با آغاز به کار دولت جدید و بر اساس تفکر و اندیشه‌ای که این دولت، مبتنی بر توجه به نظام فکری دینی دارد، انتظار از ساحت فرهنگ و خصوصاً سینما این بود که شاهد فیلم‌هایی با تفکراتی که جبهه انقلابی در این سال‌ها بر آن تأکید می‌کردند، خواهیم بود. شاید بتوان به صورت جدی آغاز مطالبه‌گری بدنه مذهبی و انقلابی کشور از سینما را از بعد اتفاقات سال 1388 بدانیم. این بخش از کشور که به شبکه‌سازی و گفتمان‌سازی جدی روی آوردند، مبتنی بر صحبت‌های رهبر انقلاب خصوصاً در دیدار با کارگردانان در سه سال قبل، فیلم‌هایی را می‌خواستند که با عبور و ردّ ایده هنر برای هنر، از هنر سینما برای بیان و پرداخت به موضوعات مهمی چون امنیت ملی، سلامت جامعه، اخلاق‌مداری در کشور، وحدت خانواده‌ها، تاریخ و سیره اهل بیت(ع) و... استفاده شود.
هرچند که در همان سال‌ها و در ابتدای دولت دوم اصول‌گرای وقت، تلاش‌هایی برای این تفکر انجام شد اما از آنجایی که این دیدگاه به جریان جدی تبدیل نشده بود، نتوانست منظم و فکورانه وارد عمل شود و شلخته فیلم می‌ساخت. کار به جایی رسید که برخی فیلم‌ها توقیف، برخی دیگر معطل بودجه و برخی هم که ساخته شدند به اذعان خود مدیران، فیلم‌هایی به شدت ضعیف از آب درآمدند. البته تک و توک هم فیلم‌هایی دیده شد که آبرومندانه ساخته شده بودند. اما تا این جریان به خود بیاید، دولت بعدی بر سر کار آمد و به کلی نگرش عوض شد. حال نیروی انقلابی که مدتی بود بیرون از دولت مشغول به کار بود، بیشتر متکی به نیروی درونی خود شد و به تقویت خود توجه کرد. هم در عرصه بحث‌های تئوریک و هم در جنبه‌های تولیدی. در حقیقت این 8 سال زمان مناسبی بود برای پرورش و تربیت نیروی جوان انقلابی در مسیر تولید فیلم با جهتی که در ابتدای این متن آمد.
هرچند که در همان سال‌ها و در ابتدای دولت دوم اصول‌گرای وقت، تلاش‌هایی برای این تفکر انجام شد اما از آنجایی که این دیدگاه به جریان جدی تبدیل نشده بود، نتوانست منظم و فکورانه وارد عمل شود و شلخته فیلم می‌ساخت. کار به جایی رسید که برخی فیلم‌ها توقیف، برخی دیگر معطل بودجه و برخی هم که ساخته شدند به اذعان خود مدیران، فیلم‌هایی به شدت ضعیف از آب درآمدند. البته تک و توک هم فیلم‌هایی دیده شد که آبرومندانه ساخته شده بودند. اما تا این جریان به خود بیاید، دولت بعدی بر سر کار آمد و به کلی نگرش عوض شد. حال نیروی انقلابی که مدتی بود بیرون از دولت مشغول به کار بود، بیشتر متکی به نیروی درونی خود شد و به تقویت خود توجه کرد. هم در عرصه بحث‌های تئوریک و هم در جنبه‌های تولیدی. در حقیقت این 8 سال زمان مناسبی بود برای پرورش و تربیت نیروی جوان انقلابی در مسیر تولید فیلم با جهتی که در ابتدای این متن آمد.
