پوینتیلیسم یا هنر نقطه چینی به سبکی گفته می‌شود که در آن نقاش تلاش دارد به‌جای ادغام رنگ‌های نقاشی بر روی پالت خود و کشیدن آن‌ها بر روی بوم، آن‌ها را در قالب نقطه ترسیم کرده و در چشم بیننده باهم ترکیب کند.
تمام گفت‌وگوهای پرمعنا در مورد پوینتیلیسم یا هنر نقطه چینی، به‌احتمال‌زیاد، پیرامون اشاره‌ای به هنر تفکیک‌گری (Divisionism) و حتی شاید کرومولومیناریسم (Chromoluminarism) خواهد بود. آن‌ها به‌عنوان تکنیک‌ها یا فرضیات نقاشی به یکدیگر مرتبط هستند و گاهی به‌طور تبادل‌پذیر مورداستفاده قرار می‌گیرند، اما تاریخ‌نگاران هنر میان آن‌ها تفاوت قائل می‌شوند.
پوینتیلیسم واژه‌ای است که به تکنیکی خاص از به‌کارگیری رنگ‌روغن در قالب نقطه‌های کوچک (در ابعاد ۰.۱۴۰ میلی‌متر) اشاره دارد که در کل در قالب یک ترکیب ظاهری به چشم می‌آید. واژه‌ی پوینتیلیسم اولین بار توسط منتقدان هنری برای مسخره کردن این سبک مورداستفاده قرار گرفت، اما بعدها به‌عنوان نامی محترم و پذیرفته‌شده برای این تکنیک خاص ثابت شد.
پوینتیلیسم نامی بود که به آثار نقاش فرانسوی، ژرژ سورا، کسی که از تکنیک‌های امپرسیونیسم نظیر ضربه‌های آشکار با قلم، رنگ‌های جسورانه، ترسیم تغییر نور و حرکت به شیوه‌ای جدید استفاده می‌کرد، اطلاق شد. شیوه‌ای که سورا آن را به «کرومولومیناریسم» منتسب می‌دانست.
سورا با مطالعه‌ی اثرات نوری و تئوری رنگ به این نتیجه رسید که رنگ‌های نقاشی می‌توانند در هنگام استفاده بر روی بوم نقاشی، به‌جای اینکه از قبل ترکیب شوند، خالص باقی بمانند و در طول فرآیند «ترکیب نوری» منجر به چیزی شوند که چشم آن‌ها را از فاصله‌ی مناسب به‌عنوان یک درخشندگیِ کم‌نور و متحرک ببیند.
فیزیکدان آمریکایی، اوگدن رود (Ogden Rood)، با این نظریه‌ی شایع که چشم فی‌نفسه می‌تواند رنگ‌ها را ترکیب کند و نتیجه‌ی حاصله درخشان‌تر از اجزای اثر باشد، مخالفت کرد. او به‌تفصیل علم پشت این پدیده را در مقاله‌ی خود در مورد نظریه‌ی رنگ‌ها موسوم به «علم رنگ‌شناسی مدرن» بیان کرد که بعدها تبدیل به مرجعی قابل‌اتکا برای هنرمندان نئوامپرسیونیست شد.
تمام گفت‌وگوهای پرمعنا در مورد پوینتیلیسم یا هنر نقطه چینی، به‌احتمال‌زیاد، پیرامون اشاره‌ای به هنر تفکیک‌گری (Divisionism) و حتی شاید کرومولومیناریسم (Chromoluminarism) خواهد بود. آن‌ها به‌عنوان تکنیک‌ها یا فرضیات نقاشی به یکدیگر مرتبط هستند و گاهی به‌طور تبادل‌پذیر مورداستفاده قرار می‌گیرند، اما تاریخ‌نگاران هنر میان آن‌ها تفاوت قائل می‌شوند.
پوینتیلیسم واژه‌ای است که به تکنیکی خاص از به‌کارگیری رنگ‌روغن در قالب نقطه‌های کوچک (در ابعاد ۰.۱۴۰ میلی‌متر) اشاره دارد که در کل در قالب یک ترکیب ظاهری به چشم می‌آید. واژه‌ی پوینتیلیسم اولین بار توسط منتقدان هنری برای مسخره کردن این سبک مورداستفاده قرار گرفت، اما بعدها به‌عنوان نامی محترم و پذیرفته‌شده برای این تکنیک خاص ثابت شد.
پوینتیلیسم نامی بود که به آثار نقاش فرانسوی، ژرژ سورا، کسی که از تکنیک‌های امپرسیونیسم نظیر ضربه‌های آشکار با قلم، رنگ‌های جسورانه، ترسیم تغییر نور و حرکت به شیوه‌ای جدید استفاده می‌کرد، اطلاق شد. شیوه‌ای که سورا آن را به «کرومولومیناریسم» منتسب می‌دانست.
سورا با مطالعه‌ی اثرات نوری و تئوری رنگ به این نتیجه رسید که رنگ‌های نقاشی می‌توانند در هنگام استفاده بر روی بوم نقاشی، به‌جای اینکه از قبل ترکیب شوند، خالص باقی بمانند و در طول فرآیند «ترکیب نوری» منجر به چیزی شوند که چشم آن‌ها را از فاصله‌ی مناسب به‌عنوان یک درخشندگیِ کم‌نور و متحرک ببیند.
فیزیکدان آمریکایی، اوگدن رود (Ogden Rood)، با این نظریه‌ی شایع که چشم فی‌نفسه می‌تواند رنگ‌ها را ترکیب کند و نتیجه‌ی حاصله درخشان‌تر از اجزای اثر باشد، مخالفت کرد. او به‌تفصیل علم پشت این پدیده را در مقاله‌ی خود در مورد نظریه‌ی رنگ‌ها موسوم به «علم رنگ‌شناسی مدرن» بیان کرد که بعدها تبدیل به مرجعی قابل‌اتکا برای هنرمندان نئوامپرسیونیست شد.
