سرنشین دار برود.

قرار بوده روس‌ها سایوز را 20 دسامبر با 3 فضانورد تازه‌نفس (آن مک کلین آمریکایی، دیوید سنت ژاک کانادایی و اولگ کونو نینکوی روس) به فضا فرستاده و 3 نفر مستقر در ایستگاه را به زمین بازگردانند. اگر روس‌ها بتوانند مشکل فنی را حل کنند، دوباره همه‌چیز به حالت عادی بازمی‌گردد اما اگر نتوانند، آمریکایی‌ها ممکن است به فضاپیمای بدون سرنشین فکر کنند.

به گفته آمریکایی‌ها ایستگاه بین‌المللی فضایی از روی زمین نیز قابل هدایت و مدیریت است اما اگر سیستم خورشیدی یا پمپ‌های آمونیاک و ... دچار مشکل شوند، باید به‌صورت فیزیکی و حضوری مشکل حل شود که در این صورت تعمیر ناممکن می‌شود و ایستگاه 100 میلیارد دلاری که آمریکا بیش از 3 میلیارد دلار روی آن اخیراً سرمایه‌گذاری کرده، به مخاطره می‌افتد.

همکاری فضایی روسیه و آمریکا به دنبال کشف حفره روی یکی از ماژول‌های ایستگاه در ماه اوت به مشکل برخورده است و احتمال اینکه این روابط به دنبال حادثه دیروز سردتر نیز شود، زیاد است.





5656




کد خبر 811650

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

هشدار مدیر ناسا به روسیه


مدیر ناسا ضمن هشدار به روسیه، از این کشور خواست تا درباره حفره اسرارآمیز ایجادشده روی یکی از ماژول‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی بدون تکیه‌ بر تئوری توطئه تحقیق کند.





به گزارش خبرآنلاین، جیم برایدنستاین گفت: مطمئن است بازپرسان علت ایجاد حفره مرموز در ایستگاه را معلوم خواهند کرد و ناسا از هرگونه همکاری در این زمینه کوتاهی نخواهد کرد.{لینک}

وی افزود: باید بدون اغماض، بدون شایعه و پیش‌داوری و بدون توسل به تئوری توطئه این موضوع روشن شود و آمریکا همکاری لازم را با روس‌ها خواهد داشت.

اظهارنظر رئیس ناسا در پاسخ به رئیس سازمان فضایی روسیه است که گفته بود ایجاد حفره عمدی بوده و به‌طور غیرمستقیم انگشت اتهام را به‌سوی آمریکایی‌ها نشانه رفته است.

وی افزود: علی‌رغم اظهارات جدید دیمیتری روگوزین درباره این‌که روسیه نقش درجه‌دو در برنامه ساخت پایگاه فضایی در ماه را نمی‌پذیرد؛ همکاری با Roscosmos همچنان برای ناسا مهم است.

حفره اسرارآمیز در ماه اوت روی یکی از ماژول‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی کشف و جلوی کاهش فشار هوا در ایستگاه گرفته شد.

5656




کد خبر 811249

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

راز شکست ماموریت سایوز ۲۵ بی‌تجربگی فضانوردانش بود

ایسنا نوشت: به دنبال پرتاب ششمین فروند از ایستگاه‌های فضایی سالیوت در 29 سپتامبر 1977 که به نظر کارشناسان غربی باید ایستگاهی متفاوت از نمونه‌های قبلی می‌بود، علاقمندان به فضانوردی منتظر واقعه‌ای هیجان‌انگیز در مدار زمین بودند.



روز بعد از آن رسانه‌های گروهی شوروی خبر از پرتاب یک فروند ناو سرنشین‌دار را چاپ کردند که با ادبیاتی نه چندان روشن نشان می‌داد خبرهایی در راه است. ناو کیهانی سایوز-25 در روز 9 اکتبر 1977 با دو فضانورد از ایستگاه فضایی بایکونور پرتاب شد.

فرماندهی سفینه را ولادیمیر کوالنک 35 ساله و مهندسی پرواز را والری ریومین 38 ساله به عهده داشتند. هر دوی آنها برای نخستین بار به فضا می‌رفتند. گرچه اطلاعیه‌های منتشر شده توسط خبرگزاری رسمی شوروی به شکل و محتوای این ماموریت چندان اشاره‌ای نداشت اما کارشناسان غربی معتقد بودند بعد از پرواز یک ماهه فضانوردان سایوز-18 و دو ماهه فضانوردان سایوز 18 همچنین پرواز سه ماهه ناو بدون سرنشین سایوز-20 برای آنها به احتمال زیاد اقامتی در حد 100 شبانه‌روزی پیش‌بینی شده تا رکورد 84 روزه فضانوردان اسکای ل*ب آمریکا را بشکنند.

اما در میان ناباوری کارشناسان ناگهان در روز 10 اکتبر رادیو مسکو از قول تاس اعلام کرد الحاق خودکار سفینه سایوز-25 و ایستگاه مداری سالیوت-6 از فاصله 120 متری شروع شد اما به علت انحرافاتی که در برنامه پیدا گشت از الحاق با سالیوت-6 انصراف حاصل گردید و فضانوردان برای عملیات فرود اقدام کرده‌اند.

ماجرا از چه قرار بود؟

دو کیهان نورد بلافاصله پس از رسیدن به مدار، شروع به آزمایش دستگاه‌ها و انجام مانورهایی طبق برنامه پرواز نمودند. در دور 18 بالاخره به مدار مشابه سالیوت ‏-6 دست یافتند. در فاصله 100 متری کوالنک هدایت دستی سفینه را بر عهده گرفت و آن را به سالیوت نزدیک کرد. در فاصله 50 متری سالیوت-6 فضانوردان متوجه شدند دارند به پهلوی ایستگاه نزدیک می‌شوند و سفینه برای اتصال به لنگرگاه سالیوت زاویه درست را ندارد. آنها مجبور شدند ترمز کنند البته براساس فیلم و عکس‌ها، بعداً کارشناسان گفتند که در آن لحظه بین سفینه و پهلوی ایستگاه هنوز 5/1 متر فاصله بود.

سپس فضانوردان تصمیم گرفتند ایستگاه فضایی را دور بزنند و مجدداً عمل اتصال با استفاده از دستگاه خودکار ایگلا انجام شود. این دستگاه سوخت زیادی مصرف کرد و مرکز هدایت پرواز از کیهان نوردان خواست تا خود، هدایت ناو را بر عهده گیرند. این بار سایوز-25 توانست در نقطه اتصال عمل کند و ضربه کوچکی وارد کرد اما در سفینه چراغ اتصال روشن نشد بلکه مشخص گردید که ناو کیهانی خیلی آهسته از ایستگاه فضایی دور می‌شود. کیهان‌نوردان 30 متر دور و بار دیگر برای اتصال به ایستگاه به آن نزدیک شدند.

چون ارتباط با زمین در آن لحظه قطع بود کیهان نوردان ابتکار عمل را به دست گرفتند .این بار نیز اتصال انجام نشد. یک بار دیگر آنها به فاصله 20 متری ایستگاه بازگشتند. 15-10 کیلوگرم سوخت باقی مانده بود. طبق قوانین باید همه کار را متوقف می‌کردند و برای بازگشت به زمین آماده می‌شدند اما دو کیهان نورد با هم توافق کردند تا شانس خود را یک بار دیگر آزمایش کنند.

ولادیمیر کاوالیونک می‌گوید: "به والری نگاه کردم می‌خواستم به او بگویم قبول دارم که خطر کنیم و سومین عملیات را هم انجام دهیم. چون هنوز بخش ذخیره وجود داشت. می‌شد برای فرود از امکانات اضطراری استفاده کرد. او هم تصمیم مرا قبول داشت. چشمانش چنین می‌گفت. فرمان هدایت را بار دیگر به دست گرفتم. نزدیک شدن خیلی خوب صورت گرفت اما سومین کوشش نیز بی‌فایده بود. ضربه اتصال به ایستگاه، سفینه را 8 تا 6 متر عقب راند. سوخت سیستم اصلی کاملاً تمام شد..."

به این ترتیب هم فضانوردان و هم مرکز هدایت پرواز به این نتیجه رسیدند که ماموریت شکست خورد و باید به آن خاتمه داد. سایوز-25 در روز 11 اکتبر پس از سفری 2 روزه و طی مسافتی در حدود 1343 میلیون کیلومتر و با 32چرخش در اطراف زمین در فاصله‌ای حدود 185 کیلومتری شمال غربی تسه لینوگراد در قزاقستان فرود آمد.

کمیسیون دولتی نتوانست دلیل اصلی عدم اتصال را روشن کند چون بخش اتصالی در قسمتی از سفینه قرار داشت که به زمین بر نمی‌گشت. اما به طور کلی تصمیم گرفتند از آن پس در هر گروه فضانوردان اعزامی به ایستگاه‌های فضایی, یک نفر باید تجربه پرواز قبلی داشته باشد. این تصمیم به ظاهر ساده، زندگی فضانوردان زیادی را عوض کرد. خدمه پروازهای بعدی تغییر یافتند و در هر گروه، فضانوردی با تجربه جانشین یکی از جدیدها شد.

به این ترتیب می‌توان گفت راز شکست ماموریت سایوز 25 بی‌تجربگی فضانوردانش بود.





5656


کد خبر 810883

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

داستان مردی که می‌خواست قبل از شوروی، انسان به فضا بفرستد

ایسنا نوشت: رابرت گیلروث(Robert Gilruth) مهندس و پیشگام هوافضایی آمریکا و نخستین مدیر مرکز پروازهای سرنشین‌دار ناسا(Manned Spacecraft Center) بود که بعدا به مرکز فضایی لیندون جانسن(Lyndon B. Johnson Space Center) تغییر نام داد.



او از 1937 تا 1958برای کمیته مشورتی هوانوردی -ناکا-(National Advisory Committee for Aeronautics-NACA) و پس از آن تا زمان بازنشستگی در سال 1973 در جایگزینش یعنی سازمان ملی هوانوردی و فضایی آمریکا -ناسا-(National Aeronautics and Space Administration-NASA) کار کرد. وی با تحقیقات اولیه در زمینه پرواز با هواپیماهای جت و پروازهای مافوق صوت همراه بود و سپس به برنامه بزرگ فضایی آمریکا از جمله طرح‌های سرنشین‌دار مرکوری، جمینی و آپولو ختم شد.

گیلروث در 8 اکتبر 1913 در شهر ناشوو(Nashwauk) از ایالت مینه سوتا(Minnesota) آمریکا متولد شد و زمانی که 9 ساله بود به دالوث(Duluth) نقل مکان کرد. او در سال 1931 از دبیرستان مرکزی دالوث فارغ التحصیل شد. گیلروث از دوران نوجوانی به هوانوردی علاقمند شد و به ساخت هواپیما مدل پرداخت. او پس از خواندن مطالبی درباره آزمایشگاه هوانوردی لانگلی در ویرجینیا به دنبال کار حرفه‌ای در این زمینه افتاد. گیلروث در سال 1935 مدرک کارشناسی مهندسی هواپیما و در سال 1936 مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه مینه‌سوتا دریافت کرد و از ژانویه سال 1937، در آزمایشگاه هوانوردی لانگلی استخدام شد، جایی که او تحقیقات عمیق و حرفه‌ای خود برای سامانه‌های هوانوردی را آغاز کرد.

تحقیقات او منجر به تنظیم و انتشار گزارش موسوم به آر755 کمیته مشورتی هوانوردی آمریکا در سال 1941 شد که در آن ویژگی مورد نیاز برای پرواز رضایتبخش یک هواپیما، شامل مجموعه ای از الزامات برای بکارگیری یک هواپیما تعریف شده بود. تا آن زمان هیچ مجموعه دستورالعملی برای خلبانان و طراحان هواپیما وجود نداشت.

گیلروث همچنین پیشگام ضبط اطلاعات از ابزارها طی پروازهای آزمایشی بود که تجربه خلبان را بالا می‌برد. او این کار را به عنوان روش عملیاتی به یک استاندارد در امر پرواز تبدیل کرد.

زمانی که گیلروث به عنوان دستیار مدیر بخش تحقیقاتی هواپیماهای بدون خلبان بر روی موشک‌های مافوق صوت در کمیته مشورتی هوانوردی فعالیت داشت با دیگر اعضای گروهش هدف پرتاب ماهواره‌ها به فضا را دنبال می‌کردند اما مدیران او علاقه‌ای نشان نمی‌دادند حتی پیشنهاد آنها را رد کردند. اما پس از آنکه شوروی موفق به پرتاب اسپوتنیک-1 نخستین ماهواره جهان شد این نگاه به سرعت تغییر یافت بطوریکه مسئولان آمریکایی دستور دادند سازمانی نیرومند برای دنبال کردن فعالیت‌های فضایی بوجود آید و گیلروث در تبدیل "کمیته مشورتی هوانوردی" به "سازمان ملی هوانوردی و فضایی" نقش پر رنگی داشت.

بعد از ایجاد ناسا، گیلروث به سرپرستی گروهی انتخاب شد که هدفش قرار دادن انسان در فضا قبل از شوروی بود. گرچه روسها توانستند گاگارین را قبل از آمریکایی‌ها به فضا بفرستند اما تلاش‌های گیلروث در شکل‌گیری و کار ناو کیهانی مرکوری برای فرستادن فضانوردان آمریکایی قابل تحسین بود.

هنگامیکه جان کندی رئیس جمهور وقت آمریکا اعلام کرد که این کشور تا قبل از پایان دهه 1961 یک انسان را به ماه خواهد فرستاد، گیلروث ناراحت شد چون به خوبی دشواری‌های راه را می‌دانست و مطمئن نبود طی این چند سال, بتوان به چنین هدفی دست یافت و آن را جامه عمل پوشاند.

او در آن زمان در فکر اجرای برنامه جیمنی بود که بتواند برای ناسا تجربه و اطلاعات بیشتری در مورد فعالیت در فضا کسب کند. اما به هر حال او و گروهش چاره‌ای جز تلاش بیشتر برای رسیدن به آن هدف نداشتند. به زودی برنامه آپولو از روی کاغذ وارد مرحله عملیاتی شد و مسئولان گیلروث را به عنوان رئیس مرکز سفینه‌های سرنشین‌دار انتخاب کردند چون واقعا کس دیگری نمی‌توانست کار در این زمینه را همانند او پیش ببرد. وی تا زمان بازنشستگی در سال 1972 به عنوان مدیر کارشناسی ارشد کار می‌کرد و مجموعا 25 پرواز فضایی سرنشین‌دار از مرکوری- ردستون 3 (نخستین پرتاب سرنشیندار آمریکا) تا آپولو-15 را مدیریت کرد.

گیلروث در سن 86 سالگی درشارلوتویل(Charlottesville) در ایالت ویرجینیا فوت کرد. براساس زندگی و شخصیت او در سال 2016 فیلمی با عنوان "نقش‌های پنهان "(Hidden Figures) با بازی کوین کاستنر ساخته شد.





5656


کد خبر 810582

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[atena.vd]

تاخیر در اعلام خبر دلیل ایجاد حفره در ایستگاه بین‌المللی فضایی


ایسنا نوشت: با گذشت بیش از یک ماه از مشکل پیش آمده در ایستگاه فضایی بین‌المللی در رابـ ـطه با سوراخ شدن ناو سایوز, مسئولان سازمان فضایی روسیه-روسکاسموس- هنوز از اعلام صریح دلیل این حادثه خودداری می‌کنند.



دیمیتری راگوزین رئیس روسکاسموس در جمع خبرنگاران اعلام کرد تیم تحقیق در مورد سوراخ بوجود آمده در سایوز ام.اس -9 که به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل است تا اواسط ماه نوامبر به کار خود ادامه خواهد داد.

راگوزین به خبرنگاران گفت: کمیسیون در حال کار و بررسی‌های همه‌جانبه است و اخبار مربوط به نتایج تحقیقات تا اواسط ماه نوامبر به رسانه‌ها گزارش خواهد شد. این چندمین بار است که مسئولان روسکاسموس اعلام نتیجه را به تاخیر می‌اندازند.

در 30 اوت، افت فشار هوا در ایستگاه فضایی بین‌المللی باعث بروز وضعیت اضطراری شد. فضانوردان بلافاصله وارد عمل شدند و تحقیقات بعدی نشان داد این افت فشار ناشی از نشت در سایوز ام.اس -9 بوده که از 8 ژوئن به ایستگاه وصل شده است. هوا از طریق سوراخی به قطر 2 میلی‌متر در بدنه بخش مداری سایوز به بیرون درز می‌کرد.

این حفره فورا با ماده خاصی که در تجهیزات تعمیری بود مسدود شد و فشار هوا به وضعیت عادی درآمد. سپس هیئتی از سوی راگوزین مامور رسیدگی و کشف دلایل بوجود آمدن این سوراخ شدند. در روزهای اول احتمال می‌رفت سوراخ ممکن است بر اثر اصابت قطعه‌ای از زباله‌های فضایی بوجود آمده باشد اما تحقیقات چند روزه کارشناسان از روی عکس‌های ارسالی به مرکز هدایت پرواز آنها را به این نتیجه رساند که بدنه ناو از داخل صدمه دیده است و این سوال را پیش آورد که این اتفاق در زمین رخ داده یا در فضا؟

دیمیتری راگوزین سرپرست روسکاسموس در مصاحبه با خبرنگاران گفت که با تحقیقات انجام شده در مورد ماهیت حادثه سایوز معلوم شد قضیه پیچیده‌تر از آن چیزی است که پیشتر تصور می‌شد و متخصصان هنوز نتوانسته‌اند به درستی تصویری واقعی از آنچه اتفاق افتاده را به دست آورند. او همچنین اشاره کرد که "مقامات صالح" در تحقیقات شرکت دارند.

سرگئی کریکالیف مدیر اجرایی روسکاسموس نیز اشاره کرد این کار عامل انسانی دارد گرچه بطور قطعی نمی‌شود حکم داد و قضاوت کرد اما به عنوان یک فرض 50 -50 , سوراخ کردن سایوز ام.اس -9 ممکن است کسی از خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی به سفینه آسیب زده باشد. البته هنوز کارشناسان احتمال آسیب رسانی به سفینه در زمین را رد نکرده‌اند و تحقیقات در هر دو مورد، اقدام عمدی و یا تصادفی ادامه دارد.

روی‌ هم رفته صحبت‌های مسئولان روسکاسموس دو پهلو است و به روشنی در این باره صحبت نمی‌کنند و همین وضعیت, شک و شبهه اینکه یکی از سرنشینان ایستگاه فضایی عامل حادثه بوده را بیشتر می‌کند.



5656


کد خبر 810027

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان