یک نکته دایره واژگانی
🖌قبل از نوشتن هر متنی، مثل متن کتاب یا مقاله یا نامه اداری، باید مخاطب را در نظر بگیریم. هر مخاطبی نسبت به یک سری دایره واژگان حساس تر است. مثلاً بعضی از روسا به کلمه «رشد» خیلی حساس تر هستند. بعضی ها روی کلمه «هزینه» و «سود» حساسیت دارند و بعضی دیگر هم روی «برندسازی». این که طرف مقابل کیست، چه سلیقه هایی دارد، چه نیازهایی را می شناسد و به آنها اهمیت می دهد، در نوشتن هر متنی موثر است.
🖌کتابی که برای طبقه خاص نوشته شده باشد، نیاز دارد که در بین طبقه خاص معرفی بشود. البته کتابی برای عموم نداریم. برای یک کارمند ساده، رشد شخصی فقط زمانی اهمیت پیدا می کند که قصد ارتقا داشته باشد. خیلی از این کارمندان، ترجیح می دهند که کتاب های شغلی خودشان را بخوانند و روی مهارت های نرم خودشان کار نکنند.
به مخاطب متنی که می نویسید، فکر کنید. ورودی های کلمات هر کسی متفاوت است. گاهی حتی پیدا کردن همکاران صمیمی، هم‌دانشگاهی‌های سابق، کتاب‌های مورد علاقه و دوستان صمیمی در رسیدن به نقطه اشتراک اثرگذارند.
این یعنی هنر استفاده از دایره واژگان.
جوز بر گنبد انداختن : کنایه از کارهای عبث و بیهوده . 
نظامی:چو عاجز شدند اندران تاختنچراغ چشم : کنایه از فرزند .چراغ سپهر : کنایه از آفتاب ، ماه و ستارگان .چراغ سحرگهان : کنایه از آفتاب .چرب دستی : چابکی و جلدی و شیرین کاری و هنرمندی .چرب زبانی :سخنان خوش و دل چسب و ملایم طبع گفتن ، چاپلوسی وفریب . چرخ بلند : کنایه از آسمان و افلاک .چرخ بوقلمون :کنایه از روزگار که هر دم به رنگی است .چشم فرو بستن : چشم بر هم نهادن . کنایه از مردن باشد . صرفنظر کردن .خاکی نهاد : متواضع و فروتن . خرقه تهی کردن :کنایه از مردن . خط کشیدن : کنایه از ترک کردن و محو کردن در پرده داشتن : پنهان و مخفی داشتن .در پرده گفتن : پوشیده و مخفی گفتن .در پوستین مردم افتادن: کنایه از عیب جویی و غیبت کردن. بی آشیان ، خانه به دوش: کنایه از آواره و بیچاره و سرگردان دست و دل باز : بخشنده ورور جادو ، روده دراز : پر حرفبرج زهرمار:آدم ترشـرو و بد اخـلاق خر رنگ کن: آدم دغل و حقّه باز نردبان دزدها: آدم قد بلند و لاغر یکدنده: لجوجهفت خـطّ: متقلب و زرنگباد دست: آدم ولخرج و مسرفچرخ دولابی ، چرخ کبود ، خیمۀ بلند ، کوژپشت ، گنبد لاجوردی: آسمان هزار میخ: آسمان پر ستاره پاپی شدن ، پیله کردن: اصرار ورزیدنگر*دن نهادن: اطاعت کردنسر در مقابل کسی خم کردن : تسلیم شدن ،سر در هر سوراخی کردن : فضول بودن ،سر دماغ آمدن : سر حال شدن ، سالم شدن ،سر را بالا نگه داشتن : متین و راست قامت و نترس بودن ، شرمنده نبودن ،سر راحت به بالین گذاشتن : آرامش خیال داشتن سری توی سرها درآوردن : مشهور و معروف شدن شیرکُش: شجاعمیرزا قلمدان: شخص باریک و لاغر مردنی گل سر سبد:شخص برگزیده دم بریده:شخص زرنگ و مکّار و حیله گر آیینه ی دق: شخص عبوسیک ل*ب و هزار خنده: شخصی که بسیار خوشرفتار است.امیر نور محمدی
سوال‌هایی که لازم است قبل از اینکه روی سوژه‌تان کار کنید از خود بپرسید:
کنایهکنایه در لغت به معنی پوشیده سخن گفتن است و در اصطلاح سخنی است که دارای دو معنی نزدیک و دور باشد و این دو معنی باید لازم و ملزوم یکدیگر باشند؛پس گوینده آن جمله را چنان ترکیب کند و به کار برد که ذهن شنونده از معنی نزدیک به معنی دور منتقل گردد.مانند بیت زیر:عابدانی که روی بر خلقند
روی بر خلق کردن و پشت بر قبله کردن هر دو کنایه از ریاکاری و توجه بر مردم به جای توجه به خداست.چنین است رسم سرای درشتکنایه از یکنواخت نبودن روزگار است.فلانی ریش سفید است.کنایه از با تجربه بودن است.نپندارم ای در خزان کشته جوسرم به دنیی و عقبی فرو نمی آید کنایه از غرور و تکبر داشتن است.دامن‌کشان: (با ناز و خرام) و غبار کالبد به هوا رفتن: (مردن و نابودشدن) در بیت:آب از سر گذشتن : کنایه ازاین که کار به منتهای درجه ی شدّت رسیدو از حد گذشت .آب از سر چشمه گل آلود است :کنایه از این که اصل و پایه کار خ*را*ب است .آب برآتش ریختن :کنایه از خاموش کردن فتنه و خشم .آب به غربال پیمانه کردن :کنایه از کار بیهوده کردن و رنج بی فایده بردن .آب از دیده راندن :کنایه از اشک ریختن . آب در چیزی کردن :کنایه از تقلّب و دغلی و نادرستی است .آب در هاون سودن : کنایه از عمل لغو و بیهوده کردن است .آب ریختن : آبرو ریختن .کسی را خفیف و بی اعتبار و بی عزّت گردانیدن .آب ها از آسیاب افتادن : کنایه از پایان یافتن کار و خاموش شدن سر و صداست در اطراف کاری .آسمان ریسمان بافتن : کنایه از سخن نامعقول و نامقبول است آش پختن :کنایه از این که برای گرفتاری و ایجاد زحمت کسی کار کنند . آفتاب سر دیوار : کنایه از زوال عمر .آفتابی شدن : صاف بودن هوا .کنایه از ظاهر شدن امری . آه در بساط نداشتن :کنایه از بی چیزی و مفلسی .ابرو بالا انداختن :کنایه از بی اعتنایی و کبر فروشی به باد دادن :از دست دادن و تلف کردن .به بار آمدن : به حاصل آمدن ، به نتیجه رسیدن . به جان آوردن : کنایه از آزار رسانیدن و کشتن .پنبه در گوش نهادن(پنبه در گوش کردن ) : کنایه از غفلت و بی خبری و سخن ناشنودن .پنبه شدن : نرم ، صاف و سفید شدن .کنایه از متفرّق و پریشان شدنپنبه کردن : کنایه از پریشان و پراکنده ساختن.پنجه درافکندن : کنایه از با کسی در افتادن ، پنجه در پنجه کسی در انداختن ، زور آزمایی کردن . جگر گوشه : کنایه از فرزند ، پاره ای از جگر .
•• انتخاب راوی در نوشتن رمان هایی بر اساس زندگی واقعیِ اشخاص
•• برای نوشتن رمانی که در آن به زندگی یک شخصیت حقیقی می پردازیم، از چه نوع راوی استفاده کنیم تاثیرگذارتر هست؟ اول شخصی یا سوم شخص؟ (من راوی یا دانای کل؟)•• در رمان هایی که به سبک بیوگرافی (زندگینامه ای) نزدیک هستند، تمرکز روایت ما بر روی زندگی شخصیت اصلی هست و معمولا همه ی اتفاقات و حوادث از نگاه او دیده و روایت می شود. از آنجایی که نیازی به جابجایی نظرگاه نخواهد بود بنابراین انتخاب راوی اول شخص محدودیتی برای ما ایجاد نخواهد کرد و می تواند از عهده ی روایت رمان بربیاید.•• علاوه بر این، راوی اول شخص (من راوی) صمیمیتی دارد که متناسب با فضا و هدف این رمانها هست و باعث ن*زد*یک*ی خواننده به متن خواهد شد. همچنین از آنجایی که شاید لازم باشد نظر شخصیت درباره ی اتفاقات و حوادث مختلف گفته شود، اینگونه قضاوت ها از راوی اول شخص پذیرفتنی تر خواهد بود ،در حالی که معمولا راوی سوم شخص به سختی می تواند بدون خارج شدن از خط روایت به قضاوت بپردازد.
