گارد جاویدان
-
رمان عاشقانه و جنایی کاراکال به قلم حدیثه شهبازی کلیک کنید -
خرید رمان عاشقانه، غمگین، معمایی دلداده به دلدار فریبا میم قاف کلیک کنید
تاریخ ایران گارد جاویدان
- نویسنده موضوع Matthew
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 8
- بازدیدها 244
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
گارد جاویدان (به انگلیسی:Immortals) و (ثبت شده در نوشته‌های یونانی به شکل: Athánatoi) یا جاویدانان ایرانی نامی است که هرودوت، تاریخ‌نگار شهیر یونانی، به گردان نخبه ده هزار نفری پیاده‌نظام سنگین اسلحه ارتش هخامنشی داده‌است. یونانیان از این جهت آنان را جاویدانمی‌خواندند که برخلاف روال معمول در جهان باستان، این گردان یک سپاه همیشگی (به انگلیسی: Standing Army) بود. به دلیل نبود منابع کافی، نام واقعی (اسپاد) این بخش از نیروهای ارتش شاهنشاهی هخامنشی به دست ما نرسیده‌است.
آخرین ویرایش:
از زمان کوروش بزرگ هخامنشیان صاحب سپاه ثابتی بوده‌اند به نام «جاویدان ها» که متشکل از ده هزار نفر بوده‌است. این گارد از این رو گارد جاویدان نامیده میشد که در صورت بیماری، زخمی شدن یا مرگ یکی از اعضاء بی‌درنگ کسی از ذخیره‌ها جای او را می‌گرفت. افراد گارد ده هزار نفری جاویدان و هنگ گارد سواره تشکیل نخبگان سپاه هخامنشی را می‌دادند.
گروه هزار نفریِ نخست، یعنی هنگی که نیزه‌هایش به انار زرین ختم میشد، «هنگ محافظان» بود. این‌ها همه پارسی بودند و بسیار مشهور و هراس‌انگیز. محافظت از شاهنشاه به هنگ محافظ سپرده شده بود و از این رو به هنگام نبرد، درست در جلو و کنار فرمانروا قرار می‌گرفتند. به هنگام بار در دربار نیز افراد این گارد نزدیک تر از دیگر سپاهیان به شاه می‌ایستادند؛ چون پاسداری از شاه وظیفهٔ اصلی آن‌ها بود، فقط هنگی که قبضهٔ نیزه‌هایشان زرین بود مجهز به سپر بودند. در عوض باید از تیر و کمان و ترکش صرف نظر می‌کردند، اما دشنهٔ کوتاه ایلامی داشتند.
گروه هزار نفریِ نخست، یعنی هنگی که نیزه‌هایش به انار زرین ختم میشد، «هنگ محافظان» بود. این‌ها همه پارسی بودند و بسیار مشهور و هراس‌انگیز. محافظت از شاهنشاه به هنگ محافظ سپرده شده بود و از این رو به هنگام نبرد، درست در جلو و کنار فرمانروا قرار می‌گرفتند. به هنگام بار در دربار نیز افراد این گارد نزدیک تر از دیگر سپاهیان به شاه می‌ایستادند؛ چون پاسداری از شاه وظیفهٔ اصلی آن‌ها بود، فقط هنگی که قبضهٔ نیزه‌هایشان زرین بود مجهز به سپر بودند. در عوض باید از تیر و کمان و ترکش صرف نظر می‌کردند، اما دشنهٔ کوتاه ایلامی داشتند.
فرمانده هنگ محافظ شاه، هم‌زمان فرمانده گارد ده هزار نفری جاویدان هم بود. احتمالاً او مافوق فرمانده گارد سوار نیز بوده است. او از قدرتمندترین شخصیت‌های شاهنشاهی به‌شمار می‌آمد و در اواخر عهد هخامنشی رسماً «نایب السلطنه شاه» بود و به فارسی باستان «حاکم دوم» نامیده میشد.
هرودوت جاویدانان را نیروی های پیاده‌نظام سنگین اسلحه‌ای توصیف می‌کند که رهبریشان برعهده ویدرانه، یکی از هفت مردی که علیه بردیای دروغین شوریدند بوده است. گردان جاویدان از نیروهای ویژه‌ای تشکیل شده بود که شماره‌شان از ده هزار بیشتر یا کمتر نمی‌شد. هرودوت ذکر می‌کند که با کشته، زخمی یا بیمار شدن یکی از سربازان جاوید، به سرعت شخص دیگری جایگزین او می‌شود تا شماره ده هزار نفره آنان حفظ شود.[۳]
هرودوت تنها کسی است که آنان را جاویدانان لقب می‌دهد. منابع ایرانی از وجود یک سپاه همیشگی که اعضای آن را مبارزان عشایر ایرانی تشکیل می‌دهند، خبر داده‌اند اما آنان را با نام جاویدان نمی‌خوانند. برخی از تاریخ‌دانان معاصر این ایده را مطرح کرده‌اند که هرودوت واژه anûšiya (همنشین) را با واژه anauša (جاودان) اشتباه گرفته‌است؛ با این حال رودیگر اشمیت این احتمال را رد می‌کند.[۲]
هرودوت تنها کسی است که آنان را جاویدانان لقب می‌دهد. منابع ایرانی از وجود یک سپاه همیشگی که اعضای آن را مبارزان عشایر ایرانی تشکیل می‌دهند، خبر داده‌اند اما آنان را با نام جاویدان نمی‌خوانند. برخی از تاریخ‌دانان معاصر این ایده را مطرح کرده‌اند که هرودوت واژه anûšiya (همنشین) را با واژه anauša (جاودان) اشتباه گرفته‌است؛ با این حال رودیگر اشمیت این احتمال را رد می‌کند.[۲]
جاویدان ساسانی
نوشتار اصلی: گارد جاویدان (ساسانی)
گارد جاویدان در دوران شاهنشاهی ساسانی احیا شد. با این حال ممکن است آنان این گردان را از سپاه شاهنشاهی اشکانی به ارث برده باشند. بدنه اصلی سپاه ساسانی، از سواران تشکیل میشد و جاویدانان معروف‌ترین گردان در میان سواران بودند. تعداد جاویدانان ساسانی نیز ده هزار نفر بود، با این حال آنان سواره نظام سنگین‌اسلحه بودند، درحالی که نیروهای جاویدان هخامنشی را پیاده‌نظام تشکیل می‌دادند.
نوشتار اصلی: گارد جاویدان (ساسانی)
گارد جاویدان در دوران شاهنشاهی ساسانی احیا شد. با این حال ممکن است آنان این گردان را از سپاه شاهنشاهی اشکانی به ارث برده باشند. بدنه اصلی سپاه ساسانی، از سواران تشکیل میشد و جاویدانان معروف‌ترین گردان در میان سواران بودند. تعداد جاویدانان ساسانی نیز ده هزار نفر بود، با این حال آنان سواره نظام سنگین‌اسلحه بودند، درحالی که نیروهای جاویدان هخامنشی را پیاده‌نظام تشکیل می‌دادند.
گردان جاویدان امپراتوری روم شرقیویرایش
نام گردان جاویدان دو مرتبه در تاریخ امپراتوری روم شرقی به کار رفته‌است، نخست برای اشاره به سواره نظام سنگین‌اسلحه در سده دهم میلای در دوران ژان یکم و بار دیگر برای اشاره به سپاه جدیدی که پس از شکست در نبرد ملازگرد تشکیل شد.
نام گردان جاویدان دو مرتبه در تاریخ امپراتوری روم شرقی به کار رفته‌است، نخست برای اشاره به سواره نظام سنگین‌اسلحه در سده دهم میلای در دوران ژان یکم و بار دیگر برای اشاره به سپاه جدیدی که پس از شکست در نبرد ملازگرد تشکیل شد.
گردان جاویدان امپراتوری ناپلئون
در جریان جنگ‌های ناپلئونی، گارد امپراتوری (ناپلئون) در میان سربازان ارتش بزرگ به گارد جاویدان معروف بود.
در جریان جنگ‌های ناپلئونی، گارد امپراتوری (ناپلئون) در میان سربازان ارتش بزرگ به گارد جاویدان معروف بود.
گارد جاویدان، یکی از تیپ‌های ارتش شاهنشاهی ایران در زمان محمدرضا شاه بود و مسئولیت حفاظت از خاندان سلطنتی و کاخها و ابنیه سلطنتی را بر عهده داشت.این یگان به استعداد یک گردان (دربردارنده نزدیک به ۳۵۰ تن) بود؛ که به آن هنگ گارد گفته میشد. همچنین این گردان از نیروهای داوطلب نیز تشکیل میشد. یک سال پیش از انقلاب اسلامی، شماره نیروهای داوطلب گارد جاویدان شاهنشاهی به چهار تا پنج هزار نفر می‌رسید و با پیروزی انقلاب، این یگان منحل شد.
آخرین ویرایش:
