هر تپش قلب من قصه‌ی عشق تو را روایت می‌کند
رویایت شیرین است ولیکن تعبیر شدنش ناممکن!همچون سقوط از خوابی شیرین به وقت سحرگاه
یکباره از بام سرای قلبت در پرتگاه نبودنت افتادمگرچه زمستان نگاهت آتش بر پیکرم کشید
اما در کوچه‌های شعر هنوز هم فریاد می‌زنم تو راوادی دل را زدم به نامت لیکن این دیار ویرانه شد
وای بر حاکمی که شمشیر بر سرزمین خود کشید!می‌گویند غمگین می‌زنی، انگار کوه بر دوشت داری
نمی‌دانند که غم تو بر دل من مثال تمام کوههاستای نفس گمشده‌ام، در انتظار می‌مانم تا روزی برگردی
ای که جانم برایت می‌رفت، بدان که با دلم بد کردیای حسرت شیرینم، این‌چنین خود را تماشایی نکن
من که به تو نمی‌رسم، پس این همه دل را هوایی نکنخداحافظی تو، سلام غمی بی‌پایان را به دلم رساند
دگر رد نشو از کوچه‌ای که این لیلی جان سپرد در آن
_________________________________
*کوچه استعاره از زندگی و سرنوشتِ شخص عاشق درون شعر است.
