نویسنده : نسا رحمتی کاربر انجمن تک رمان
ویراستار: ZiBa
ژانر: تراژدی
مقدمه:
مَنِ ویرانه
مَنِ دیوانه
مَنِ...
خاکسترم کن
خاکستر نشینم...
آخرین ویرایش توسط مدیر:
کامل شده مَنِ ویرانه |نسا رحمتی کاربر تک رمان
- نویسنده موضوع Aseman♡
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 17
- بازدیدها 910
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
- وضعیت
نویسنده : نسا رحمتی کاربر انجمن تک رمان
ویراستار: ZiBa
ژانر: تراژدی
مقدمه:
مَنِ ویرانه
مَنِ دیوانه
مَنِ...
خاکسترم کن
خاکستر نشینم...
آرزو‌هایم را به‌دست باد می‌سپارم؛
شاید در دست باد، آزادانه اتفاق بی‌افتند.
در دست من، گویی شبیه زندانی بودند که در فکر اجابت نبودن.
شاید در دست باد، آزادانه اتفاق بی‌افتند.
در دست من، گویی شبیه زندانی بودند که در فکر اجابت نبودن.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
گاهی مرگ، تلخ و غم‌انگیز نیست.
گاهی شیرین‌تر از قند و شکر می‌شود،
گاهی می‌شود آرزوی مهم،
گاهی می‌شود وِرد همیشگی زبانت ... .
امان از وقتی که ذکر شود.
گاهی شیرین‌تر از قند و شکر می‌شود،
گاهی می‌شود آرزوی مهم،
گاهی می‌شود وِرد همیشگی زبانت ... .
امان از وقتی که ذکر شود.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
آرامشی دارم،
بدتر از طوفان!
من نیز، از این آرامش خود می‌ترسم.
بوی خوبی نمی‌دهد، این آرام بودنم!
عجیب حس می‌کنم طوفانی در راه است ... .
بدتر از طوفان!
من نیز، از این آرامش خود می‌ترسم.
بوی خوبی نمی‌دهد، این آرام بودنم!
عجیب حس می‌کنم طوفانی در راه است ... .
آخرین ویرایش توسط مدیر:
همش می‌گیم زمان که بگذره درست میشه.
زمان چیزی که خ*را*ب شده رو درست نمی‌کنه،
حال بدی که ساخته شده رو خوب نمی‌کنه،
دنیایی که جلو چشمام ویرون شد رو بر نمی‌گردونه!
باوری که نابود شد رو درست نمی‌کنه،
حال داغونی که برام ساخت رو، رو به راه نمی‌کنه.
زمان، مَنِ دیوانه‌ی ویرون شده رو اون آدم قبل نمی‌کنه؛
فقط میشه بهش عادت کرد.
زمان چیزی که خ*را*ب شده رو درست نمی‌کنه،
حال بدی که ساخته شده رو خوب نمی‌کنه،
دنیایی که جلو چشمام ویرون شد رو بر نمی‌گردونه!
باوری که نابود شد رو درست نمی‌کنه،
حال داغونی که برام ساخت رو، رو به راه نمی‌کنه.
زمان، مَنِ دیوانه‌ی ویرون شده رو اون آدم قبل نمی‌کنه؛
فقط میشه بهش عادت کرد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
خشت به خشت ساختم دیواری رو با باورهایی که به خوردم دادند.
آجر رو آجر بلند کردم دیوار حرف‌هایی که تو مخم کردن ... .
ریخت،
دیوار حرف‌ها و باورهایی که برام ساختن به یک‌باره آوار شد روی شونه‌هام!
قد سنگینی دنیا روی شونه‌هام حسش می‌کنم.
چه‌جوری تحمل می‌کنم این همه سنگینی رو ... .
آجر رو آجر بلند کردم دیوار حرف‌هایی که تو مخم کردن ... .
ریخت،
دیوار حرف‌ها و باورهایی که برام ساختن به یک‌باره آوار شد روی شونه‌هام!
قد سنگینی دنیا روی شونه‌هام حسش می‌کنم.
چه‌جوری تحمل می‌کنم این همه سنگینی رو ... .
آخرین ویرایش توسط مدیر:
این روزها هوایم از همیشه ابری‌تر است؛
هم‌چون هوای ناپایدار بهاری!
گاهی ابری بودنش را یادم می‌رود و خنثی می‌شوم از هر چیزی
و گاهی باز یاد‌آوری می‌شود و ابری‌تر از ابری می‌شوم.
هم‌چون هوای ناپایدار بهاری!
گاهی ابری بودنش را یادم می‌رود و خنثی می‌شوم از هر چیزی
و گاهی باز یاد‌آوری می‌شود و ابری‌تر از ابری می‌شوم.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
با پای پیاده،
باز هم قدم می‌زنم
در همان خیا*با*نی که،
برایم پُر از حس طراوت زندگی بود؛
اما
چرا حالا برایم زیبا نیست؟!
آن حس طراوت و زندگی را دیگر برایم ندارد؛
حتی دیگر
رمقی در پاهایم برای قدم زدن در این خیابان نیست!
ایستاده‌ام! با تنی بی‌جان، پاهایی بی رمق!
و ... بغض‌هایی پُر از سنگینی!
باز هم قدم می‌زنم
در همان خیا*با*نی که،
برایم پُر از حس طراوت زندگی بود؛
اما
چرا حالا برایم زیبا نیست؟!
آن حس طراوت و زندگی را دیگر برایم ندارد؛
حتی دیگر
رمقی در پاهایم برای قدم زدن در این خیابان نیست!
ایستاده‌ام! با تنی بی‌جان، پاهایی بی رمق!
و ... بغض‌هایی پُر از سنگینی!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
سکوت سکوت، سکوت!
خوراک لحظه‌هایم شده،
پُر از گفتن و نگفتن‌ها.
پُر از فریادم، فریادی محکوم به خاموشی و سکوت!
پُرَم از کلماتی که تا روی ل*ب‌هایم می‌آید و همان‌جا حبس می‌شود و محکوم به نگفتن.
مَنَم و حجم عظیمی از نگفته‌های محکوم به حبس!
خوراک لحظه‌هایم شده،
پُر از گفتن و نگفتن‌ها.
پُر از فریادم، فریادی محکوم به خاموشی و سکوت!
پُرَم از کلماتی که تا روی ل*ب‌هایم می‌آید و همان‌جا حبس می‌شود و محکوم به نگفتن.
مَنَم و حجم عظیمی از نگفته‌های محکوم به حبس!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
ویرانه مَنَم.
می‌شناسی؟ همانی‌ام که می‌شناختی به خنده‌های بلندش.
خنده‌هایم کو؟!
صدایش را کجا گُم کرده‌ام؟!
شورم را کجا جا گذاشته‌ام؟!
چه‌قدر گُم کرده دارم؛ اما
حسی برای گشتن دنبال‌شان ندارم.
خسته‌ام، آدم خسته هم که حس گشتن ندارد.
می‌شناسی؟ همانی‌ام که می‌شناختی به خنده‌های بلندش.
خنده‌هایم کو؟!
صدایش را کجا گُم کرده‌ام؟!
شورم را کجا جا گذاشته‌ام؟!
چه‌قدر گُم کرده دارم؛ اما
حسی برای گشتن دنبال‌شان ندارم.
خسته‌ام، آدم خسته هم که حس گشتن ندارد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
- وضعیت
موضوعات مشابه
