شب؛
مانند سیاهی‌ِ پشت پلکش،
بر روحش ریشه می‌زند
و اندک هیچیِ زندگی‌اش،
به کشتن می‌رساندش!
مانند سیاهی‌ِ پشت پلکش،
بر روحش ریشه می‌زند
و اندک هیچیِ زندگی‌اش،
به کشتن می‌رساندش!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کامل شده اندکی هیچ| نوشین سلمانوندی کاربر انجمن تک رمان
- نویسنده موضوع Noushin_salmanvandi
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 43
- بازدیدها 2K
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
- وضعیت
نگاهت، سرازیریِ عطوفت
وَ خرمن گیسوانت؛
نقش دستانم.
وَ این تو،
وا می‌دارد مرا، به دعای صبحگاهی.
وَ خرمن گیسوانت؛
نقش دستانم.
وَ این تو،
وا می‌دارد مرا، به دعای صبحگاهی.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
بدوم و فرار کنم،
به آنجایی که؛ حتی خودِ من هم در آنجا
حس نشوم.
تا این حد، دور و غریب!
《تکه‌ای از رمان کلاغ‌زاده》
به آنجایی که؛ حتی خودِ من هم در آنجا
حس نشوم.
تا این حد، دور و غریب!
《تکه‌ای از رمان کلاغ‌زاده》
آخرین ویرایش توسط مدیر:
دلم می‌خواهد، سنگینی خاطراتم را بالا بیاورم؛ آنقدر عق بزنم، که ذهنم خالیِ‌خالی شود!
《تکه‌ای از رمان کلاغ‌زاده》
《تکه‌ای از رمان کلاغ‌زاده》
آخرین ویرایش توسط مدیر:
تکه‌ای لحم خونین
مرا، به تویی وا داشته؛
که نبودت را به گمان کشانده!
مرا، به تویی وا داشته؛
که نبودت را به گمان کشانده!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
مانند خرابه‌ای،
امیدوار به انتظار آبادی می‌نشینم
وَ تکیه‌ام را، بر آفاقِ نگاهت می‌دهم.
امیدوار به انتظار آبادی می‌نشینم
وَ تکیه‌ام را، بر آفاقِ نگاهت می‌دهم.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
به اندک کشیده می‌شوم
و در هیچیِ زندگانی‌ام،
اعدام می‌شوم.
و در هیچیِ زندگانی‌ام،
اعدام می‌شوم.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
خالی می‌شوم از سیاهی؛
مانند تهوعی سنگین
و سرانجامی که می‌شود،
استفراغ!
مانند تهوعی سنگین
و سرانجامی که می‌شود،
استفراغ!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
می‌خوانم
تو را،
وَ قسم به آن زلفی که می‌کشاند
مرا، به سوی تو!
تو را،
وَ قسم به آن زلفی که می‌کشاند
مرا، به سوی تو!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
غم،
می‌خشکاند چشمانم را.
وَ سیل،
ویران می‌کند سو‌سوی امیدم را.
می‌خشکاند چشمانم را.
وَ سیل،
ویران می‌کند سو‌سوی امیدم را.
- وضعیت
موضوعات مشابه
