آسمانا ! چه شده؟ تو برای که؟ تو چرا می باری؟ مگر آنجا میان تو و عشق جنگ شده که دگر تاب نداری و همی یکسره تا مغرب و مشرق، به جهان قطره ی اشک می آری؟
آسمانا چه شده؟ تو مگر همچو منی دلداده، این جهان از همه عمر، خاطره ای تلخ برایت داده؟
مگر از درد فراق، این چنان می باری مگرَم حسرت عشقی که تو در بر داری
مگرَم نتوانم که غمت وصف کنم، شاید آنجا گله ای از همه عالم داری. آسمانا همه جا تر شده است. شیشه های دل من، شیشه ی پنجره ی کنج اتاق.
بس که سیلی قشنگی ست گوهرت بر گونه ام، در میان دل خود آه که دریا داری. من تو را می فهمم من تو را می دانم. این چنین بارش و غرش، این همان عشق عمیقی ست که تو در برداری.
آسمانا چه شده؟ تو مگر همچو منی دلداده، این جهان از همه عمر، خاطره ای تلخ برایت داده؟
مگر از درد فراق، این چنان می باری مگرَم حسرت عشقی که تو در بر داری
مگرَم نتوانم که غمت وصف کنم، شاید آنجا گله ای از همه عالم داری. آسمانا همه جا تر شده است. شیشه های دل من، شیشه ی پنجره ی کنج اتاق.
بس که سیلی قشنگی ست گوهرت بر گونه ام، در میان دل خود آه که دریا داری. من تو را می فهمم من تو را می دانم. این چنین بارش و غرش، این همان عشق عمیقی ست که تو در برداری.
کد:
آسمانا ! چه شده؟ تو برای که؟ تو چرا می باری؟ مگر آنجا میان تو و عشق جنگ شده که دگر تاب نداری
و همی یکسره تا مغرب و مشرق، به جهان قطره ی اشک می آری؟
آسمانا چه شده؟ تو مگر همچو منی دلداده، این جهان از همه عمر، خاطره ای تلخ برایت داده؟
مگر از درد فراق، این چنان می باری مگرَم حسرت عشقی که تو در بر داری
مگرَم نتوانم که غمت وصف کنم، شاید آنجا گله ای از همه عالم داری. آسمانا همه جا تر شده است. شیشه های دل من، شیشه ی پنجره ی کنج اتاق.
بس که سیلی قشنگی ست گوهرت بر گونه ام، در میان دل خود آه که دریا داری. من تو را می فهمم من تو را می دانم. این چنین بارش و غرش، این همان عشق عمیقی ست که تو در برداری.
آخرین ویرایش: