سلام دوستای گلم. ممنونم که تا اینجا منو همراهی کردید. پست هایی که تا الآن گذاشته شده بود، پست هایی بود که احتمالا قبلا اونارو خوندید. اما این پست و همه پست های بعدش جدید هستن و فقط در این انجمن به اشتراک گذاشته خواهند شد.
سپاس از نگاه های گرمتون&%#(
برای دیدن متن وارد اکانت خود شوید Sign In یا Register ثبت نام کنید.
بچه ها. احتمالا روزی که اینجا شلوغ میشه، من دیگه نیستم. پس الآن که هستم میگم، عذر می خوام. یه چیزایی هست که واقعا نمیشه با هیچ جوهری نوشتش. یه چیزایی قاعده ی خاصی نداره. من خیلی جاهای این خطای پر قاعده کم اوردم. من نویسنده نیستم. هیچ درس تخصصی راجع بهش نخوندم. تنها چیزی که بلدم چندتا تئوری بدرد نخور برنامه نویسی و انتگرالای طولانیه N گانه اس. اینارو نگفتم که از زیر بار مسئولیتش شونه خالی کنما! نه! حرفم این نیست. کم و کاستی، زیاده گویی و پرشای بی موقع، حذفیات مبهم و ... خودم می دونم پر از ایراده. ولی یکم بهش دقیق کنین، پر از احساس هم هست. پر از بغض هم هست. حتی پر از عشق هم هست. هیچ ایده ای ندارم رها چقدر با نوشتن اینا گریه کرده یا حتی گریه هاش رو خورده؛ اما از خودم مطمئنم. من سر نوشتن دوباره اش احساس گذاشتم. پس ایراداش رو با احساس خودتون ببخشید عزیزای من.
مخلص همتون، سامی.
برای دیدن متن وارد اکانت خود شوید Sign In یا Register ثبت نام کنید.