دیابت نوع ۱، یک بیماری مزمن است. در افراد مبتلا به دیابت نوع ۱، سلول‌های لوزالمعده که انسولین تولید می‌کنند، از بین می‌روند، و ب*دن قادر به ساختن انسولین نیست. انسولین هورمونی است که به سلول‌های ب*دن کمک می‌کند تا از گلوکز برای انرژی استفاده کند. ب*دن شما گلوکز را از غذا دریافت می‌کند. انسولین به گلوکز اجازه می‌دهد تا از خون وارد سلول‌های ب*دن شود.
زمانی که سلول‌های ب*دن شما دارای گلوکز کافی باشند، کبد و بافت‌های عضلات، گلوکز اضافی را ذخیره می‌کنند، که به عبارت دیگر، نوعی قند خون در شکل گلیکوژن هستند. انسولین اجازه می‌دهد تا گلوکز از خون وارد سلول‌های ب*دن شود. گلیکوژن به قند خون تجزیه می‌شود و زمانی که شما در بین وعده‌های غذایی، ورزش، یا در حین خواب نیاز به انرژی داشته باشید، آزاد می‌گردد.
زمانی که سلول‌های ب*دن شما دارای گلوکز کافی باشند، کبد و بافت‌های عضلات، گلوکز اضافی را ذخیره می‌کنند، که به عبارت دیگر، نوعی قند خون در شکل گلیکوژن هستند. انسولین اجازه می‌دهد تا گلوکز از خون وارد سلول‌های ب*دن شود. گلیکوژن به قند خون تجزیه می‌شود و زمانی که شما در بین وعده‌های غذایی، ورزش، یا در حین خواب نیاز به انرژی داشته باشید، آزاد می‌گردد.
