تا ابد نخواهم شد من عروس خانه‌‌ی کسی
به یاد آن‌که در دلم خانه کرد و شد داماد دیگری!عشق تو به کالبدم فقط هدیه داده درد و غم
فهمیدم برای ماندن باید تا همیشه بروم!نامه‌ها نوشتم و حتی یک جواب ندادی به قلب عاشقم
گویی در غیابم، کفتر دل را سپردی به دستان رقیب!فانوس عشقت در شهر دل من نمی‌گردد خاموش
همچو بغض دیرینه در گلو که هرگز نمی‌شود فراموشآنکه گشته تمام این جان و تنم
افسوس که هر دم است در پی آزردنمبه تو گفتم خداحافظ اما دل در کویت جا ماند
بعد تو عمری پوچ گشته در این س*ی*نه‌ی خالیامببین با یک کلام «نمی‌خواهمت» گفتن...
چگونه در دم گشتی قاتل تمام هستی‌ام!آنچه چشمان من میان تو و دیگری دید
خنجری شد و رگ احساسم را بی‌رحمانه درید!به‌جای اینکه تو باشی و سر بگذاری بر شانه‌ام
خیالت با من قدم می‌زند در کاشانهامبغض رفتنت تا ابد در گلویم حاکم است
نیستی اما بر قلمرو دلم فرمانروایی می‌کنی
