نام سروده: یازده‌ی برای دوازدهم
ژانر: عاشقانه_تراژدی
سراینده: حسینعلی
مقدمه: (من که شاعر نیستم)!
شاعی‌اَم که شُعارِ عشقِ تو، مشاعِرش را ربوده!
شعر؛ جز شعارِ شعور، نیست.
(من که شاعر نیستم)!
شاعی‌اَم که شُعار عشق تو، مشاعرش را ربوده!
شعر؛ جز شعارِ شعور، نیست.
بسم‌لله‌الرحمن‌الرحیم
یازده‌ی برای دوازدهم!
۱- (به هر ترانه که گویم، ترانه سازِ منی تو؛
به هر بهانه که جویم، تَهِ نیازِ منی تو.)
۲- (به آیه‌های حقیقت، به روشنیِ طریقت؛
به هر چکامه که پویم، نوای آوازِ منی تو.)
۳- (بیا ببینمت ای کَس، که کَس نمانده برایم؛
بیا که در همه خویَم، شریکِ رازِ منی تو.)
۴- (شود زمانی بیایی؟ که نامه‌ای و نوائی،
گسیل داری به سویم، که "سربازِ منی تو"؟)
۵- (بیا بیا که دگربار، نمانده حال و هوائی؛
گرفته حال و هوایم، بیا که طنازِ منی تو.)
۶- (به قدس و قبله و محراب، صنم سِتُرده‌ام از تو؛
رُخی نما تو به رویم، که جانمازِ منی تو.)
۷- (زِ تختِ سبزِ ربیعَت، شمیمِ نابِ تو آید؛
هزار دَمَت ببویم، که عِطرِ ممتازِ منی تو.)
۸- (اَلا زِ حسرتِ وصلَت، زمین‌گیرم و زارم؛
توئی که طالبِ اویم، جناحِ پروازِ منی تو.)
۹- (اگر نبینمت ای جان، رَوَم بسوی تباهی؛
تا جان زِ کف نشویَم؛ بیا، که آغازِ منی تو.)
۱۰- (تن خاک شد و پوسید، خاکم به خاکِ پایَت؛
گذر نما زِ کویم، بیا که اِعجازِ منی تو.)
۱۱- (سَرَم یتیمِ یَدِ توست، چه می‌شد اَر بِنوازی؛
نوازشی تو به مویم، که دلنوازِ منی تو.)
۱۲- (هزار ناله برآمد، زین یازده سُرایم؛
بیا دوازدهمین بیت، دَمِ حجازِ منی تو.)
حجاز = دوازدهین مقامِ موسیقی در ایران است.
کد:
بسم‌لله‌الرحمن‌الرحیم
یازده‌ی برای دوازدهم!
۱- (به هر ترانه که گویم، ترانه سازِ منی تو؛
به هر بهانه که جویم، تَهِ نیازِ منی تو.)
۲- (به آیه‌های حقیقت، به روشنیِ طریقت؛
به هر چکامه که پویم، نوای آوازِ منی تو.)
۳- (بیا ببینمت ای کَس، که کَس نمانده برایم؛
بیا که در همه خویَم، شریکِ رازِ منی تو.)
۴- (شود زمانی بیایی؟ که نامه‌ای و نوائی،
گسیل داری به سویم، که "سربازِ منی تو"؟)
۵- (بیا بیا که دگربار، نمانده حال و هوائی؛
گرفته حال و هوایم، بیا که طنازِ منی تو.)
۶- (به قدس و قبله و محراب، صنم سِتُرده‌ام از تو؛
رُخی نما تو به رویم، که جانمازِ منی تو.)
۷- (زِ تختِ سبزِ ربیعَت، شمیمِ نابِ تو آید؛
هزار دَمَت ببویم، که عِطرِ ممتازِ منی تو.)
۸- (اَلا زِ حسرتِ وصلَت، زمین‌گیرم و زارم؛
توئی که طالبِ اویم، جناحِ پروازِ منی تو.)
۹- (اگر نبینمت ای جان، رَوَم بسوی تباهی؛
تا جان زِ کف نشویَم؛ بیا، که آغازِ منی تو.)
۱۰- (تن خاک شد و پوسید، خاکم به خاکِ پایَت؛
گذر نما زِ کویم، بیا که اِعجازِ منی تو.)
۱۱- (سَرَم یتیمِ یَدِ توست، چه می‌شد اَر بِنوازی؛
نوازشی تو به مویم، که دلنوازِ منی تو.)
۱۲- (هزار ناله برآمد، زین یازده سُرایم؛
بیا دوازدهمین بیت، دَمِ حجازِ منی تو.)
حجاز = دوازدهین مقامِ موسیقی در ایران است.
