طبقهبندی
افرادی که دچار تشنج میشوند را میتوان بر اساس نوع تشنج، عامل تشنج، سندرم صرع و اتفاقات رخ داده هنگام و حوالی رخ دادن صرع دستهبندی کرد. نوع تشنج را میتوان براساس اینکه منشأ صرع درون مغز محلی (تشنج فوکال) یا توزیع شدهاست (تشنج کلی) طبقهبندی کرد.[۲۱] تشنجهای کلی بر اساس تأثیر ب*دن طبقهبندی میشود و شامل موارد زیر است: تشنجهای تونیک-کلونیک (صرع همراه با تشنج و ش)، تشنج غائب (تشنج ابسنس صرع کوچک)، نوع تشنج، تشنج تونیک و تشنج عضلات.[۲۱][۵۰] نوع برخی از تشنجها مانند گرفتگی عضلات نامشخص است.[۲۱]
تشنجهای فوکال (که قبلاً به عنوان تشنجهای منطقهای شناخته میشدند[۱۶]) به تشنجهای تشنج جزئی ساده و تشنج جزئی پیچیده تقسیم میشوند.[۲۱] این تقسیمبندی دیگر توصیه نمیشود و در عوض ترجیح داده میشود آنچه که طول تشنج رخ میدهد توصیف شود.
افرادی که دچار تشنج میشوند را میتوان بر اساس نوع تشنج، عامل تشنج، سندرم صرع و اتفاقات رخ داده هنگام و حوالی رخ دادن صرع دستهبندی کرد. نوع تشنج را میتوان براساس اینکه منشأ صرع درون مغز محلی (تشنج فوکال) یا توزیع شدهاست (تشنج کلی) طبقهبندی کرد.[۲۱] تشنجهای کلی بر اساس تأثیر ب*دن طبقهبندی میشود و شامل موارد زیر است: تشنجهای تونیک-کلونیک (صرع همراه با تشنج و ش)، تشنج غائب (تشنج ابسنس صرع کوچک)، نوع تشنج، تشنج تونیک و تشنج عضلات.[۲۱][۵۰] نوع برخی از تشنجها مانند گرفتگی عضلات نامشخص است.[۲۱]
تشنجهای فوکال (که قبلاً به عنوان تشنجهای منطقهای شناخته میشدند[۱۶]) به تشنجهای تشنج جزئی ساده و تشنج جزئی پیچیده تقسیم میشوند.[۲۱] این تقسیمبندی دیگر توصیه نمیشود و در عوض ترجیح داده میشود آنچه که طول تشنج رخ میدهد توصیف شود.