ایسنا نوشت: "مارینر-۹ "را می‌توان یکی از موفق‌ترین کاوشگران مریخ دانست؛ کاوشگری که توانست طی ۹۰ روز گردش در مدار مریخ از ۷۰ درصد این سیاره عکسبرداری کرده و به زمین بفرستد، تصاویری که از جمله آنها می‌توان به تصویر جالبی از آتشفشان غول پیکر "نیکس المپیا" اشاره کرد.
این سفینه توانست با موفقیت ۳۴۹ شبانه روز فعالیت و اطلاعات خود را ارسال کند و تا آن زمان ۶۹۸ بار مریخ را دور زد. "مارینر-۹ "جمعاً ۷۳۲۹ تصویر نه تنها از مریخ بلکه از فوبوس و دیموس به زمین فرستاد.
این سفینه پس از طی ۳۹۷ میلیون کیلومتر در ۱۳ نوامبر ۱۹۷۱ (۲۲ آبان۱۳۵۰) خود را به مریخ رساند. در این روز موشک‌های پیشبر ناو، مارینر را در مداری با اوج و حضیض ۱۳۸۶-۱۷۱۴۰ کیلومتر قرار دادند که هر ۱۲ ساعت یک بار مریخ را دور می زد. به این ترتیب "مارینر-۹ "نام خود را در تاریخ به عنوان نخستین ماه مصنوعی در مدار مریخ به ثبت رساند. این سفینه همچنین با ارسال عکس های متوالی، مراحل تکمیلی یک گردباد عظیم در مریخ را که حدود ۶۰ کیلومتر ارتفاع داشت، گزارش کرد که برای ستاره شناسان بسیار جالب بود.
اطلاعات ارسالی توسط این سفینه حقایق جالبی را دراختیار علاقمندان به نجوم گذاشت و نشان داد که مریخ مشخصاتی کاملاً متفاوت نسبت به زمین و کره ماه دارد. سیاره‌ای است با کوه‌های آتشفشان، درّه‌هایی بسیار عمیق‌تر از آنچه در زمین وجود دارد و آنچه "کانال‌های مریخ" خوانده می‌شد تنها یک اشتباه بصری است. آتشفشان "نیکس المپیا" با دامنه‌ای به قطر ۵۰۰ کیلومتر که نقطه قابل توجهی در این سیاره به شمار می‌رود حدود ۱۷ کیلومتر ارتفاع دارد.
هر دو ماه مریخ یعنی "فوبوس" و "دیموس" نیز مورد بررسی قرار گرفت. براساس عکس و اطلاعات ارسال شده توسط "مارینر-۹ "دیموس در ارتفاع ۲۰ هزار کیلومتری برگرد مریخ می‌چرخد، ۱۶ کیلومتر طول و ۶/۹ کیلومتر قطر دارد. فاصله بین شمال تا جنوب فوبوس کمتر از ۱۰ هزار کیلومتر و قطر آن تنها ۳/۲۷ کیلومتر است. سطح هر دو قمر به طور متولی مورد اصابت شهاب و خرده سنگ‌های فضایی قرار گرفته و آثار این تصادفات بر روی آن به وفور به چشم می‌خورد.
هزینه ساخت، پرتاب و بهره‌وری از دو کاوشگر "مارینر-۹ و ۱۰" بیش از ۱۳۴ میلیون دلار بود
ایسنا نوشت: آژانس فضایی اروپا اخیرا تصویری از یک کهکشان کوتوله منتشر کرده است.
به تازگی تصویری از یک کهکشان کوتوله که ۱۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد، توسط دوربین "میدان باز ۳" تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.کهکشان کوتوله به کهکشانی اطلاق می‌شود که فقط دارای چند میلیارد ستاره میباشد (در مقایسه با کهکشان راه شیری که ۲۰۰–۴۰۰ میلیارد ستاره دارد).
کهکشان راه شیری چهارده کهکشان کوتوله شناخته شده دارد که به شکل اقماری دور این کهکشان می‌گردند و مطالعات جدیدتر نشان می‌دهد که امگا قنطورس (بزرگترین خوشه ستاره‌ای شناخته شده) در واقع هسته یک کهکشان کوتوله است که در مرکزش یک سیاه‌چاله قرار دارد. کهکشان کوتوله به کهکشانی گویند که کم نور و کم جرم است و تعداد ستارگان آن به مراتب کمتر از سایر کهکشان هاست و رصد آنها مشکل است. یک کهکشان به طور کلی سیستم اتصال گرانشی ستاره ای است و همچنین متشکل از گ*از و غبار میان ستاره‌ای و ماده تاریک است.
در این تصویر کهکشان کوتوله "ESO ۳۳۸-۴ " که در صورت فلکی"تاج جنوبی" (Corona Australis) قرار دارد، قابل رویت است. بخشی از این تصویر که با رنگ آبی مشخص است، نمایانگر تجمع ستاره‌های جوان و روشن است.
آماده‌سازی ناو باربری بدون سرنشین «پروگرس ام. اس-۱۰»
ایسنا نوشت: بر اساس خبر منتشره توسط بخش رسانه‌ای "روسکاسموس"، آخرین مراحل آماده‌سازی ناو باربری بدون سرنشین "پروگرس ام. اس-۱۰ "در پایگاه پرتاب‌های فضایی "بایکونور" به پایان رسیده و این سفینه جهت پرتاب در ۱۶ نوامبر آماده است. این ناو باربری بدون سرنشین محموله‌ای به وزن حدود ۲.۵ تن بار را با خود حمل خواهد کرد.
طبق برنامه اعلام شده توسط روسکاسموس، "پروگرس- ام. اس۱۰" در ساعت ۲۱:۱۴ (بوقت مسکو) و در تاریخ ۱۶نوامبر (۲۵ آبان) سکوی شماره یک مرکز فضایی بایکونور را ترک خواهد کرد و در ساعت ۲۲:۲۹ روز ۱۸ نوامبر به واحد زوزدا در ایستگاه فضایی بین المللی خواهد پیوست. حمل این ناو بر عهده موشک "سایوز اف-گ" خواهد بود که در ۱۱ اکتبر حادثه آفرین شد و بکارگیری موشک نشان می‌دهد روسکاسموس کاملا به اشکال فنی موشک پی بـرده و آن را برطرف ساخته است.
در ۱۱ اکتبر ناو سایوز ام. اس-۱۰ که الکسی اووچینین و نیک هیگ بر عرشه آن حضور داشتند به دلیل نقص فنی موشک بالابرنده نتوانست به وظیفه خود عمل کند و به شکل اضطراری دو فضانورد را به زمین برگرداند. بررسی‌های بعدی نشان داد حسگرهای یکی از موشک‌های تقویتی جانبی در جریان پیکره بندی صدمه خورده بوده و به همین دلیل به موقع از بدنه اصلی جدا نشد و حادثه آفرید. پروگرس- ام. اس۱۰ - قرار است ۲۴۵۰ کیلوگرم بار را به ایستگاه فضایی بین المللی برساند که از جمله ۷۰۵ کیلوگرم سوخت، ۵۰ کیلوگرم اکسیژن و ۴۲۰ کیلوگرم آب است.
ایسنا نوشت: شامگاه روز پنج‌شنبه فرصتی برای رصد ماه هلال نو است و با رویت این جرم آسمانی فردا (جمعه ۱۸ آبان) آغاز ربیع‌الاول خواهد بود.
شامگاه چهارشنبه، ۱۶ آبان ۱۳۹۷ پدیده ماه نو یا محاق رخ خواهد داد و علاقه‌مندان به رصد هلال ماه در عصر روز پنج‌شنبه، ۱۷ آبان فرصت خواهند داشت تا برای دیدن هلال ماه نو اقدام کنند چراکه این پدیده نشانگر شروع ماه ربیع‌الاول خواهد بود.
مسعود عتیقی دبیر انجمن نجوم آماتوری ایران با اشاره به این رویداد نجومی گفت: در ساعت ۱۹ و ۳۲ دقیقه شامگاه روز چهارشنبه ١٦ آبان، ماه نو می‌شود (New moon).
وی تاکید کرد: با رویت هلال در لحظه اولین غروب در روز پنج‌شنبه ۱۷آبان، روز جمعه ١٨ آبان روز اول ربیع الاول۱۴۴۰خواهد بود.
ایسنا نوشت: هفته گذشته ناسا اعلام کرد فضاپیمای "کپلر" پس از انجام ۹ سال ماموریت تاریخی موفقیت‌آمیز به دلیل اتمام سوخت، بازنشسته شد.
این فضاپیما در طول فعالیت خود توانست برای نخستین بار پنجره‌ای از وجود سیاره‌های دیگر در خارج از منظومه شمسی را به روی ما بگشاید. ماه گذشته ناسا کپلر را در وضعیت خواب قرار داده بود زیرا این فضاپیما در وضعیت ایمن قرار گرفته بود.ناسا اعلام کرده بود که سوخت کپلر در آینده‌ای نزدیک به اتمام می‌رسد ولی زمان دقیق آن مشخص نبود.حال هفته گذشته پس از هفته‌ها سردرگمی در مورد فرجام این فضاپیما، ناسا رسما اعلام کرد که سوخت "کپلر" به اتمام رسیده است.
تلسکوپ فضایی "کپلر"(Kepler) ناسا پس از پیدا کردن سیارات فراخورشیدی فراوان که به دور ستارگان می‌چرخند، بازنشسته شد، اما اطلاعاتی که در طول سالها جمع آوری کرده است، به ستاره شناسان کمک خواهد کرد."بایگانی تلسکوپ‌های فضایی Mikulski "یا "MAST"در "موسسه علوم تلسکوپ فضایی"(Space Telescope Science Institute)، قصد دارد در آینده نزدیک داده‌های جمع آوری شده نزدیک به یک دهه کپلر از مشاهدات فضای عمیق را در دسترس عموم قرار دهد. این امر دانشمندان را قادر می‌سازد تا اطلاعات جدیدی را کشف کنند.تا به امروز، کپلر در مجموع ۲۸۱۸ "سیاره فراخورشیدی"(exoplanets) را کشف کرده است.
سیاره فراخورشیدی یا سیاره غیرخورشیدی سیاره‌ای است که خارج از سامانه خورشیدی قرار دارد و به دور یک ستاره(غیر از خورشید) در حال گردش است. نخستین شناسایی علمی وجود یک سیاره فراخورشیدی در سال ۱۹۸۸ انجام شد با این حال، نخستین تایید در سال ۱۹۹۲ صورت گرفت. مطالعه سیاره‌های فراخورشیدی جزو موضوعات نوین در دانش اخترشناسی‌است. نخستین سیاره فراخورشیدی در اوایل دهه ۹۰ میلادی کشف شد و از سال ۲۰۰۲ علاوه بر کشف، بررسی شخصیت پردازی این سیاره‌ها نیز آغاز شد.
کپلر بر روی ستارگان نزدیک "صورت فلکی ماکیان"(constellation Cygnus) متمرکز بود.ماکیان یکی از صور فلکی شمالی است که شبیه قویی است که در حال پرواز به سمت جنوب کهکشان راه شیری است.مأموریت ۶۰۰ میلیارد دلاری کپلر در ماه مارس ۲۰۰۹ با هدف کمک به شناخت سیاره‌های مشابه با زمین در سراسر کهکشان راه شیری راه‌اندازی شد.کپلر طی ماموریت خود، به طور پیوسته ۱۵۰ هزار ستاره را زیر نظر گرفت و داده‌هایی را جمع‌آوری کرد که منجر به شناسایی بیش از دو هزار سیاره فراخورشیدی تایید شد که ممکن است در برخی از آنها حیات فرازمینی نیز وجود داشته باشد.
این مشاهدات در ماه مه ۲۰۱۳، هنگامی که دومین چرخ از چهار چرخ کنترلی واکنشی کپلر نتوانست کار خود را درست انجام دهد، متوقف شد که موجب شد توانایی جهت‌گیری دقیق فضاپیما از بین برود.در سال ۲۰۱۴، ناسا یک ماموریت گسترده با نام ۲ K را شروع کرد که طی آن، کپلر بسیاری از پدیده‌های کیهانی را در یک دوره ۸۰ روزه رصد کرد.اوایل ماه اکتبر بود که آخرین اطلاعات به دست آمده از کپلر با موفقیت به زمین رسید.مقامات ناسا اظهار کرده‌اند که بازنشستگی کپلر به معنای پایان اکتشافات آن نیست و در آینده تحقیقاتی براساس شواهد به دست آمده از کپلر انجام خواهد شد.
گفتنی است، ناسا ماهواره کشف و شناسایی سیارات فراخورشیدی موسوم به "تس"(TESS) را به عنوان جانشین "کپلر" انتخاب کرده است.این ماهوراه کاوشگر نیز در ۱۹ آوریل سال جاری به فضا پرتاب شد. هدف تس نیز جست‌وجوی سیاره‌های فراخورشیدی است. "بایگانی تلسکوپ‌های فضایی Mikulski" همچنین اطلاعاتی را که توسط تلسکوپ فضایی تس گردآوری می‌شود را نیز جمع آوری خواهد کرد.در مقایسه با سیارات فراخورشیدی که تاکنون پیدا شده‌اند، انتظار می‌رود که این فضاپیما موفق به پیدا کردن بیش از ۲۰ هزار سیاره دیگر شود.
ایسنا نوشت: محققان موفق به کشف ستاره‌ای شدند که قدیمی‌ترین ستاره‌ای است که تاکنون کشف شده و به نسل دوم ستارگان بازمی‌گردد.
انسان‌ها به طور طبیعی در زندگی خود روند تکاملی طی می‌کنند. این حقیقت راجع به ستارگان نیز صادق است و ستاره‌ها نیز روند مشابهی را سپری می‌کنند. اولین ستاره‌هایی که پس از پدیده "مه‌بانگ" به وجود آمدند، اغلب از عناصر سبک ساخته شده‌اند. این در حالی است که با تکامل ستاره‌ها، نسل بعدی آنها بیشتر از فلزات سنگین‌تر تشکیل شدند. حال ستاره‌شناسان یکی از قدیمی‌ترین ستاره‌ها را شناسایی کردند که تاکنون کشف نشده بود.
به نظر می‌رسد این ستاره پس از پیدایش جهان تشکیل شده باشد و به زمین نزدیک باشد.
این به این معنا است که همسایه‌های کهشکشانی ما قدیمی‌تر از چیزی هستند که ما تاکنون تصور می‌کردیم. اولین ستاره‌های کیهان در حدود ۱۳.۶ میلیارد سال پیش تشکیل شده‌اند. این زمان یعنی ۱۸۰ میلیون سال پس از پدیده "مه‌بانگ"( Big Bang). این میزان در مقیاس کیهانی مانند یک چشم بر هم زدن است. نظریه "مه‌بانگ" مدل کیهان‌شناسی پذیرفته شده جهان، از کهن‌ترین دوران شناخته‌شده و تکامل آن در مقیاس بزرگ است.
این نظریه بیان می‌کند که گیتی از یک وضعیت بسیار چگال نخستین آغاز شده و در گذر زمان انبساط یافته است. اولین نسل ستاره‌ها ممکن است بیشتر از عناصر سبک مانند "هیدروژن"، "هلیوم" و "لیتیوم" تشکیل شده باشند. فرآیند "همجوشی" نیز موجب تشکیل اولین فلزات سنگین شده است. هنگامی که این ستاره‌ها منفجر شده‌اند، ابرنواخترهای حاصل از این انفجار موجب گسترش فلزات سنگین در سراسر کیهان شده‌اند.
نسل بعدی ستاره‌ها نیز از ترکیب ابرهای این مواد تشکیل شدند. با این وجود، پس از آن ستاره‌ها با فلزات سنگین به وجود آمدند و این چرخه ادامه پیدا کرد. وجود این فلزات سنگین شاخص خوبی برای تشخیص سن ستارگان است. تاکنون تصور شده است که ستاره‌های اولیه از بین رفته و منفجر شده‌اند. اما در سال‌های اخیر ستاره‌شناسان دریافته‌اند که حدود ۲۵ ستاره با فلزات کم کشف کرده‌اند که قدیمی‌ترین ستاره‌های کیهان به حساب می‌آیند. اما جرمی مشابه با جرم خورشید داشته‌اند.
این ستاره قدیمی که شناسایی شده است،"۲MASS J۱۸۰۸۲۰۰۲–۵۱۰۴۳۷۸ B" نام گرفته و جرم آن ۱۴ درصد جرم خورشید است. این ستاره همچنین کمترین میزان فلز در میان ستارگان شناخته شده را دارد و برآورد شده که میزان فلزات آن به اندازه سیاره عطارد باشد. محققان اظهار کردند، این به این معنا است که ستاره ،"۲MASS J۱۸۰۸۲۰۰۲–۵۱۰۴۳۷۸ B" به دومین نسل ستاره‌ها بازمی‌گردد. محققان معتقدند این اکتشاف نشان می‌دهد که شاید در آینده ستاره‌های قدیمی‌تر نیز شناخته شدند.
نتایج این پژوهش در مجله "Astrophysical Journal" انتشار یافت.
ایسنا نوشت: پژوهشگران دانشگاه "ام.آی.تی" با استفاده از لیزر و تلسکوپ، روش جدیدی برای برقراری ارتباط با فرازمینی‌ها پیشنهاد داده‌اند.
پژوهشگران ادعا می‌کنند اگر موجودات فرازمینی در کهکشان وجود داشته باشند، فناوری لیزر می‌تواند نقشی فراتر از نور بازی کند و توجه آنها را به زمین جلب کند. پژوهش دانشمندان دانشگاه "ام.آی.تی"(MIT) نشان می‌دهد که اگر لیزر با قدرت یک تا دو مگاوات و با استفاده از تلسکوپی به اندازه 30 تا 45 متر به فضا بتابد، پرتوی از اشعه مادون قرمز ایجاد می‌کند و این پرتو آنقدر قوی است که می‌تواند در مقابل انرژی خورشید دوام بیاورد. اگر فضانوردان بیگانه‌ای، به اکتشاف در راه شیری مشغول باشند و یا در منظومه‌های نزدیک به ما مانند سیاره کوتوله "پروکسیما قنطورس"(Proxima Centauri) یا ستاره "تراپیست-۱" (TRAPPIST-1) زندگی کنند، می‌توانند چنین سیگنالی را تشخیص دهند. اگر این سیگنال از منظومه‌های دیگر شناسایی شود، می‌توان همین لیزر را برای ارسال پیام‌هایی مانند کد مورس به کار برد.
"جیمز کلارک"(James Clark)، دانشجوی فارغ‌التصیل دانشگاه ام.آی.تی و نویسنده این پژوهش گفت: اگر بتوانیم ارتباط با بیگانگان را به سادگی آغاز کنیم، امکان ارسال پیام با سرعت 100 بیت در ثانیه نیز وجود خواهد داشت. اگرچه دسترسی به بیگانگان با چنین روشی، غیرممکن به نظر می‌رسد اما کلارک باور دارد که این کار با ترکیب فناوری‌های کنونی ممکن خواهد بود. وی افزود: این کار، یک پروژه چالش‌برانگیز است اما غیرممکن نیست. لیزرها و تلسکوپ‌های کنونی می‌توانند سیگنال‌های قابل تشخیصی تولید کنند؛ در نتیجه یک بیگانه با دیدن سیاره ما، وجود یک پرتو غیرمعمول و طیف آن را تشخیص می‌دهد. ما از وجود بیگانگان مطمئن نیستیم اما اگر چنین موجوداتی در کهکشان ساکن باشند، این فناوری توجه آنها را جلب خواهد کرد.
کلارک، کار خود را با بررسی احتمال ساخت یک برج دیده‌بانی سیاره‌ای آغاز کرد. وی در این باره گفت: هدف من این بود که احتمال ساخت یک برج دیده‌بانی سیاره‌ای را با استفاده از تلسکوپ‌ها و لیزرهای کنونی بررسی کنم. او یک طراحی مفهومی را با استفاده از لیزر مادون قرمز و یک تلسکوپ آغاز کرد تا بر شدت لیزر تمرکز بیشتری داشته باشد. هدف کلارک، تولید یک سیگنال مادون قرمز بود که حداقل، 10 برابر قوی‌تر از انتشار طبیعی اشعه مادون‌قرمز خورشید باشد. دلیل او این بود که چنین سیگنال شدیدی به قدر کافی در مقابل سیگنال مادون قرمز خورشید پایدار است. کلارک، ترکیب لیزرها و تلسکوپ‌هایی در اندازه‌های گوناگون را بررسی کرد و دریافت یک لیزر دو مگاواتی که از یک تلسکوپ 30 متری می‌تابد، می‌تواند سیگنالی تولید کند که برای شناسایی شدن از سیاره کوتوله پروکسیما قنطورس، به اندازه کافی قوی است. همچنین، یک لیزر یک مگاواتی که از یک تلسکوپ 45 متری می‌تابد، سیگنال واضحی تولید می‌کند که از ستاره تراپیست-۱، قابل تشخیص است.
این پژوهش، در مجله " The Astrophysical Journal" به چاپ رسید.
ایسنا نوشت: در شامگاه امشب ۱۴ آبان ماه بارش شهابی ثوری به اوج بارش خود می‌رسد، ضمن آنکه در بامداد ۱۵ آبان رصدگران می‌توانند آخرین ملاقات خود را با سیاره ناهید داشته باشند.
در میانه ماه آبان زمین از میان توده‌ای از غباری که به جامانده از دنباله‌دار " انکه" (P/Encke۲) عبور می‌کند. عبور زمین از میان این ذرات ریز باعث می‌شود تا این ذرات با سرعتی حدود ۱۷۰۰ کیلومتر با جو زمین برخورد کنند و بسوزند. کانون این بارش صورت فلکی ثور است. بیشترین تعداد این شهاب‌ها در محدوده ۳۰ تا ۴۰ درجه‌ای از کانون این بارش شهابی در صورت فلکی ثور قابل رصد هستند. مسعود عتیقی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به بارش شهابی ثوری جنوبی، گفت: منشا این بارش دنباله‌دار "انکه"است.
وی ادامه داد: در ساعت ۲۱ و ۳۰ دقیقه امشب، دوشنبه ۱۴ آبان با ۵ شهاب در ساعت به اوج می‌رسد. عتیقی خاطر نشان کرد: علاقه‌مندان به رصد، در این بارش منتظر شهاب‌های درخشان این بارش با سرعت ٦٢ کیلومتر بر ساعت در آسمان بدون نور مزاحم ماه باشند. دبیر انجمن نجوم آماتوری ایران همچنین خاطر نشان کرد: علاوه بر بارش این شهاب‌باران در بامداد روز سه‌شنبه، ۱۵ آبان پس از تماشای شهاب‌ها، اگر رصدگران خوش‌شانس باشند، در منطقه‌ای با افق شرقی باز، آخرین دیدار را با هلال زیبای صبحگاهی و ملکه آسمان سیاره "ناهید" که به تازگی در آسمان بامدادی جاخوش کرده، خواهند داشت.
سیاره زهره یا ناهید دومین سیاره بعد از تیر (عطارد) در منظومه خورشیدی است. این سیاره مانند زمین اتمسفر دارد، اما اتمسفر زهره ضخیم‌تر از زمین است و همین امر نفوذ به آن را دشوار کرده است. با وجود این اخیرا دانشمندان موفق شدند از این اتمسفر ضخیم عبور کرده و نگاهی اجمالی به سطح سیاره زهره بیندازند. سیاره زهره از لحاظ شیمیایی، نیروی جاذبه و چگالی مانند زمین است. به عبارت دیگر نوع و میزان مواد تشکیل‌دهنده زهره مانند زمین است و آتشفشان‌ها، کوه‌ها و سنگ‌های سیاره زهره کاملا مانند آتشفشان‌ها، کوه‌ها و سنگ‌های زمین هستند.
ناسا با تائید اتمام عمر باتری‌های فضاپیمای دان/ Dawn Spacecraft، مأموریت فضایی کاوشگر بامداد را خاتمه یافته اعلام کرد. این هفته خبر خداحافظی با تلسکوپ فضایی کپلر نیز خاطره بدی را برای علاقه‌مندان به علوم فضایی رقم زد.
به گزارش خبرآنلاین، فضاپیمای مذکور دسامبر 2 به فضا پرتاب شد و دو مأموریت مطالعه سرس و 4 وستا (دو جسم بزرگ کمربند سیارک‌ها) را انجام داد و حالا مهندسان ناسا که هیچ سیگنالی را از این فضاپیما دریافت نکرده‌اند، مرگ آن را اعلام کردند.{لینک}
ژوئن که «دان» در اطراف سیاره کوتوله سرس قرار گرفت، مهندسان فهمیدند که چند ماه بیشتر از عمر آن باقی نمانده است.
جسم بی‌جان «دان» در اطراف سرس باقی‌مانده و نمی‌تواند با دریافت انرژی خورشیدی به زمین بازگردد و دست‌کم به مدت 20 سال در اطراف سرس خواهد ماند.
دان به‌عنوان اولین فضاپیمایی که دو هدف فضایی را مطالعه می‌کرد، در سال 2 به فضا پرتاب شد و دو سال پیرتر از کپلر بود و ناسا قبل از دان، بازنشستگی کپلر را نیز اعلام کرد.
دان در طول مأموریت خود 95 هزار عکس گرفت، 4.3 میلیارد مایل سفر کرد، 167 گیگ دیتا جمع‌آوری کرد و 3 هزار بار دور سرس و 4 وستا گشت.
دیتایی که این 11 سال توسط دان جمع شده ، سالها دانشمندان علوم فضایی را به خود مشغول خواهد کرد.
ایسنا نوشت: رصدخانه چاندرای ناسا به تازگی یک تصویر جالب منتشر کرده است که بقایای انفجار دو ستاره را به شکل یک گربه نشان می‌دهد.
تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا متعلق به ناسا تصویری از حاصل انفجار دو ستاره را منتشر کرده است که گویی یک گربه به دوربین پشت کرده است. این تصویر شبیه به گربه در واقع بقایای انفجار دو ستاره در "ابر ماژلانی بزرگ" است که حدود ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارند.
ابر ماژلانی بزرگ (Large Magellanic Cloud) یا LMC، کهکشانی در همسایگی کهکشان شیری است که فاصله‌اش از کهکشان راه شیری کمی کمتر از ۵۰ کیلو پارسک است و بنابراین سومین کهکشان نزدیک به راه شیری شمرده می‌شود. ابر ماژلانی بزرگ، چهارمین کهکشان بزرگ گروه محلی است.
گروه محلی یا خوشه کهکشانی محلی نام یکی از خوشه‌های کهکشانی است که کهکشان راه شیری به همراه تعدادی از کهکشان‌های اطرافش در آن واقع شده‌اند. تخمین زده می‌شود بیش از ۵۴ کهکشان دیگر از جمله کهکشان‌های کوتوله در این گروه وجود داشته باشند.
بزرگترین کهکشان‌های این گروه محلی به ترتیب کهکشان آندرومدا ، کهکشان راه شیری و کهکشان مثلث هستند.
به فضا پرتاب شد و دو مأموریت مطالعه سرس و 4 وستا (دو جسم بزرگ کمربند سیارک‌ها) را انجام داد و حالا مهندسان ناسا که هیچ سیگنالی را از این فضاپیما دریافت نکرده‌اند، مرگ آن را اعلام کردند.{لینک}