سم بارلو پس از حدود دو دهه فعالیت در صنعت بازی‌سازی، با Immortality اثری را ارائه داد که کوچک‌ترین شکی در عجیب و متفاوت بودن آن وجود ندارد.
صنعت ویدیوگیم مخصوصا وقتی متمرکز روی بررسی بازی‌های پرخرج و بزرگ باشید، گاهی می‌تواند به طرز آزاردهنده‌ای سرشار از فرمول‌های شبیه به هم و تقلیدها به نظر برسد؛ تا حدی که برخی از افراد طی سال‌های اخیر گفته‌اند مدت‌ها است که اکثر استودیوهای عظیم کوچک‌ترین خلاقیت قابل توجهی را از خود نشان نمی‌دهند و فقط مطابق دستورالعمل‌های جواب پس‌داده به تولید ویدیوگیم می‌پردازند.
در این بین بسیاری از تیم‌هایی که در ابتدا با رویکرد خلاقانه سعی به تغییر اوضاع داشتند هم کم‌کم به دام افتادند و عملا در طولانی‌مدت مشغول تکرار کارهای خود شدند. اما بازی‌سازهای درخشانی هم بودند که به سمت پیشرفت قدم برداشتند و حتی با اینکه آثار آن‌ها از بسیاری جهات شبیه هم به نظر می‌رسد، مدام به زیبایی پیشرفت کردند؛ تا ویدیوگیم‌های آن‌ها برای مخاطب هدف جذاب بماند و تازگی خود را از دست ندهد.
هیچ‌کدام از جملات نوشته‌شده در دو پاراگراف بالا به‌صورت مستقیم در حال توصیف بازی Immortality نیستند. اما وجود این فضا در صنعت ویدیوگیم سبب می‌شود که Immortality برای بسیاری از گیمرها واقعا شوکه‌کننده باشد؛ به‌عنوان اثری که کار بسیار سختی برای پیدا کردن آثار مشابه با آن دارید و در انتها احتمالا فقط به بازی‌های دیگر خود سم بارلو از جمله Her Story می‌رسید. ولی واقعیت این است که Immortality حتی با Her Story و Telling Lies هم تفاوت‌های مشخصی دارد؛ تفاوت‌هایی که باعث می‌شوند برخی از بازیکن‌ها حتی کمتر از آن دو اثر بتوانند ایمورتالیتی را یک «بازی ویدیویی» به شمار بیاورند.
صنعت ویدیوگیم مخصوصا وقتی متمرکز روی بررسی بازی‌های پرخرج و بزرگ باشید، گاهی می‌تواند به طرز آزاردهنده‌ای سرشار از فرمول‌های شبیه به هم و تقلیدها به نظر برسد؛ تا حدی که برخی از افراد طی سال‌های اخیر گفته‌اند مدت‌ها است که اکثر استودیوهای عظیم کوچک‌ترین خلاقیت قابل توجهی را از خود نشان نمی‌دهند و فقط مطابق دستورالعمل‌های جواب پس‌داده به تولید ویدیوگیم می‌پردازند.
در این بین بسیاری از تیم‌هایی که در ابتدا با رویکرد خلاقانه سعی به تغییر اوضاع داشتند هم کم‌کم به دام افتادند و عملا در طولانی‌مدت مشغول تکرار کارهای خود شدند. اما بازی‌سازهای درخشانی هم بودند که به سمت پیشرفت قدم برداشتند و حتی با اینکه آثار آن‌ها از بسیاری جهات شبیه هم به نظر می‌رسد، مدام به زیبایی پیشرفت کردند؛ تا ویدیوگیم‌های آن‌ها برای مخاطب هدف جذاب بماند و تازگی خود را از دست ندهد.
هیچ‌کدام از جملات نوشته‌شده در دو پاراگراف بالا به‌صورت مستقیم در حال توصیف بازی Immortality نیستند. اما وجود این فضا در صنعت ویدیوگیم سبب می‌شود که Immortality برای بسیاری از گیمرها واقعا شوکه‌کننده باشد؛ به‌عنوان اثری که کار بسیار سختی برای پیدا کردن آثار مشابه با آن دارید و در انتها احتمالا فقط به بازی‌های دیگر خود سم بارلو از جمله Her Story می‌رسید. ولی واقعیت این است که Immortality حتی با Her Story و Telling Lies هم تفاوت‌های مشخصی دارد؛ تفاوت‌هایی که باعث می‌شوند برخی از بازیکن‌ها حتی کمتر از آن دو اثر بتوانند ایمورتالیتی را یک «بازی ویدیویی» به شمار بیاورند.
ning شوید و برخی از توضیحات را بخوانید. همان چند خط کافی است که هر کسی بفهمد ایمورتالیتی کاملا به‌عنوان یک محصول مناسب برای مخاطب بزرگسال ساخته شده است و از قضا حتی هر مخاطب بزرگسالی قرار نیست با محتوای آن کنار بیاید.
