آن روز‌ها را یادت است؟ همان‌ها که ابرِ غم بالای سرمان نبود؛ دقیق‌تر بگویم، بالای سرِ من!
شانس بود دگر؛ یکی کلاغِ سفید بر روی سرش لانه می‌کند و یکی هم مانند من، کلاغی تیره‌تر از بدبختی‌ها نصیبش می‌شود... .
خرافاتی نبودم و نخواهم بود اما، اما از وقتی که ردپای نحسش در ساحلِ زندگی‌ام دائمی شد، دگر رنگِ روشن را که هیچ، گویا کور رنگی همراهش آمده بود و گریبانم را گرفته بود!
آدمی هیچ‌گاه خواهان بدبختی خود نبوده اما من چرا؛ خواهانِ تیره‌روزیِ خود بوده‌ام تا بفهمم تو ماندنی هستی یا رفتنی!
من می‌خواهم روم، روم به همان‌جایی که نه لیلی‌ای است و نه مجنونی!
همان‌جایی که اهالی‌اش نه فرهاد را می‌شناسند و نه شیرین را؛ آن‌جایی که ندانند آشفتگیِ فراق چیست!
روم جایی آسوده و آرام، غرقه در خود و خود و خود، خفته در خاطراتت و... .
باز هم همان‌طور است شایلین؛ من می‌روم تا بفهمم تو می‌آیی یا نه!
من می‌خواهم ر... .
انجمن رمان نویسی
دانلود رمان
به نام او
