در یک لحظه غفلت دل بستم به چشمان بی‌رحم تو
حال با خنجر نگاهت که س*ی*نه‌ام را شکافته چه کنم؟آن روز که در جهان چشمانت زمستان را حس کردم
کاش می‌فهمیدم طوفان رفتنت نزدیک است!با تو وداع نکردم در لحظه‌های آخر...
تا مبادا سایه‌ات نیز از دیوار قلبم محو شود!من چه بگویم تو را ای عشق
در دل من زهر شدی اما مرا نمی‌کُشی!در بیابان عاشقی مجنونی‌ام حسرت به دوش
زخم رفتن لیلی تا قیامت بر دل من غوغا می‌کند!گرچه سال‌هاست که از دیار من کوچ کردی ولی
خاطره چشمانت، تا ابد در قلمرو دلم زندانیستآنچنان تلخ بر روح و روانم درس عبرت شدی
که دگر تا همیشه دلم از واژه‌ی «عشق» می‌ترسد!بی‌معرفت‌ترینِ قلب من بودی ولی
وفایت به او مثال عاشقی‌ها گشتهبا تمام وجودم من عاشقانه برای تو جنگیدم
عاقبت دست او را گرفتی و به بغض من خندیدیمبتلایم کردی و دگر از کوی من رد نشدی
برای پیدا کردنت هر شهر و دیاری را فتح کرد دلم
