وَ چه بد است که در نبودت،
ستیزه می‌کشد؛
یادِ تو با فراموشی‌ات!
ستیزه می‌کشد؛
یادِ تو با فراموشی‌ات!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کامل شده اندکی هیچ| نوشین سلمانوندی کاربر انجمن تک رمان
- نویسنده موضوع Noushin_salmanvandi
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 43
- بازدیدها 2K
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
- وضعیت
او،
اقتداری‌ست
که تمامش گنجانده شده در جان من!
اقتداری‌ست
که تمامش گنجانده شده در جان من!
پرسه،
خیال توست
در هوای من.
به وقتِ دلگیری؛
میانِ بی‌راهه‌های افکارم.
خیال توست
در هوای من.
به وقتِ دلگیری؛
میانِ بی‌راهه‌های افکارم.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
وَ شب،
شبانگاهی‌ست
که مرا وا می‌دارد
به دعا؛
برای وصال به تو.
وَ چه آرزوی محالی‌ست؛
تو وَ من، به وقت شب، به هنگام دعا!
شبانگاهی‌ست
که مرا وا می‌دارد
به دعا؛
برای وصال به تو.
وَ چه آرزوی محالی‌ست؛
تو وَ من، به وقت شب، به هنگام دعا!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
اندک،
اندک،
اندک...
فرو می‌پاشم
وَ بی‌هیچ
مسیر و مقصدی،
در بی‌راهه‌ها
گم می‌شوم.
وَ در تلاطم زندگانی‌ام؛ جان می‌دهم!
اندک،
اندک...
فرو می‌پاشم
وَ بی‌هیچ
مسیر و مقصدی،
در بی‌راهه‌ها
گم می‌شوم.
وَ در تلاطم زندگانی‌ام؛ جان می‌دهم!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
به نگاهت،
پیچ خوردم
و اختیار از دست رفت.
عجبا یارا!
تو چه داری که، این‌گونه
به سوی تو دلِ من رفت؟!
پیچ خوردم
و اختیار از دست رفت.
عجبا یارا!
تو چه داری که، این‌گونه
به سوی تو دلِ من رفت؟!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
در تو،
فرو می‌پاشم
وَ به یادت،
کشیده می‌شوم.
در اندوه،
گم می‌شوم
وَ سرانجام
به پایان می‌رسم.
فرو می‌پاشم
وَ به یادت،
کشیده می‌شوم.
در اندوه،
گم می‌شوم
وَ سرانجام
به پایان می‌رسم.
هیاهو به پا میکند
نبودت
و به خواهش می‌کشاند مرا،
دلِ دیوانه‌ام
که تو را دعا کنم؛ تا بلکه مستجاب شوی!
بخوانمت
می‌آیی؟!
نبودت
و به خواهش می‌کشاند مرا،
دلِ دیوانه‌ام
که تو را دعا کنم؛ تا بلکه مستجاب شوی!
بخوانمت
می‌آیی؟!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
وَ چه غم‌انگیز است،
نشدن‌هایی
که هنوز امید به شدن‌شان،
مرا زنده نگه داشته است!
نشدن‌هایی
که هنوز امید به شدن‌شان،
مرا زنده نگه داشته است!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
انگار که بر بال قو، بر بالای بلند‌ترین برج جهان در حال پروازیم و خوشبختی، می‌دود در رگ‌های‌مان!
یا شاید هم، سوار بر اسبی که به ناکجا آباد می‌تازد و بودن در کنار یار، این ندانستن و تاختن را جذاب‌تر میکند. به سوی قلّه‌ای برویم، که فتحش به دست ما است و بر بلندای سپیدی‌ایی زندگی کنیم، که ظلمتش تنها شب باشد و دگر هیچ.
《تکه‌ای از رمان کلاغ‌زاده》
یا شاید هم، سوار بر اسبی که به ناکجا آباد می‌تازد و بودن در کنار یار، این ندانستن و تاختن را جذاب‌تر میکند. به سوی قلّه‌ای برویم، که فتحش به دست ما است و بر بلندای سپیدی‌ایی زندگی کنیم، که ظلمتش تنها شب باشد و دگر هیچ.
《تکه‌ای از رمان کلاغ‌زاده》
آخرین ویرایش توسط مدیر:
- وضعیت
