مهم ✏نویسنده جان، شاهنامه بخوان

[پارسا تاجیک]

روزی مهراب به خیمه‌گاه زال
می‌رود و از او دعوت می‌کند که در شهر کابل مهمان او باشد.


بدو گفت مهراب کای پادشا/
سرافراز و پیروز و فرمان روا

مرا آرزو در زمانه یکیست/
که آن آرزو بر تو دشوار نیست

که آیی به شادی سوی خان من/
چو خورشید روشن کنی جان من


اما زال عذر می‌آورد و میگوید که پدرم سام و منوچهر شاه راضی نیستند که من بر سفره‌ی مردی از نسل ضحاک بنشینم.


چنین داد پاسخ که این رای نیست/
به خان تو اندر مرا جای نیست

نباشد بدین سام همداستان/
همان شاه چون بشنود داستان

که ما می‌گساریم و مستان شویم/
سوی خانهٔ بت پرستان شویم


مهراب غمگین به کاخ خودش بازمی‌گردد. سیندخت، همسر و رودابه دختر مهراب از او وصف زال را می‌پرسند که: «آیا او که با پرنده‌ای بزرگ شده است؛ آداب و رسوم انسان‌ها را می‌داند؟»


بپرسید سیندخت مهراب را/
ز خوشاب بگشاد عناب را

چه مردست این پیر سر پور سام/
همی تخت یاد آیدش گر کنام

خوی مردمی هیچ دارد همی/
پی نامداران سپارد همی


مهراب جواب می‌دهد که: «هرگز جوانی به دلیری و بخشندگی او ندیده‌ام و از کمال و جمال عیبی جز موی سپید ندارد که این سپیدی نیز برازنده‌ی اوست و بر زیباییش افزوده است .»


چنین داد مهراب پاسخ بدوی/
که ای سرو سیمین بر ماه روی

به گیتی در از پهلوانان گرد/
پی زال زر کس نیارد سپرد

دل شیر نر دارد و زور پیل/
دو دستش به کردار دریای نیل

چو برگاه باشد دُرافشان بود/
چو در جنگ باشد سرافشان بود

رخش پژمرانندهٔ ارغوان/
جوان سال و بیدار و بختش جوان

به کین اندرون چون نهنگ بلاست/
به زین اندرون تیز چنگ اژدهاست

نشانندهٔ خاک در کین بخون/
فشانندهٔ خنجر آبگون

از آهو همان کش سپیدست موی/
بگوید سخن مردم عیب جوی

سپیدی مویش بزیبد همی/
تو گویی که دلها فریبد همی


رودابه نیز ندیده عاشق زال می‌شود.


چو بشنید رودابه آن گفت‌گوی/
برافروخت و گلنارگون کرد روی

دلش گشت پرآتش از مهر زال/
ازو دور شد خورد و آرام و هال

چو بگرفت جای خرد آرزوی/
دگر شد به رای و به آیین و خوی


ادامه این داستان در شبهای آینده تقدیم شما عزیزان می شود.............

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

توصیف رودابه توسط حکیم طوس

بسیار زیباست



چنان بد که مهراب روزی پگاه/
برفت و بیامد ازان بارگاه

گذر کرد سوی شبستان خویش/
همی گشت بر گرد بستان خویش

دو خورشید بود اندر ایوان او/
چو سیندخت و رودابهٔ ماه روی

بیاراسته همچو باغ بهار/
سراپای پر بوی و رنگ و نگار

شگفتی برودابه اندر بماند/
همی نام یزدان بروبر بخواند

یکی سرو دید از برش گرد ماه/
نهاده ز عنبر به سر بر کلاه

به دیبا و گوهر بیاراسته/
بسان بهشتی پر از خواسته

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

هنگامی که سیندخت از مهراب در مورد زال پرسش میکند، مهراب جواب می‌دهد که: «هرگز جوانی به دلاور و بخشندگی او ندیده‌ام و از کمال و جمال عیبی جز موی سپید ندارد که این سپیدی نیز برازنده‌ی اوست.» رودابه نیز ندیده و با تعاریف عاشق زال می‌شود.

چو بشنید رودابه آن گفت‌گوی/
برافروخت و گلنارگون کرد روی

دلش گشت پرآتش از مهر زال/
ازو دور شد خورد و آرام و هال

چو بگرفت جای خرد آرزوی/
دگر شد به رای و به آیین و خو

رودابه عشق خود را به پنج نفر از ندیمه هایش که همراز و هم‌نشین او هستند می‌گوید و آنها چاره را در این می‌بینند که به بهانه‌ی گل چیدن به‌ن*زد*یک*ی لشگرگاه زال بروند و خبری بگیرند. ندیمه ها‌ لباس‌های زیبا پوشیده و به‌بهانه گل چیدن به کنار رودی که در آن سوی لشگرگاه برپاست می‌روند.

بدان بندگان خردمند گفت/
که بگشاد خواهم نهان از نهفت

شما یک به یک رازدار منید/
پرستنده و غمگسار منید

که من عاشقم همچو بحر دمان/
ازو بر شده موج تا آسمان

پر از پور سامست روشن دلم/
به خواب اندر اندیشه زو نگسلم

یکی چاره باید کنون ساختن/
دل و جانم از رنج پرداختن

نه قیصر بخواهم نه فغفور چین/
نه از تاجداران ایران زمین

به بالای من پور سامست زال/
ابا بازوی شیر و با برز و یال

گرش پیرخوانی همی گر جوان/
مرا او بجای تنست و روان

مرا مهر او دل ندیده گزید/
همان دوستی از شنیده گزید

برو مهربانم به بر روی و موی/
به سوی هنر گشتمش مهرجوی

به دیبای رومی بیاراستند/
سر زلف برگل بپیراستند

برفتند هر پنج تا رودبار/
ز هر بوی و رنگی چو خرم بهار

همی گل چدند از ل*ب رودبار/
رخان چون گلستان و گل در کنار

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

زال آنان را می‌بیند و وقتی می‌فهمد آنان ندیمه‌گان رودابه هستند به بهانه‌ی شکار ابتدا خدمتکار و سپس خودش به نزد آنان می‌رود و هنر پهلوانی خودش را به نمایش میگذارد.


به نزد پری چهرگان رفت زال/
کمان خواست از ترک و بفراخت یال

پیاده همی رفت جویان شکار/
خشیشار دید اندر آن رودبار

نگه کرد تا مرغ برخاست ز آب/
یکی تیره بنداخت اندر شتاب

ز پروازش آورد گردان فرود/
چکان خون و وشی شده آب رو


یکی از ندیمه ها از زال می پرسدکه تو کیستی?


پرستنده پرسید کای پهلوان/
سخن گوی و بگشای شیرین زبان

که این شیر بازو گو پیلتن/
چه مردست و شاه کدام انجمن


همراه زال ل*ب های خود را به دندان میگزد و میگوید که این پهلوان پور سام ،است و نامش زال می باشد


پری روی دندان به ل*ب برنهاد/
مکن گفت ازین گونه از شاه یاد

شه نیمروزست فرزند سام/
که دستانش خوانند شاهان به نام


ندیمه به غلام زال میگوید که هیچ مگوی، مهراب دختری دارد که از سرور تو برتر است. و بدین گونه با زیرکی خودشان را معرفی میکنند.


پرستنده با کودک ماه روی/
بخندید و گفتش که چندین مگوی

که ماهیست مهراب را در سرای/
به یک سر ز شاه تو برتر بپای

به بالای ساج است و همرنگ عاج/
یکی ایزدی بر سر از مشک تاج

دو نرگس دژم و دو ابرو به خم/
ستون دو ابرو چو سیمین قلم

دهانش به تنگی دل مستمند/
سر زلف چون حلقهٔ پای‌بند

دو جادوش پر خواب و پرآب روی/
پر از لاله رخسار و پر مشک موی

پرستندگان هر یکی آشکار/
همی کرد وصف رخ آن نگار

بدین چاره تا آن ل*ب لعل فام/
کند آشنا با ل*ب پور سام


غلام زال خندان بسوی او باز میگردد ، وزال علت شادی او را میپرسد.زال نیز از این موضوع
بسیار مسرور میگردد.


از ایشان چو برگشت خندان غلام/
بپرسید از و نامور پور سام

که با تو چه گفت آن که خندان شدی/
گشاده ل*ب و سیم دندان شدی

بگفت آنچه بشنید با پهلوان/
ز شادی دل پهلوان شد جوان


زال به غلام خود میگوید به ندیمه ها بگو تا از اینجا نروند تا به آنان پاداش بدهم .و پیغامی هم برای رودابه فرستاد.


درم خواست و دینار و گوهر ز گنج/
گرانمایه دیبای زربفت پنج

بفرمود کاین نزد ایشان برید/
کسی را مگوئید و پنهان برید

نباید شدن شان سوی کاخ باز/
بدان تا پیامی فرستم به راز


و ندیمگان دانستند که زال به دام عشق گرفتار شد.


پرستنده گفتند یک با دگر/
که آمد به دام اندرون شیر نر

کنون کار رودابه و کام زال/
به جای آمد و این بود نیک فال


ندیمه ها برای زال پیغام می آورند که رودابه نیز خواستار دیدار وی است و شیفته او شده است. زال از ایشان چاره خواست و آنان گفتند شبانه به کاخ رودابه بیا.


که اکنون چه چارست با من بگوی/
یکی راه جستن به نزدیک اوی

که ما را دل و جان پر از مهر اوست/
همه آرزو دیدن چهر اوست

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

پرستنده گفتا چو فرمان دهی/
گذاریم تا کاخ سرو سهی

خرامد مگر پهلوان با کمند/
به نزدیک دیوار کاخ بلند

کند حلقه در گر*دن کنگره/
شود شیر شاد از شکار بره


زال با ندیمه‌گان قرار می‌گذارد شب‌هنگام به دیدار رودابه برود. چون شب می‌رسد رودابه به کاخی آراسته می‌رود و خدمتکاری را می‌فرستد که زال را به کاخ راهنمایی کند. وقتی زال به کاخ می‌رسد، رودابه بر بام کاخ منتظر اوست.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

خدمتکاران به زال خبر میدهند که همه چیز اماده دیدار دو دل باخته است.
پور سام شبانه به کاخ رودابه میرود. رودابه از بالای کاخ خود ، زال را میبیند.


پرستنده شد سوی دستان سام/
که شد ساخته کار بگذار گام


زال به سمت کاخ حرکت میکند ، و هنگامی که رودابه او را از بالای کاخ میبیند، به او خوش امد میگوید.




رودابه گیسوی بلند خود را از بام کاخ به پائین می‌ریزد تا زال از آن کمندی بسازد و به بالای کاخ بیاید.


پری روی گفت سپهبد شنود/
سر شَعر گلنار بگشاد زود

کمندی گشاد او ز سرو بلند/
کس از مشک زان سان نپیچد کمند

بدو گفت بر تاز و برکش میان/
بر شیر بگشای و چنگ کیان

بگیر این سیه گیسو از یک سوم/
<ز بهر تو باید همی گیسوم


زال بر گیسوی رودابه ب*وسه میزند و می‌گوید: «هرگز مباد که من گیسوی مشک‌بوی تو را کمند سازم»


نگه کرد زال اندران ماه روی/
شگفتی بماند اندران روی و موی

چنین داد پاسخ که این نیست داد/
چنین روز خورشید روشن مباد

که من دست را خیره بر جان زنم/
برین خسته دل تیز پیکان زنم

کمند از رهی بستد و داد خم/
<بیفگند خوار و نزد ایچ دم

به حلقه درآمد سر کنگره/
<برآمد ز بن تا به سر یکسره


و زال با کمند خود به بالای کاخ میرود.
رودابه دستان زال را میگرد. زال از زیبایی رودابه شگفت زده میشود.


چو بر بام آن باره بنشست باز/
برآمد پری روی و بردش نماز

گرفت آن زمان دست دستان به دست/
برفتند هر دو به کردار م*ست

سوی خانهٔ زرنگار آمدند/
بران مجلس شاهوار آمدند

شگفت اندرو مانده بد زال زر/
برآن روی و آن موی و بالا و فر

ابا یاره و طوق و با گوشوار/
ز دینار و گوهر چو باغ بهار

دو رخساره چون لاله اندر سمن/
سر جعد زلفش شکن بر شکن


زال به رودابه می‌گوید: «من دلباخته‌ی توام و جز تو کسی را به‌همسری برنمی‌گزینم، اما چه کنم که پدرم و پادشاه ایران نمی‌پذیرند که من دختری از نسل ضحاک به زنی گیرم.»


سپهبد چنین گفت با ماه‌روی/
که ای سرو سیمین بر و رنگ بوی

منوچهر اگر بشنود داستان/
نباشد برین کار همداستان

همان سام نیرم برآرد خروش/
ازین کار بر من شود او بجوش

ولیکن نه پرمایه جانست و تن/
همان خوار گیرم بپوشم کفن

پذیرفتم از دادگر داورم/
که هرگز ز پیمان تو نگذرم

شوم پیش یزدان ستایش کنم/
چو ایزد پرستان نیایش کنم

مگر کو دل سام و شاه زمین/
بشوید ز خشم و ز پیکار و کین

جهان آفرین بشنود گفت من/
مگر کاشکارا شوی جفت من


ادامه دارد...

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

زال از نزد رودابه به لشگرگاه باز میگردد و با موبدان و دانایان مشورت می‌کند و آنان پس از آن که مخاطرات این پیوند را گوشزد می‌کنند ، چاره را در آن می‌بینند که زال نامه‌ای به‌پدرش سام بنویسد و خواسته‌ی خود را بیان کند.


همه موبدان پاسخ آراستند/
<همه کام و آرام او خواستند

یکی نامه باید سوی پهلوان/
<چنان چون تو دانی به روشن روان

ترا خود خرد زان ما بیشتر/
<روان و گمانت به اندیشتر

مگر کو یکی نامه نزدیک شاه/
<فرستد کند رای او را نگاه

منوچهر هم رای سام سوار/
<نپردازد از ره بدین مایه کار


زال نیز چنین میکند ، و از رنجهای خود یاد میکند و میگوید که به من قول دادی هر آرزویی داشته باشم برآورده میکنم.


ز مادر بزادم بران سان که دید/
ز گردون به من بر ستمها رسید

پدر بود در ناز و خز و پرند/
مرا برده سیمرغ بر کوه هند

همی پو*ست از باد بر من بسوخت/
زمان تا زمان خاک چشمم بدوخت

همی خواندندی مرا پور سام/
به اورنگ بر سام و من در کنام


آنگاه به پدر میگوید که من عاشق دختر مهراب کابلی شدم



من از دخت مهراب گریان شدم/
چو بر آتش تیز بریان شدم


و پیمان و عهد پدرش را به او گوشزد میکند


به پیمان چنین رفت پیش گروه/
چو باز آوریدم ز البرز کوه

که هیچ آرزو بر دلت نگسلم/
کنون اندرین است بسته دلم

و انگاه پیکی به سوی پدر روانه میکند.

سواری به کردار آذر گشسپ/
ز کابل سوی سام شد بر دو اسپ

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

سام ، وقتی نامه را میخواند، بسیار شگفت زده میشود و آن سخنان را نمی پسندد.


سپهدار بگشاد از نامه بند/
فرود آمد از تیغ کوه بلند

سخنهای دستان سراسر بخواند/
بپژمرد و بر جای خیره بماند

پسندش نیامد چنان آرزوی/
دگرگونه بایستش او را به خوی


سام با طعنه میگوید که کسی پرورده مرغ است ، اینچنین هم باید رفتار کند.


چو مرغ ژیان باشد آموزگار/
چنین کام دل جوید از روزگار


بعد با خود میگوید پیش داوری درست نیست. ضمن اینکه من به او قول دادم، و اگر بد قولی کنم نزد بزرگان قوم سرافکنده میشوم.


همی گفت اگر گویم این نیست رای/
مکن داوری سوی دانش گرای

سوی شهریاران سر انجمن/
شوم خام گفتار و پیمان شکن


با خود می اندیشید که چطور ممکن است از کسی که پرورده مرغ است و کسی که از نواده دیو ( ضحاک ) است ، فرزند با اصل و نصبی بوجود بیاید.


ازین مرغ پرورده وان دیوزاد/
چه گویی چگونه برآید نژاد


با این افکار به خوابگاه رفت،ولی خوابش نمیبرد.


سرش گشت از اندیشهٔ دل گران/
بخفت و نیاسوده گشت اندران


[نگاه حکیم طوس چه زیبا در خصوص افکار ادمی]


سخن هر چه بر بنده دشوارتر/
دلش خسته‌تر زان و تن زارتر

گشاده‌تر آن باشد اندر نهان/
چو فرمان دهد کردگار جهان


او با دانایان و ستاره‌شناسان در مورد این پیوند صحبت می‌کند و نظر آنان را می‌خواهد.
ستاره‌شناسان پس از چند روز بررسی طالع و ستاره‌ی زال و رودابه، با شادی مژده می‌دهند که «این پیوند فرخنده و مبارک است و از آن دو فرزندی به‌دنیا می‌آید که پهلوانی دلاور و نابودکننده‌ی دشمنان ایران زمین است.»


ترا مژده از دخت مهراب و زال/
که باشند هر دو به شادی همال

ازین دو هنرمند پیلی ژیان/
بیاید ببندد به مردی میان

بدو باشد ایرانیان را امید/
ازو پهلوان را خرام و نوید


سام از این خبر خرسند شد و فرستاده زال را فراخواند و گفت: به زال بگو ، چون با او پیمان بستم ، آنرا نخواهم شکست و هم اینک به نزد شاه خواهم رفت تا این مشکل را حل کنم .


چو بشنید گفتار اخترشناس/
بخندید و پذرفت ازیشان سپاس

فرستادهٔ زال را پیش خواند/
زهر گونه با او سخنها براند

بگفتش که با او به خوبی بگوی/
که این آرزو را نبد هیچ روی

ولیکن چو پیمان چنین بد نخست/
بهانه نشاید به بیداد جست

من اینک به شبگیر ازین رزمگاه/
سوی شهر ایران گذارم سپاه

سپهبد سوی شهر ایران کشید
سپه را به نزد دلیران کشید


فرستاده زال به نزد او بازگشت و ماجرای دیدار خود با سام را شرح داد، زال نیز خوشحال شد.


فرستاده آمد دوان سوی زال/
ابا بخت پیروز و فرخنده فال

گرفت آفرین زال بر کردگار/
بران بخشش گردش روزگار

درم داد و دینار درویش را/
نوازنده شد مردم خویش را

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

بین زال و رودابه زنی واسطه است که پیغام می‌برد و می‌آورد.


میان سپهدار و آن سرو بن/
زنی بود گوینده شیرین سخن

پیام آوریدی سوی پهلوان/
هم از پهلوان سوی سرو روان


هنگامی که نامه‌ی سام مبنی بر موافقت با این پیوند به زال می‌رسد، زال این پیام را به رودابه می‌رساند.


بدو گفت نزدیک رودابه رو/
بگویش که ای نیک دل ماه نو

سخن چون ز تنگی به سختی رسید/
فراخیش را زود بینی کلید


و رودابه از شادمانی، انگشتر و جامه‌ای به‌ زنی که این مژده را آورده هدیه می‌دهد.


پری روی بر زن درم برفشاند/
به کرسی زر پیکرش برنشاند

مه پیکرش سرخ یاقوت و زر/
شده زر همه ناپدید از گهر


هنگام برگشتن سیندخت مادر رودابه به زن بدگمان می‌شود و با زور و تهدید درمی‌یابد که او واسطه‌ای بین رودابه و مردی بیگانه است .


زن از حجره آنگه به ایوان رسید/
نگه کرد سیندخت او را بدید

زن از بیم برگشت چون سندروس/
بترسید و روی زمین داد ب*و*س

پر اندیشه شد جان سیندخت ازوی/
به آواز گفت از کجایی بگوی

زمان تا زمان پیش من بگذری/
به حجره درآیی به من ننگری

دل روشنم بر تو شد بدگمان/
بگویی مرا تا زهی گر کمان


سیندخت از او میپرسد که با رودابه چکار داشتی . زن پاسخ میدهد که من شغلم فروش جواهرات است وبرای رودابه یک تاج و انگشتری آوردم.


بدو گفت زن من یکی چاره‌جوی/
همی نان فراز آرم از چند روی

بدین حجره رودابه پیرایه خواست/
بدو دادم اکنون همینست راست

بیاوردمش افسر پرنگار/
یکی حلقه پرگوهر شاهوار


سیندخت گفت آنها را به من نشان بده،زن گفت که آنرا به رودابه داده است.


بدو گفت سیندخت بنمایی‌ام/
دل بسته ز اندیشه بگشایی‌ام

سپردم به رودابه گفت این دو چیز/
فزون خواست اکنون بیارمش نیز


سیندخت گفت پول آنرا نشانم بده،زن گفت فردا پول آنرا میدهد.


بها گفت بگذار بر چشم من/
یکی آب بر زن برین خشم من

درم گفت فردا دهد ماه روی
بها تا نیابم تو از من مجوی


سیندخت متوجه میشود زن دروغ میگوید . خشمگین میگردد و او را به زمین میزند که ناگهان متوجه خلعت و انگشتری رودابه میشود.


همی کژ دانست گفتار او/
بیاراست دل را به پیکار او

به خشم اندرون شد ازان زن غمی/
به خواری کشیدش بروی زمی

چو آن جامه‌های گرانمایه دید/
هم از دست رودابه پیرایه دید


سیندخت رودابه را فرا میخواند خشمگین می‌شود و بر صورت خود میزند و رودابه را سرزنش می‌کند: «که تو از خاندان بزرگی هستی و ننگ‌آور است که پنهانی برای غریبه‌ای پیام بفرستی. این مرد کیست که دل به او داده‌ای؟»


بفرمود تا دخترش رفت پیش/
همی دست برزد به رخسار خویش

ه رودابه گفت ای سرافراز ماه/
گزین کردی از ناز برگاه چاه

چه ماند از نکو داشتی در جهان/
که ننمودمت آشکار و نهان

ستمگر چرا گشتی ای ماه‌روی/
همه رازها پیش مادر بگوی

که این زن ز پیش که آید همی/
به پیشت ز بهر چه آید همی

سخن بر چه سانست و آن مرد کیست/
که زیبای سربند و انگشتریست


رودابه از خجالت و همچنین از خشم مادر سر خود را پایین میاندازد و شروع به گریه میکند.


زمین دید رودابه و پشت پای/
فرو ماند از خشم مادر به جای

فرو ریخت از دیدگان آب مهر/
به خون دو نرگس بیاراست چهر

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[پارسا تاجیک]

رودابه به مادرش میگوید که من عاشق شدم .


به مادر چنین گفت کای پر خرد/
همی مهر جان مرا بشکرد


میگوید که عاشق زال شده است و بدون او زنده نخواهم ماند .


سپهدار دستان به کابل بماند/
چنین مهر اویم بر آتش نشاند

چنان تنگ شد بر دلم بر جهان/
که گریان شدم آشکار و نهان

نخواهم بُدَن زنده بی‌روی او/
جهانم نیرزد به یک موی او


رودابه میگوید ما همدیگر را در شبستان من ملاقات کردیم .


بدان کو مرا دید و بامن نشست/
به پیمان گرفتیم دستش بدست


حتی برای سام پیغام فرستادیم و او هم در جریان میباشد. سام نیز پاسخ مناسب داد و این زن که تو او را بر زمین زدی و مویش را کشیدی ، پاسخ سام را به من رساند.


فرستاده شد نزد سام بزرگ/
فرستاد پاسخ به زال سترگ

فرستاده را داد بسیار چیز/
شنیدم همه پاسخ سام نیز

به دست همین زن که کندیش موی/
زدی بر زمین و کشیدی به روی

فرستاده آرندهٔ نامه بود/
مرا پاسخ نامه این جامه بود


سیندخت شگفت زده میشود ودر عین حال زال را برای رودابه بسیار مناسب میبیند.


فروماند سیندخت زان گفت‌گوی/
پسند آمدش زال را جفت اوی


سیندخت میگوید این مسئله کوچکی نیست . زال پهلوان و فرزند جهان پهلوان ، سام نیرم ، است . منوچهر شاه ایران اگر از این موضوع مطلع گردد ، خاک کابل را بباد میدهدو نسل ما را ریشه کن میکند.


چنین داد پاسخ که این خرد نیست/
چو دستان ز پرمایگان گرد نیست

بزرگست پور جهان پهلوان/
همش نام و هم رای روشن روان

شود شاه گیتی بدین خشمناک/
ز کابل برآرد به خورشید خاک

نخواهد که از تخم ما بر زمین/
کسی پای خوار اندر آرد به زین


سپس سیندخت از آن زن دلجویی میکند و نگران به خوابگاه خود میرود.


رها کرد زن را و بنواختش/
چنان کرد پیدا که نشناختش

بیامد ز تیمار گریان بخفت/
همی پو*ست بر تنش گفتی بکفت


اما ناراحتی سیندخت از چشم مهراب پنهان نمی‌ماند و از او علت ناراحتیش را جویا میشود.


چو آمد ز درگاه مهراب شاد/
همی کرد از زال بسیار یاد

گرانمایه سیندخت را خفته دید/
رخش پژمریده دل آشفته دید

بپرسید و گفتا چه بودت بگوی/
چرا پژمرید آن چو گلبرگ روی


سیندخت پاسخ میدهد که آرامش از ما رخت خواهد بست و کشور نابود میشود.


چنین داد پاسخ به مهراب باز/
که اندیشه اندر دلم شد دراز

ازین کاخ آباد و این خواسته/
وزین تازی اسپان آراسته

وزین بندگان سپهبدپرست/
ازین تاج و این خسروانی نشست

وزین چهره و سرو بالای ما/
وزین نام و این دانش و رای ما

بدین آبداری و این راستی/
زمان تا زمان آورد کاستی

به ناکام باید به دشمن سپرد/
همه رنج ما باد باید شمرد

برینست فرجام و انجام ما/
بدان تا کجا باشد آرام ما


مهراب خردمندانه میگوید که همه جهان رفتنی است و کسی در این جهان ابدی نخواهد بود .


به سیندخت مهراب گفت این سخن/
نوآوردی و نو نگردد کهن

سرای سپنجی بدین سان بود/
خرد یافته زو هراسان بود

یکی اندر آید دگر بگذرد/
گذر نی که چرخش همی بسپرد

به شادی و انده نگردد دگر/
برین نیست پیکار با دادگر


سیندخت به مهراب میگوید نه چنین است که تو میپنداری بلکه به تو میگویم که رودابه عاشق پور سام شده است و زال دل او را برده است .


بدو گفت سیندخت این داستان/
بروی دگر بر نهد باستان

چنان دان که رودابه را پور سام/
نهانی نهادست هر گونه دام


باید چاره ای کرد زیرا رودابه دلباخته او شده است.


ببردست روشن دلش را ز راه/
یکی چاره مان کرد باید نگاه


من او را پند دادم ولی سودی نداشته و در وی اثر نکرده است.


بسی دادمش پند و سودش نکرد/
دلش خیره بینم همی روی زرد

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان