سهمِ باد و باران ند؛
برگ و شاخه های خشک
آبرویِ پاییزند؛
این انارهای سرخ
محمد مهدوی اشرف
برگ و شاخه های خشک
آبرویِ پاییزند؛
این انارهای سرخ
محمد مهدوی اشرف
شعر ֍֍ چکــــامـــــه֍֍
- نویسنده موضوع "ASHOB"
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 274
- بازدیدها 4K
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
پاییز جان! چه شوم، چه وحشتناک
اینک، بر این کناره دشت، اینک
این کوره راه ساکت بی رهرو
آنک، بر آن کمرکش کوه، آنک
آن کوچه باغ خلوت و خاموشت
از یاد روزگار فراموشت
پاییز جان! چه سرد، چه درد آلود
چون من تو نیز تنها ماندستی
ای فصل فصل های نگارینم
سرد سکوت خود را بسراییم
پاییزم! ای قناری غمگینم
مهدی اخوان ثالث
اینک، بر این کناره دشت، اینک
این کوره راه ساکت بی رهرو
آنک، بر آن کمرکش کوه، آنک
آن کوچه باغ خلوت و خاموشت
از یاد روزگار فراموشت
پاییز جان! چه سرد، چه درد آلود
چون من تو نیز تنها ماندستی
ای فصل فصل های نگارینم
سرد سکوت خود را بسراییم
پاییزم! ای قناری غمگینم
مهدی اخوان ثالث
کاش چون پاییز بودم
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگ های آرزوهایم یکایک زرد میشد
آفتاب دیدگانم سرد می شد
آسمان س*ی*نه ام پر درد میشد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ میزد
اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ میزد
وه … چه زیبا بود اگر پاییز بودم
فروغ فرخزاد
کاش چون پاییز خاموش و ملال انگیز بودم
برگ های آرزوهایم یکایک زرد میشد
آفتاب دیدگانم سرد می شد
آسمان س*ی*نه ام پر درد میشد
ناگهان توفان اندوهی به جانم چنگ میزد
اشک هایم همچو باران دامنم را رنگ میزد
وه … چه زیبا بود اگر پاییز بودم
فروغ فرخزاد
پاییز که می شود
حرف شال را نمیزنی
تا خیال بافی ام
گر*دن تو باشد
حرف شال را نمیزنی
تا خیال بافی ام
گر*دن تو باشد
و کاش ندانى
تمام این سال ها
مرگبارترین فصل ها پاییز بوده است
که بعد از تو
رو به جاده ی شمال که میروم
نه عطرِ دریا سرشار ترم می کند
نه بوییدن ساقه های برنج عاشق ترم
نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل، شاعر ترم
و کاش هرگز ندانی
مشقتِ شب های بی تو را مانوس شدن
مرگی ست هزار باره
محو شدنی غم انگیز
آرام آرام
بی امان
و هزار باره…
تمام این سال ها
مرگبارترین فصل ها پاییز بوده است
که بعد از تو
رو به جاده ی شمال که میروم
نه عطرِ دریا سرشار ترم می کند
نه بوییدن ساقه های برنج عاشق ترم
نه اندوهِ پر ابهتِ سبزِ جنگل، شاعر ترم
و کاش هرگز ندانی
مشقتِ شب های بی تو را مانوس شدن
مرگی ست هزار باره
محو شدنی غم انگیز
آرام آرام
بی امان
و هزار باره…
فصل خزان شد
دیار من
رسم جدایی
زیار من
عشق فسونگر
کجا روی؟
د*اغ جدایی بجا نهی
دلشدگان این دیار
راه به نسیم
نمی یرند
بی خبران از زمان
راه به بهار نمی برند
کی رود این شب سیاه؟
کی..رسد آن صدای صبح؟
تا که به اهی نرسیم
راه بجایی نبریم
علی مهیار
دیار من
رسم جدایی
زیار من
عشق فسونگر
کجا روی؟
د*اغ جدایی بجا نهی
دلشدگان این دیار
راه به نسیم
نمی یرند
بی خبران از زمان
راه به بهار نمی برند
کی رود این شب سیاه؟
کی..رسد آن صدای صبح؟
تا که به اهی نرسیم
راه بجایی نبریم
علی مهیار
پاییز یک شعر است یک شعر بی مانند
زیباتر و بهتر از انچه میخوانند
پاییز، تصویری رؤیایی و زیباست
مانند افسون است مانند یک رویاست
با برگ می رقصد با باد میخندد
در بازی اش با برگ او چشم می بندد
تا میشود پنهان برگ از نگاه او
پاییز میگردد دنبال او، هر سو
هر چند در بازی هر سال، بازنده ست
بسیار خوشحال است روی ل*بش خنده ست
مانند یک کودک خوب و دل انگیز است
یا بهتر از اینها: پاییز، پاییز است
زیباتر و بهتر از انچه میخوانند
پاییز، تصویری رؤیایی و زیباست
مانند افسون است مانند یک رویاست
با برگ می رقصد با باد میخندد
در بازی اش با برگ او چشم می بندد
تا میشود پنهان برگ از نگاه او
پاییز میگردد دنبال او، هر سو
هر چند در بازی هر سال، بازنده ست
بسیار خوشحال است روی ل*بش خنده ست
مانند یک کودک خوب و دل انگیز است
یا بهتر از اینها: پاییز، پاییز است
هوای دل بارانی ست
کوچه ای می خواهم برای
قدم زدن های دو نفره
پشت پرچین های
مسکوت دل
در ماورای افق های نامتناهی
ببار باران…
تا زندگی کنم
با قدم هایش..!
کوچه ای می خواهم برای
قدم زدن های دو نفره
پشت پرچین های
مسکوت دل
در ماورای افق های نامتناهی
ببار باران…
تا زندگی کنم
با قدم هایش..!
چه شب های درازی
اشک در هاون اندوه کوبیدم!
نخوابیدنم را
به پایِ قدم های نیامده ات بگذار
و خط عمیق پیشانی ام را
به حساب سرنوشت..
اشک در هاون اندوه کوبیدم!
نخوابیدنم را
به پایِ قدم های نیامده ات بگذار
و خط عمیق پیشانی ام را
به حساب سرنوشت..
بیا هم را دوست داشته باشیم..
هنوز خیابان های زیادی هست
که باید باهم قدم بزنیم و
شعرهای زیادی مانده که نخوانده ایم…
هنوز خیابان های زیادی هست
که باید باهم قدم بزنیم و
شعرهای زیادی مانده که نخوانده ایم…
