ساعت‌ها می‌گذرد.
زمان آینده را واضح می سازد و گذشته را تار.
این روزها،
روزهای سخت و دشوار و پر درد و رنجی است که باید به صبر ایوب پرداخت و صبور بود.
به امید روزهای پر از آرامشی که شاید این روزها در انتظار ما است.اگر زندگی یک شب و یک روز طول بکشد و من آن شب را به سختی سپری کنم، پس دیگر به امید فردای بهتر نخواهم خوابید.
پس بگذار در تاریکی مطلق و بی‌خبری از زندگی و آینده بمانم.
از گذشته که رهایی پیدا نکردم، پس بگذار به امید آینده هم نباشم!عشق، جان و دلم غمگین است!
دل تنگم، دلم پر از غم و درد است.
غم است؛ همه حال و روزم این است.
در این روزها، دلم را به آسمان سپرده‌ام.
به آسمان، آسمان، آسمان!باران میبارد.
ابرها گریه می‌کنند.
تو میای و باران میبارد
تو میری و باران میبارد.
پیش‌تر گفتم دلم را به آسمان سپردم!وقتی تو نیستی، آسمان ابریه؛
انگار با من اشک می‌ریزه.
وقتی تو نیستی، دریا بی‌رحمه؛
انگار موجکهای اشک منو همراهش داره.
وقتی تو نیستی من غریبم،
یه غریبه که هیچ آشنایی نداره!در بی‌قراری در دلم بارون می‌ریزه،
به چشم ترم نگاه کن.
به قلب خسته‌ام نظر کن.
به این دل شکسته‌ام نظر کن.
نظر کردی؟ دیدی مرا؟
دیدی چه کردم با دلم؟
دیدی به کجا بردم دل؟
دیدی غم‌هایم را؟
من چه کنم؟! با چه امیدی بهت نگاه کنم؟باران میبارد؛
هم قشنگ است هم تلخ!
تلخ برای تنها،
عاشقانه برای عاشق و معشوق‌ها.
من هم در این هوای بارانی می‌نویسم،
برای این دل تنها!پاکت پاکت خالی می‌شود سیگار.
منم یک آدم خسته و بیمار.
به دنبال یه دوست خوب می‌گردم،
در این دنیای پر از تکرار.
نمی‌دونم این دنیا یک آدم خوب می‌شناسد یا نه!
شاید هم یک نفر از راه برسد و به من گوید ببین این دنیا پر از آدم بی‌وفاست!عشقمان سوزانده شد؛
ولی من خاکسترهای این عشق را جمع کردم تا از یادم نروند؛
اما دورم از لحظه‌ها،
لحظه‌های خوش با تو بودن
عشق جان خاکسترهای عشقت را هم ربودند!
