عنوان شعر: شهر غم
شاعر: زری
قالب: سپید
ژانر: تراژدی، عاشقانه
مقدمه: شهر شده پر از غم ز تو.
شهر شده آغشته به اشک از غم دوری تو.
شهر به غمِ عشق تو اسیر است.
ناله‌ی منِ شاعر، از فراغ عشق است.
[HASH=64911]#قلم_اول[/HASHدر شهر پرسه می‌زنم؛ اما نمی‌بینم تو را
در زیر باران بی‌چتر قدم می‌زنم؛ اما نمی‌بینم تو را
شهر پر از غم است و دلم تو را می‌خواهد؛ اما نمی‌بینم تو را
من همانند پروانه بودم و تو آن شمع،
شب تا صبح به دورت چرخیدم؛ اما نمی‌بینم تو راشهر تاریکی
شهر پر از غم است، کجایی تو؟
شهر پر از نمَ است، کجایی تو؟
شهر بی‌تو چراغ بی‌فانوس است.
شهر بی‌تو، برایم قفس است کجایی تو؟شهر مردگان
شهر از بالا قشنگ بود.
از پایین پر از غم بود.
دلم خنده‌ای از ته دل می‌خواست.
شهر هوایش عاشقانه بود.بیم دارم
بیم دارم که عشقت مجنونم کند.
بیم دارم که شبی مرا رسواترین رسوایان کند.
در شهرِ غم پرسه می‌زنم.
بیم دارم که مرا با خاطراتت این چنین خوار کند.اگر دستانت در دستانم بود.
اگر دستانت در دستانم بود
تو آن طرف شهر زمین نمی‌خوردی.
دستانم اگر در دستانت بود،
شهر پر از غم نبود
خانه‌ی کوچکی داشتیم
چشمانت سیاهی شب بود
لبخندت خنده‌ی شهر بوداز یاد می‌برم!
من خیابان‌های این شهر را از یاد می‌برم.
هرگز به یاد نمی‌آورم در کدام خیابان دیدمت!
به یاد نمی‌آورم با کدام غزل تو را بوسیدمت!
من خاطره‌های با تو را از یاد می‌برم.
