ش
آدم اين جا احساس عجيبي پيدا مي‌كند. نمي‌دانم اسم اين احساس را چه مي‌شود گذاشت؟ قدرت؟ شكوه؟ عظمت؟ افتخار؟ يا شايد چيز فانتزي‌تر از اين‌ها: نوستالژي! شايد هم هيچ‌كدام. شايد با ديدن اين همه جواهر، آدم ياد زندگي اشرافي شاهاني بيفتد كه خودشان را كاملا از مردم عادي جدا كرده بودند.
ياد تصوير فلان شاه با آن همه خدم و حشم و برو و بيا و در كنارش تصوير بچه‌هاي قد و نيم قدي كه با پاهاي بر*ه*نه توي كوچه‌هاي خاكي تيله بازي مي‌كنند.
اما بيشترين چيزي كه اين جا به چشم مي‌آيد، ذوق و هنر هنرمندان ايراني است جادوي دست‌هايي كه شاهكار كرده‌اند.
اگر صاحبان اين جواهرات حالا زير خروارها خاك رفته‌اند، هنر سازندگان اين آثار تا هميشه د*ه*ان كساني كه از نزديك به تماشا مي‌آيند را باز نگه مي‌دارد.اين جا خزانه جواهرات ملي ايران است.
جواهرات اين گنجينه علاوه بر ارزش هنري و تاريخي، از لحاظ اقتصادي، پشتوانه قدرت و ذخيره خزانه مملكتي هم به حساب مي‌آيند.
خيلي نمي‌شود جواهرات خزانه را از لحاظ تاريخي دسته‌بندي كرد. چون بسياري از آن‌ها مربوط به دوره قاجار است. بقيه جواهرات هم يا مربوط به دوره پهلوي است و يا از دوره صفوي به جا مانده. تك و توك هم جواهراتي مربوط به دوره‌هاي قبل از صفوي را مي‌توان در خزانه ديد.
بر اساس قانون مصوب 25 آبان 1316 شمسي، قسمت عمدة جواهرات به بانك ملي ايران انتقال داده شد و سپس جزو پشتوانة اسكناس و بعدا به عنوان وثيقه اسناد بدهي دولت به بانك، بابت پشتوانه اسكناس قرار گرفت.
بهاي اين مجموعه چقدر است؟ هيچ كس جواب اين سؤال را نمي‌داند. در اين مجموعه گوهرهايي هست كه در جهان نظير ندارد. مجموعه جواهرات ملي ايران از لحاظ هنري و تاريخي يك مجموعه منحصر به فرد است. آن‌قدر كه حتي زبده‌ترين كارشناسان جهان هم نتوانسته‌اند ارزش تقريبي آن را محاسبه كنند.
تاريخچه جواهرات ايران در واقع از زمان صفويان آغاز مي‌شود. سلاطين صفوي در حدود 2 قرن، جواهرات با ارزش را جمع‌آوري كردند. حتي كارشناسان دولت صفوي جواهرات را از بازارهاي هند، عثماني، فرانسه و ايتاليا مي‌خريدند و به پايتخت حكومت (اصفهان) مي‌آوردند.
در پايان حكومت شاه سلطان حسين، با ورود محمود افغان به ايران، خزانه دولت دچار پراكندگي شد. ولي بعد با ورود شاه طهماسب دوم به همراهي نادر به اصفهان، از خروج جواهرات غارت شده جلوگيري شد.
خزانه فعلي جواهرات در سال1334 ساخته شد و در سال 1339 با تأسيس بانك مركزي به بهره‌برداري رسيد و به عنوان خزانه جواهرات ملي در اختيار اين بانك قرار گرفت.
آدم اين جا احساس عجيبي پيدا مي‌كند. نمي‌دانم اسم اين احساس را چه مي‌شود گذاشت؟ قدرت؟ شكوه؟ عظمت؟ افتخار؟ يا شايد چيز فانتزي‌تر از اين‌ها: نوستالژي! شايد هم هيچ‌كدام. شايد با ديدن اين همه جواهر، آدم ياد زندگي اشرافي شاهاني بيفتد كه خودشان را كاملا از مردم عادي جدا كرده بودند.
ياد تصوير فلان شاه با آن همه خدم و حشم و برو و بيا و در كنارش تصوير بچه‌هاي قد و نيم قدي كه با پاهاي بر*ه*نه توي كوچه‌هاي خاكي تيله بازي مي‌كنند.
اما بيشترين چيزي كه اين جا به چشم مي‌آيد، ذوق و هنر هنرمندان ايراني است جادوي دست‌هايي كه شاهكار كرده‌اند.
اگر صاحبان اين جواهرات حالا زير خروارها خاك رفته‌اند، هنر سازندگان اين آثار تا هميشه د*ه*ان كساني كه از نزديك به تماشا مي‌آيند را باز نگه مي‌دارد.اين جا خزانه جواهرات ملي ايران است.
جواهرات اين گنجينه علاوه بر ارزش هنري و تاريخي، از لحاظ اقتصادي، پشتوانه قدرت و ذخيره خزانه مملكتي هم به حساب مي‌آيند.
خيلي نمي‌شود جواهرات خزانه را از لحاظ تاريخي دسته‌بندي كرد. چون بسياري از آن‌ها مربوط به دوره قاجار است. بقيه جواهرات هم يا مربوط به دوره پهلوي است و يا از دوره صفوي به جا مانده. تك و توك هم جواهراتي مربوط به دوره‌هاي قبل از صفوي را مي‌توان در خزانه ديد.
بر اساس قانون مصوب 25 آبان 1316 شمسي، قسمت عمدة جواهرات به بانك ملي ايران انتقال داده شد و سپس جزو پشتوانة اسكناس و بعدا به عنوان وثيقه اسناد بدهي دولت به بانك، بابت پشتوانه اسكناس قرار گرفت.
بهاي اين مجموعه چقدر است؟ هيچ كس جواب اين سؤال را نمي‌داند. در اين مجموعه گوهرهايي هست كه در جهان نظير ندارد. مجموعه جواهرات ملي ايران از لحاظ هنري و تاريخي يك مجموعه منحصر به فرد است. آن‌قدر كه حتي زبده‌ترين كارشناسان جهان هم نتوانسته‌اند ارزش تقريبي آن را محاسبه كنند.
تاريخچه جواهرات ايران در واقع از زمان صفويان آغاز مي‌شود. سلاطين صفوي در حدود 2 قرن، جواهرات با ارزش را جمع‌آوري كردند. حتي كارشناسان دولت صفوي جواهرات را از بازارهاي هند، عثماني، فرانسه و ايتاليا مي‌خريدند و به پايتخت حكومت (اصفهان) مي‌آوردند.
در پايان حكومت شاه سلطان حسين، با ورود محمود افغان به ايران، خزانه دولت دچار پراكندگي شد. ولي بعد با ورود شاه طهماسب دوم به همراهي نادر به اصفهان، از خروج جواهرات غارت شده جلوگيري شد.
خزانه فعلي جواهرات در سال1334 ساخته شد و در سال 1339 با تأسيس بانك مركزي به بهره‌برداري رسيد و به عنوان خزانه جواهرات ملي در اختيار اين بانك قرار گرفت.
