با ورود به دنیای بزرگسالی، تغییراتی در موقعیت و پایگاه فرد ایجاد می‌شود.
به گزارش ایسنا، بنابراعلام انتخاب نو، داشتن شغل تمام وقت و مناسب، ازدواج و صاحب فرزند شدن به تدریج فرد را از وابستگی اقتصادی به والدین به سوی استقلال مالی و از مشارکت در مسائل مربوط به اعضای خانواده به سوی تشکیل خانواده برای خود شخص سوق می دهد.
فرایند بزرگسالی مستلزم به وجود آمدن مجموعه ای از تغییرات است که هر یک از آن ها نقش ب*ر*جسته ای در ارتباط و تعامل فرد با دنیای بزرگسالی دارد.
به عبارتی می‌توانیم بگوییم که افراد باید از وابستگی مالی به والدین به سمت مستقل شدن حرکت کنند و این حرکت در قالب اشتغال تحقق می‌یابد و دشواری ها و ناهمواری‌های فراوانی را به همراه دارد و دیگری تغییر جایگاه فرد در خانواده می‌باشد که طی سال های کودکی و نوجوانی فرد به عنوان عنصری از کانون خانواده است اما از سالهای جوانی و ابتدای بزرگسالی فرد با بنا نهادن خانواده نقش اصلی را در آن دارد و در قالب ازدواج تجلی می‌یابد که بحرانها و چالشهای فراوانی به همراه دارد و می‌توانیم بگوییم که در اثر نا آگاهی ها، بی توجهی و سهل انگاری در امر ازدواج چه بسیار مشکلات و دشواری‌ها که پدید می‌آیند.
عوامل موثر بر آمادگی برای ازدواج:
بر مبنای مطالعات انجام شده در مراکز روانشناسی خوب عوامل تعیین کننده آماده کردن فرد برای ازدواج عبارت اند از: سن، مدت آشنایی افراد با یکدیگر، میزان تجربه اجتماعی، انگیزش افراد برای ازدواج،
آمادگی و اشتیاق برای تقبل مسئولیتهای ازدواج، آمادگی افراد برای ارتباط ج*نس*ی، استقلال هیجانی افراد از والدین، سطح آرزوها و اهداف تحصیلی و شغلی افراد و درجه دستیابی به این اهداف و آرمان ها و آمادگی و اشتیاق والدین به منظور ترغیب افراد به ازدواج، ویژگی های شخصیتی، جذابیت فیزیکی، فرایند تعاملی زوجین، اجتماعی شدن و تاثیر خانواده اصلی و... می‌باشند که نقش مهمی در آمادگی فرد برای ازدواج دارند.
بعضی از رفتارها و ویژگی ها می تواند زندگی مشترک را با مسائلی رو به رو کند. هیچ انسانی کامل نیست و ضعف های خود را دارد اما بعضی از نشانه های عدم آمادگی و رفتار ها روابط و زندگی مشترک را با مشکلات مختلفی رو به رو می‌کند.
می توان گفت که ازدواج کردن به دلیل نرسیدن زمان مناسب و نداشتن آمادگی کامل و یا این که فرد مقابل انتخاب درستی نیست اثرات آن می تواند علاوه بر خود فرد اطرافیان را نیز درگیر کند. در ادامه به برخی از نشانه های عدم آمادگی افراد برای ازدواج اشاره می‌کنیم.
عدم آمادگی هیجانی و داشتن اعتیاد و اختلالات روانی:
در میان نشانه‌های ناسازگاری هیجانی، بد اخلاقی، اضطراب، نا ایمن بودن و بدگمانی وجود دارد هر فردی گاهی اوقات چنین احساساتی دارد. اما وقتی این احساسات دائمی می شوند، روابط بین فردی را خ*را*ب می‌کند. ر*اب*طه ی سالم و موفق نیازمند داشتن روان سالم می‌باشد و وجود اختلالات روانی زندگی مشترک را با دشواری‌های فراوانی رو به رو می‌کند.
افراد ممکن است به اختلال های شخصیت مرزی، خود شیفته، پارانوئید و.... یا داشتن اختلالات دیگری نظیر افسردگی و وسواس و... مبتلا باشند که تشخیص آن توسط روانشناسی ازدواج انجام می‌شود و همچنین اعتیاد و وابستگی به مواد مخدر و عدم برخورداری از سلامت اخلاقی ازدواج را با خطراتی مواجه می‌کند.
عدم برخورداری از آمادگی اجتماعی:
آمادگی اجتماعی یکی از مهم ترین، جنبه های رشد شخصی است. معیار سنجش آمادگی اجتماعی هر فردی، میزان سازگاری او با افرادی است که فرد با آن ها برخورد می نماید.
انسان در وادی زندگی و کسب تجارب زیاد در می‌یابد که رضایت، در گرو مبادله ی عواطف و احترام به دیگران حاصل می‌شود و احساس مفید بودن به میزان آمادگی اجتماعی اش بستگی دارد.
می توان گفت که بلوغ اجتماعی همراه با استقلال شخصی، مسئولیت پذیری اجتماعی، کیفیت روابط با همسالان، خود آگاهی، همدلی، مقابله با هیجانات و تصمیم‌گیری می‌باشد.
به گزارش ایسنا، بنابراعلام انتخاب نو، داشتن شغل تمام وقت و مناسب، ازدواج و صاحب فرزند شدن به تدریج فرد را از وابستگی اقتصادی به والدین به سوی استقلال مالی و از مشارکت در مسائل مربوط به اعضای خانواده به سوی تشکیل خانواده برای خود شخص سوق می دهد.
فرایند بزرگسالی مستلزم به وجود آمدن مجموعه ای از تغییرات است که هر یک از آن ها نقش ب*ر*جسته ای در ارتباط و تعامل فرد با دنیای بزرگسالی دارد.
به عبارتی می‌توانیم بگوییم که افراد باید از وابستگی مالی به والدین به سمت مستقل شدن حرکت کنند و این حرکت در قالب اشتغال تحقق می‌یابد و دشواری ها و ناهمواری‌های فراوانی را به همراه دارد و دیگری تغییر جایگاه فرد در خانواده می‌باشد که طی سال های کودکی و نوجوانی فرد به عنوان عنصری از کانون خانواده است اما از سالهای جوانی و ابتدای بزرگسالی فرد با بنا نهادن خانواده نقش اصلی را در آن دارد و در قالب ازدواج تجلی می‌یابد که بحرانها و چالشهای فراوانی به همراه دارد و می‌توانیم بگوییم که در اثر نا آگاهی ها، بی توجهی و سهل انگاری در امر ازدواج چه بسیار مشکلات و دشواری‌ها که پدید می‌آیند.
عوامل موثر بر آمادگی برای ازدواج:
بر مبنای مطالعات انجام شده در مراکز روانشناسی خوب عوامل تعیین کننده آماده کردن فرد برای ازدواج عبارت اند از: سن، مدت آشنایی افراد با یکدیگر، میزان تجربه اجتماعی، انگیزش افراد برای ازدواج،
آمادگی و اشتیاق برای تقبل مسئولیتهای ازدواج، آمادگی افراد برای ارتباط ج*نس*ی، استقلال هیجانی افراد از والدین، سطح آرزوها و اهداف تحصیلی و شغلی افراد و درجه دستیابی به این اهداف و آرمان ها و آمادگی و اشتیاق والدین به منظور ترغیب افراد به ازدواج، ویژگی های شخصیتی، جذابیت فیزیکی، فرایند تعاملی زوجین، اجتماعی شدن و تاثیر خانواده اصلی و... می‌باشند که نقش مهمی در آمادگی فرد برای ازدواج دارند.
بعضی از رفتارها و ویژگی ها می تواند زندگی مشترک را با مسائلی رو به رو کند. هیچ انسانی کامل نیست و ضعف های خود را دارد اما بعضی از نشانه های عدم آمادگی و رفتار ها روابط و زندگی مشترک را با مشکلات مختلفی رو به رو می‌کند.
می توان گفت که ازدواج کردن به دلیل نرسیدن زمان مناسب و نداشتن آمادگی کامل و یا این که فرد مقابل انتخاب درستی نیست اثرات آن می تواند علاوه بر خود فرد اطرافیان را نیز درگیر کند. در ادامه به برخی از نشانه های عدم آمادگی افراد برای ازدواج اشاره می‌کنیم.
عدم آمادگی هیجانی و داشتن اعتیاد و اختلالات روانی:
در میان نشانه‌های ناسازگاری هیجانی، بد اخلاقی، اضطراب، نا ایمن بودن و بدگمانی وجود دارد هر فردی گاهی اوقات چنین احساساتی دارد. اما وقتی این احساسات دائمی می شوند، روابط بین فردی را خ*را*ب می‌کند. ر*اب*طه ی سالم و موفق نیازمند داشتن روان سالم می‌باشد و وجود اختلالات روانی زندگی مشترک را با دشواری‌های فراوانی رو به رو می‌کند.
افراد ممکن است به اختلال های شخصیت مرزی، خود شیفته، پارانوئید و.... یا داشتن اختلالات دیگری نظیر افسردگی و وسواس و... مبتلا باشند که تشخیص آن توسط روانشناسی ازدواج انجام می‌شود و همچنین اعتیاد و وابستگی به مواد مخدر و عدم برخورداری از سلامت اخلاقی ازدواج را با خطراتی مواجه می‌کند.
عدم برخورداری از آمادگی اجتماعی:
آمادگی اجتماعی یکی از مهم ترین، جنبه های رشد شخصی است. معیار سنجش آمادگی اجتماعی هر فردی، میزان سازگاری او با افرادی است که فرد با آن ها برخورد می نماید.
انسان در وادی زندگی و کسب تجارب زیاد در می‌یابد که رضایت، در گرو مبادله ی عواطف و احترام به دیگران حاصل می‌شود و احساس مفید بودن به میزان آمادگی اجتماعی اش بستگی دارد.
می توان گفت که بلوغ اجتماعی همراه با استقلال شخصی، مسئولیت پذیری اجتماعی، کیفیت روابط با همسالان، خود آگاهی، همدلی، مقابله با هیجانات و تصمیم‌گیری می‌باشد.
