صنایع دسـتی شهرهای ایران!

[.Mahdieh]

لنگ دستباف مرغوب با الیاف ظریف پنبه یا ویسکوز بافته میشود.


لنگبافی یکی از صنایع دستی شهر شوشتر در استان خوزستان است.

منسوجی نرم با ابعاد 160×100 سانتی متر از نخ پنبه ای تولید می شود و در آن از رنگهای قرمز،سرمه ای، زرد و سفید بکار می رود. نقش آن راه راه بوده و تنها منطقه تولید آن شوشتر می باشد.

در دستگاه لنگبافی شوشتر، برخلاف اغلب دستگاههای پارچهبافی سنتی، عمل پودگذاری با سیستم شلاقی انجام میشود.ذ در گذشته، این هنر- صنعت اهمیت زیادی داشت. لنگهایی که در شوشتر و در کارگاههای شخصی تولید میشد، در مناطق همجوار و شهرهای دورتر نیز مورد استفاده قرار میگرفت. همچنین کشورهای عربی هممرز خوزستان را نباید از نظر دور داشت.

پارچهی تولیدشده بهوسیلهی دستگاه لنگبافی، از نظر شکل بافت، کاملاً یکدست و یکنواخت بوده و دارای نقوش ب*ر*جسته نیست. در بافت لنگ، نخها متناوباً از روی یکدیگر عبور میکنند و در اثر پیوستگی نخهای تار و پود و درگیری آنها با یکدیگر، پارچهای با مقاومت مطلوب تولید میشود؛ زیرا تعداد پیوستگی در نخهای این نوع بافت (سادهترین شکل بافت)، به مراتب بیش از سایر انواع بافت است


لنگ دستباف مرغوب، باید دارای ویژگیهای زیر باشد:

- لنگ دستباف با الیاف ظریف پنبه یا با نوعی ابریشم مصنوعی به نام ویسکوز بافته میشود و دارای لطافت و نرمی مطلوب است.

- کیفیت بافت در حد بالا است و نسبت به محصولات ماشینباف مشابه، بافت آن نایکنواخت است.

- تمام رنگهای بهکاررفته در رنگرزی الیاف لنگ باید ثابت باشند. بدیهی است رنگهای طبیعی دارای مزیت بیشتری نسبت به رنگهای شیمیایی است.

- هرگونه نخکشی، روزنه و گِره بزرگ، نباید بر روی لنگ مشاهده شود.

- پارچهی لنگ معمولاً شامل درجاتی از رنگهای آبی سیر، قرمز، زرد و سفید است که با ترکیبهای گوناگون در کنار همدیگر قرار گرفتهاند.

- لنگ باید عاری از عیبهای ظاهری ذاتی ا زقبیل گرهدار شدن، دو رنگی، رگهدار شدن، غیریکنواختی ردیفهای بافتهشده، ترکیدگی و بدقوارگی باشد.

- لنگ نباید دارای عیوب ظاهری عارضی ازقبیل پارگی ، سوراخشدگی ، سوختگی ، رنگپسدادن ، پوسیدگی، آثار رفوگری، ساییدگی، رنگپریدگی، بیدخوردگی و نخکشی باشد.

محصولات لنگ، معمولاً شامل لنگ حمام و دسماللنگی است. برای بافت هرکدام از اقلام یادشده، عرض چلهها متفاوت است.
چلهکشی دستگاه معمولاً برای بافت حدود سی تا شصت قطعه لنگ حمام یا برای بیش از صد قطعه دسماللنگی انجام میشود؛ بنابراین تا پایان بافت این تعداد، پهنای محصول مشخص و ثابت (با توجه به نوع محصول) است. درازای محصول نیز معین بوده و پس از بافت کامل پارچه یا در میانهی کار (پس از بافت چند قطعه لنگ)، بهواسطهی بریدن پارچه به قطعات مشخص حاصل میشود.

لنگبافی از صنایع دستی شهر شوشتر در استان خوزستان است.


نقوش، طرحها و رنگبندی محصولات لنگبافی

در بافت لنگ، از نقوش خاصی استفاده نمیشود و نمیتوان محصولات آن را از نظر تفاوت نقوش، به گروههای متنوع تقسیم نمود.
خطوط متقاطع لنگ دارای پهناها و رنگهای مختلف بوده که تابع نقشه و الگوی خاصی نیست. این چیدمان خطوط که در عرض و طول لنگ دارای قرینگی است، بیشتر بهصورت ذهنی و تجربی ایجاد شدهاند. این نقوش دارای مفهوم خاصی نبوده و ساختار سادهی آنها بهسبب محدودیت نقشاندازی دستگاه لنگبافی است. به دلیل شیوهی بافت، امکان ایجاد نقوش منحنی، گل و گیاه طبیعی و انتزاعی، نقوش با خطهای شکسته و ... در لنگ وجود ندارد.

اجرای چاپهای مختلف پارچه (نظیر باتیک ، قلمکار و ...) و نقشاندازی بدون قالب نیز در این هنر- صنعت رایج نیست.
با توجه به شیوهی بافت لنگ، امکان ایجاد هیچ نوع خطنوشتهای در مرحلهی بافت وجود ندارد. حتی شیوهی چاپ خطوط نوشتاری روی پارچههای لنگ رایج نیست.
لنگ، عمدتاً با سه تا پنج رنگ مختلف بافته میشود. نقشهای موجود در آن، شامل سطوحی است که از تقاطع نوارهای رنگی مختلف حاصل میشوند. این سطوح (با پهناهای مختلف)، در درازا به وسیلهی تارها و در پهنا به وسیلهی پودها به وجود آمدهاست

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

کلاه کرکی یکی از گرمترین کلاه ها می باشد.



شکلاه کرکی را شاید بتوان یکی از گرمترین کلاه های دست بافت نامید که از مدتها قبل در رنگهای مختلف بافته می شد. این هنر از هنرهای دستی خاص و کهن شهرستانهای گرمه و جاجرم در استان خراسان شمالی است که ماده اولیه آن کرک بز بوده و به صورت کاملا خام و خود رنگ استفاده می شد و بیشتر مورد استقبال روسها قرار گرفته است.

پو*ست خریداری شده با آب و پودر صابون شسته می شود. پو*ست شسته شده را برای خشک شدن یک شبانه روز زیر خاکستر مدفون می کنند. کرک پشم را برای تولید نخ با دست جدا کرده و با کمک چرخ ریسندگی نخ مورد نیاز برای بافت کلاه کرکی را مهیا می کنند. مراحل بافت آن بسیار ساده، بدون دخالت ماشین یا ابزار خاص و تنها توسط پنج عدد میل چوبی انجام می شود.

اما مهمترین خاصیت این کلاه، غیرقابل نفوذ بودن در برابر سرما، نم و رطوبت است که باعث شده تاکنون کاربرد خود را حفظ کند. کلاه کرکی در فهرست ملی ثبت میراث ناملموس شده است، این کلاه به دلیل داشتن حفاظ روی گوش در اصطلاح محلی به کلاه گوشی نیز معروف است. کلاه های دوره ای و گوشی بیشترین نوع کلاه های کرکی هستند که از سوی خریداران مورد استقبال قرار می گیرند.

در شهرستان گرمه مردان و زنان زیادی در خانه های خود این کلاه را می بافند ، ج*ن*س اصلی این کلاه از کرک گوسفند است اما امروزه ابریشم مصنوعی نیز در بافت آن دخالت دارد ولی کارایی کلاهی که با کرک گوسفند بافته می شود را ندارد. حتی مردان قدیمی هم بر این باورند که کلاه کرکی خاصیت ضددرد دارد و آرامش بخش است.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

در سومین برنامه داوری نشان ملی مرغوبیت صنایع دستی که در استان اصفهان برگزار شد،

در سومین برنامه داوری نشان ملی مرغوبیت صنایع دستی که در استان اصفهان برگزار شد، 15 اثر صنایع دستی از لرستان در این برنامه شرکت داده شد که ازمیان این آثار 9 اثر موفق به دریافت نشان ملی مرغوبیت صنایع دستی از سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور شدند.



نرمندان دریافت کننده نشان عبارتند از:


1- زهرا نیازی از شهرستان نور آباد در رشته گلیم بافی


2- مهری میرزایی با دریافت 2 نشان مرغوبیت دررشته گلیم بافی از شهرستان کوهدشت


3- سلمان کشاورز در رشته ساز سازی سنتی از شهرستان بروجرد


4-ایمان بوریایی در رشته ساز سازی سنتی از شهرستان بروجرد


5- محمد حسن کاکاوند در رشته ساز سازی سنتی از شهرستان خرم آباد


6- لیلا کاکاوندی در رشته ساز سازی سنتی از شهرستان بروجرد


7- معصومه کریمیان در رشته نمد مالی از شهرستان خرم آباد


8- مهدی نعمتی و مریم سپه وند( مشترکا) در رشته خراطی چوب از شهرستان خرم آباد

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

صنایع دستی در استان هرمزگان همانند بسیاری از نقاط دیگر کشورمان حالتی مکمل اقتصاد، کشاورزی را داشته و در اثر موارد تامین کننده بخشی از نیازهای منطقهاست .

معرفی و پیشینهی سواسبافی
سواس از پاپوش قدیمی خیلی محکم است که از درخت نخل ساخته می شود و در برابرتیغ درختان مقاومت زیادی دارد ؛ سواس در فصل تابستان بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد و با یک بار آب زدن، کف پاها را با 15 تا 20 کیلومتر پیاده روی سرد نگه می دارد .

سواسبافی یکی از شاخههای صنایع دستی حصیری ایران و رشتهی بومی استان هرمزگان است. در این رشته، با استفاده از رشتههایی كه در برگ درخت خرمای وحشی وجود دارد، نوعی پایافزار (پاپوش) به نام سواس بافته میشود که توسط برخی از مردم منطقه همچنان مورد استفاده قرار میگیرد. استان هرمزگان، مهمترین مرکز سواسبافی در ایران است.

سواس از پاپوش قدیمی خیلی محکم است که از درخت نخل ساخته می شود.

سواسباف، برگ درخت (داز یا همان خرمای وحشی) را میبرد. سواسباف، با برگهای درخت خرما طنابهای کوچک و بزرگی که با گویش محلی (چیلک) گفته میشود، میبافد. با سنگ طنابهای بافتهشده از برگهای درخت خرما را میکوبد تا نرم شوند.
یک یا دو روز طنابهای کوبیدهشده را زیر آفتاب نگه میدارد و بعد طنابهای کوبیدهشده را در دورن آب میریزد. طنابهای کوبیدهشده و خیسخورده را از آب خارج کرده و دوباره آنها را با سنگ میکوبد تا نرمتر شوند.
سواسباف، با طنابهای نرمشده یک کفی میبافد و با چیلکهای دیگری بندهای رو و پشت و بین انگشتان را روی آن درست میکند تا درنهایت پایافزار سواس تولید شود.

سواسبافی یکی از شاخههای صنایع دستی حصیری ایران است.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

سابقه دستبافي در ايران به هزارههاي قبل از ميلاد ميرسد و نخستين نشانهاي که از وجود پارچه منسوج در ايران موجود است، متعلق به 4000 سالقبل از ميلاد است، که طي حفريات انجام شده در شوش به دست آمده است.

در گذشته صنايع دستي؛ بدون آنکه کسي اطلاعات و آگاهي درباره آنها به جامعه بدهد، به عنوان بخشي از زندگي روزمره استفاده و از نسلي به نسل بعد منتقل ميشد. در روند تکاملي صنايع دستي غالبا مشاهده ميشود که اين صنايع در تقابل با صنايع جديد، از مباني و ريشه سنتي خود فاصله گرفته و دستخوش تغييرات دنياي مدرن شدهاند.

رشته حوله بافي شهر کيلان دماوند نيز همچون رشتههاي ديگر صنايعدستي از اين قاعده مستثني نبوده و از نظر حجم توليد و مصرف بسيار محدود، کم تعداد و منحصر به فرد شدهاست. در اين نوع بافته مواد اوليه مورد استفاده نخ ميباشد که به عنوان پود لابهلای چله تنيده ميشود و توسط دفتين زده شده و در واقع طي سه مرحله، فرآيند بافت آن انجام ميشود.

حولهبافي نوعي فرآورده نساجي سنتي است که به کمک دستگاه بافندگي چهار وردي توليد ميشود. از جمله خصوصيات اين رشته از صنايع دستي اين است، که اولا کليهي مراحل سهگانه بافندگي (ايجاد دهنهکار، پودگذاري و دفتين زدن) با حرکات دست و پا انجام ميشود. ثانيا امکان استفاده از پودهاي رنگي به ميزان نامحدود و همچنين تنوع طرح بافت با در اختيار داشتن و کنترل حرکات وردها ميسر ميشود.

حولهبافي تنها در اين شهر بافته ميشد و در گذشته در هر طايفهاي، يک نفر به اين کار مشغول بود که نه تنها در اين زمينه مايحتاج خود و خانوادهخويش را تامين ميکردند، بلکه در اقتصاد خانواده هم نقش قابل ملاحظهاي داشتند. هنرمند مورد نظر معتقد است که اين رشته را به اشتباه حولهبافي ناميدند، چون علاوه بر مصرف حوله حمام که جاذب رطوبتي خوبي است، در موارد ديگري از جمله سفره، لباس، چادر شب و شال،… نيز مورد استفاده قرار ميگيرد.

شيوه بافت به اين صورت ميباشد که: ابتدا نخهاي پنبهاي را به وسيله چرخ ريسندگي و چرخ ماسوره تهيهکرده و سپس در يک فضاي باز به وسيله تعدادي چوب نازک و هم اندازه به اصطلاح محلي “چلهها را دوانيد”. بعد نخهاي پيچيده شده به دور چوبها (فاصله هر کدام از چوبها يک متر ميباشد) را به دور يک چوب بزرگ و ثابت شده به نام “نوورد” ميپيچيند.

جهت بافت ميبايست نخها را با ماکو ردکرده و بعد از هر بار نخ ردشده دنده يا “دفتين” که به سمت جلو و عقب آورده ميشود، نخها کوبيده و پارچه بافته ميشود. وقتي ماکو از سمت راست رد ميشود پاتلک سمت چپ با پا به حرکت درآمده (وبالعکس) و وردها را جابهجا ميکند. به هراندازه که پارچه بافته ميشود متي و دستکش به وسيله هنرمند به حرکت درميآيد تا پارچه بافتهشده جمع و به دور چوب قطوري به نام “بالين “پيچيده شود. هنر حولهبافي با ترکيب رنگها در کل پارچه و حاشيه کار با خلاقيت خود هنرمند توليد ميشود. البته ممکن است براي طراحي يک بافته از نمونههايي استفاده شود که در زمان گذشته کاربرد داشتهاست.

ابزار و تجهيزات دستگاه حولهبافي به شرح ذيل ميباشد:

چرخ ماسوره: جهت ريسيدن و تهيه نخ کاربرد دارد.

چرخ ريسندگي( هـ*ـر*زه گر): نخهاي ريسيدهشده به صورت کلاف دور چرخ پيچيده ميشود.

گواسته(Gevaste): به هر يک از چوبها اطلاق ميشود که در زمين ثابت و نخهاي چله به دور آن پيچيده ميشود.

وجارک(Vejarak): به دو عدد چوب نسبتا ضخيم گفته ميشود که در اصطلاح، ميانه کار را دارند که نخها در حين بافت به هم نريزند.

ميان چوب: چوبي که کمي بالاتر از نوورد به کار ميرود و به بهتر نگداشتن نخهاي چله کمک ميکند.

هراستون ( (herastow: به مجموع وردها (چهار ورد) در دستگاه بافندگي گفته مي شود.

سلام عليک: دو تکه چوب است که به وسيله نخ به هراستون وصل است و باعث بالا و پايين آمدن وردها ميشود.

هوا کار: به نخهايي که هراستون و سلام عليک را به يک ميله فلزي نزديک سقف وصل کرده تا باعث بالا نگهداشتن آنها شود.

متي(matti): دو عدد چوب يک اندازه که بر روي پارچههاي بافته شده قرار ميگيرد تا مانع جمع شدن احتمالي پارچه شود.

ماکو: دستگاهي که نخ درون آن قرار ميگيرد و به کمک آن نخها از تار رد ميشوند.

دنده، دفتين: نخها بعد از اين که به وسيله ماکو رد شد، دفتين يا دنده ميشود.

دستکش: ج*ن*س آن از شاخ گوزن است و براي ثابت کردن بالين از آن استفاده ميشود.

بالين: چوبي است که پارچههاي بافته شده به دور آن پيچيده ميشود.

ماسوره: وسيلهاي است که نخ مورد نياز کار به دور آن پيچيده ميشود.

پاتلک(patelak): تکههاي چوبي هستندکه فقط از يک سر طولي سوراخ شده و با نخ نگهدارنده هراستون از زير دستگاه آويزان شده و با پاهاي بافنده به حرکت در ميآيد.

حمايل: چوبي که در گوشه سمت چپ جهت ثابت نگهداشتن چوبهاي چله به کارمي رود.

نوورد ( (Nouvard: چوبي است که چله بر روي آن پيچيده ميشود.

مواد مورد استفاده:
نخ پنبهاي، نخ ابريشم، نخ پشمي، نخ مصنوعي = اکروليک (صرفا براي پودگذاري از آن استفاده ميشود)، نخ کاموا (صرفا براي پودگذاري کاربرد دارد).

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

قلاب دوزی هنر دوختن ابریشم است بر پارچهی ماهوت
قلاب دوزی رشت که به رشتی دوزی معروف است یکی از هنرهای اصیل بانوان شهر رشت در حال حاضر میباشد. قلابدوزی یکی از قدیمیترین صنایع دستی شهر رشت است و عبارت است از تزیین پارچههای ارزندهی ضخیم از طریق رودوزی. بدین ترتیب که زمینهی پارچه به وسیلهی نخهای ابریشمین تزیین میگردد. به عبارت دیگر به روی پارچههای ضخیم، نقشهای زیبایی با نخ ابریشمین و وسیله ای که قلاب نام دارد دوخته میشود.
در فرهنگ معین قلاب دوزی عبارت است از دوختن نقش و نگار، از ابریشم یا خامه یا رشتههای طلا و نقشه به روی پارچه با قلاب.
به طور کلی قلاب دوزی هنر دوختن ابریشم است بر پارچهی ماهوت. به قلاب دوزی در اصطلاح فرانسه Broderie«بردوردوزی» هم میگویند.
نقوشی که در این هنر به کار میروند دو نوع هستند:
۱)گلدوزی که از قدیم بوده و به صورت الگویی ثابت مورد استفاده قرار میگیرد.
۲)نقوش ابتکاری (ابداعی) به طوری که با نقوش قدیم مطابقت داشته باشد. مثل نقشه، چادری ستونی، هشتی تاجی شب بی حاشیه دارد (در حدود ۳۰ سال پیش، از این طرح استفاده میکردند و حاشیهی اطراف آن کار ابتکاری است بدون نقشه روی پارچه قلابدوزی میکنند .

قلاب دوزی رشت که به رشتی دوزی معروف است
به طور کلی نقشههای قلاب دوزی را به پنج دسته تقسیم نموده اند:
۱-نقشههای اقتباسی: از نقشههای قدیم که استاد کارهای قدیمی به حد اعلاء رسانیده بودند.
۲ -نقشههای ابتکاری جدید: باید با صنعت قلابدوزی مطابقت داشته باشد.
۳- نقشه آثار قدیمی: برگ،گل و ساقه به رنگ طبعی بروی ماهوت پیاده میشد.
۴- نقشهی هندسی:که به شکلهای مختلف میباشد.
۵ -نقشهی سلیقه ای: چنان که از نامش پیداست به سلیقهی افراد بستگی دارد
در گیلان ترسیم نقوش قلابدوزی اغلب ذهنی بوده و اکثرا ًاز قدیم نسل به نسل منتقل شده است. نقوشی که بیشتر مورد توجه بوده و بازار بهتری دارد نقشهای قدیمی کج بوته ای نقشه ترنجی و گرد میباشد.
سوزن دوزان موضوعات مختلف اجتماعی، سیـاس*ـی، فرهنگ عامه، دینی و اقتصادی را پس از طراحی و نقش پردازی شروع به قلاب دوزی مینمودند. از نمونههای بسیار نفیس میتوان به یک جفت به سه شیوهی رایج اشاره نمود که متعلق به سدهی ۱۳ه.ق میباشد، که استاد حسین رشتی به دستور مخبر الدوله قلاب دوزی نموده است.این کار حداقل ۴ سال به طول انجامید و در نوع خود بی نظیر است
مواد اولیه این صنعت شامل: پارچهی ماهوت یا مخمل و نخهای الوان ابریشمین است.
الف_ ابزار کار برای قلابدوزی:
– جریده یا کارگاه (چوب مخصوص کار قلاب دوزی)شامل دو قطعه چوب تقریبی طول ۱۰۰ سانتی متر و به عرض ۱۰ سانتی متر با ضخامت ۵ سانتی متر که در یک طرف به میخ و به یکدیگر متصل در سوی دیگر به وسیلهی مانعی که در فاصلهی ۴۰ سانتی متر از انتهای وسیله گذاشته شده از یکدیگر جدا و حالتی گیره مانند دارد تشکیل یافته است .
– قلاب نوک تیز و بدون انحنا با یک بریدگی مورب در فاصله ۵ میلی متری نوک قلاب.
– چهار پایهی مخصوص معروف به کتل که مخصوص نشیمن قلاب دوز است و از چوب نراد ساخته شده است.
– نقشه یا طرح مورد نظر: برای قلابدوزی نیاز به طرح میباشد و این طرحها اکثرا نقشه هایی هستند که از گذشته به جای مانده و طی سالیان متمادی از آن استفاده شده است. نقوش مورد استفاده در رشتی دوزی عبارتند از بازوبندی ، بند رومی ، بته جفه ترمه ای ، گل بادامی ، بته جقه ای شاخ گوزنی ، بته جقه قهر و آشتی ، گل و بوته ، گل و مرغ و…

قلاب دوزی یکی از صنایع دستی استان رشت می باشد.
ب_ شیوه کار قلابدوزان در تهیه یک اثر قلاب دوزی
قلاب دوزان طرحی را که قصد دارند روی پارچه ماهوت قلاب دوزی کنند، ابتدا روی کاغذی که ابعاد آن کمی بزرگتر از اندازه پارچه مورد نظرشان است ترسیم کرده و سپس با یک سنجاق تمامی خطوط طرح را روی کاغذ با فواصل نزدیک به هم سوراخ میکنند. آنگاه مقداری گچ روی کاغذ ریخته، کاملا آن را روی صفحه کاغذ پخش میکنند تا از داخل سوراخهای کاغذ گذشته و بر روی ماهوت بنشیند و بعد از برداشتن کاغذ از روی ماهوت، طرح بر روی ماهوت قلم گیری شده و صنعتگر با کمک قلابی که ساختمان آن تشریح شد، شروع به دوخت میکند.
رشتی دوزی در حال حاضر برای تزئین سجاده، جا قرآنی، لبه پرده، زیرلیوانی، رویه میز، رویه کوسن، رویه دمپایی زنانه، کفش زنانه، بقچه سوزنی و… مورد استفاده قرار میگیرد.
شیوه کار قلاب دوزان به این صورت است که روی یک چهار پایه کوتاه نشسته و یک قسمت از پارچه را در لای دهانه جریده قرار داده و به کمک زانوانشان آن را به هم میفشارند تا پارچه خارج نشود.
آنگاه یک سر نخ را گره زده و در حالی که قلاب را از روی پارچه به داخل آن فرو بـرده اند، گره را در شیار قلاب استوار ساخته و آن را از پارچه بیرون میکشند و در شرایطی که نخ خارج شده از پارچه حالت یک نیم دایره را به خود گرفته، در فاصله ای معین، دوباره قلاب را به داخل پارچه فرو بـرده و نخ را بر روی شیار قلاب استوار کرده و قلاب را از پارچه خارج میکنند.
به این ترتیب، نیم دایره قبلی سفت شده و بر روی کار مینشیند، در حالی که نیم دایره جدیدی که به وجود آمده به صنعتگر امکان میدهد تا دوباره قلاب را به داخل پارچه فرو بـرده و با تکرار این حالت است که نقشی زنجیره ای روی پارچه به وجود میآید.
تاریخچه دقیقی از قلاب دوزی در گیلان در دسترس نیست. دادههای باستان شناسی حاکی از سابقه تاریخی قلاب دوزی در منطقه گیلان است و در کشفهای باستان شناسی در لولمان گیلان قطعاتی از ملیله دوزی و قلاب دوزی بدست آمده که پژوهشگران آن را متعلق به دوره هخامنشیان میدانند. قدیمیترین نمون ههای رشتی دوزی جدا از مجموعههای خصوصی ، در موزه آستان قدس رضوی و موزه هنرهای تزئینی ایران نگهداری میشود.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

درختچه های مقاوم در کنار باغهای خشک شهر را که دیده اید,”ارغوان” می نامند یا همان ارغون. از دوران بسیار قدیم درخت ارغوان برای لوده بافی درختچه ای که ترکه های قهوه ای و برگهای سبزوگرد کوچک و گلهای خوشه ای بنفش زیبایی در اردیبهشت میدهد با کمی آب خوردن چنان انعطافی با دستان هنرمندان قدیم به سبدی تبدیل میشد بنام”لوده”(Lode)

لوده در سنت به معني سبد بزرگي است كه براي محل ميوه استفاده مي شود . لوده بافي كه در گذشته جز مشاغل شهر بوده و از جمله صنايع دستي اي مي باشد كه از طريق آن مردم به امرار معاش مي پرداختند . در حال حاضر نيز چند تن از با تجربه ها و قديمي هاي اين حرفه به لوده بافي مشغول هستند .

لوده بافي قبل از اينكه كه يك منبع در آمد باشد . جز هنرها و صنايع برتر دستي شهر مي باشد كه داراي ظرافت هاي خاص خود مي باشد . لوده ها از به هم بافتن چند تركه ( چوب ) ايجاد مي شوند . اين لوده ها چنان بافته مي شوند كه چندين برابر استحكام چوبي كه با آن بافته مي شود استحكام دارد و از نظر زيبايي نيز شكل هندسي متفاوتي دارد كه بر زيبايي آن افزوده است

چوب لوده ها از تركه ارغواني ( تركه ارغاني ) مي باشد كه بعضي از لوده باف ها آن را در خانه يا در باغ خود مي كاشتند و البته بعضي هم آن را مي خريدند و به صورت دسته هاي بزرگ چيده و به حجره هايشان مي آورند . ابتدا برگ ها را از تركه ها جدا مي كنندو در حالي كه هنوز چوب ها نرم هستند ، مشغول به بافتن يك لوده ( سبد ) مي شوند . تماشاي هنرمرداني كه با حوصله و صبر به بافتن اين لوده ها اقدام مي كنند ، خالي از لطف نيست .

چوب لوده ها از تركه درختچه های ارغواني است

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[.Mahdieh]

هوربافی یکی از صنایع دستی عشایر استان ایلام می باشد.

هور، جوال بزرگ و دو لنگه‌ای است كه از دیرباز ظرف جابجایی غلات، آرد، حبوبات و بسیاری از محصولات سنگین جالیز مانند هندوانه، خربزه و گاه خیار در مناطق سخت‌گذر استان ایلام و مناطق همجوار بوده است. هور از دیرباز با نام‌های مختلفی معروف بود و كلمه هور برگرفته از راحتی بار و راحت رساندن آن به مقصد است.

برای بافت هور، زنان ورزیده عشایر هنگام بهار و پشم‌چینی، پشم گوسفندان نر دو ساله را جدا كرده و پس از شستن و شانه زدن، می‌تابند تا به كمك دوك كه به دیك یا سیوی معروف است به صورت رشته‌های نخ محكمی درآید. سپس نخ‌ها را به صورت 2 یا 3 رشته به هم تاب می‌دهند تا به قول اهل محل بَن‌وا دریاگ به دست آید.

وزن نخ‌های هر هور بسته به نوع استفاده از آن از 10 تا 16 كیلو متفاوت است و برای استحكام كناره‌های آن از نخ‌های مویی تابیده شده استفاده می‌كنند. هور همانند گلیم بر داری ایستاده بافته می‌شود و اساتید كار تارهای آن را همانند تار گلیم بر دار می‌بافند تا زنان و دختران همانند گلیم پودها را با نقش‌های متفاوت و گاه رنگی در آن بتنند. طول تخته‌ی هور كه بافته می‌شود حداكثر چهار متر است كه هنگام تمام شدن كار، آن را روی زمین پهن كرده تا مردان باتجربه لنگه‌های آن را با سلیقه و هنر خود انجام دهند.

نحوه‌ی دوخت لبه‌های هور به گونه‌ای است كه اگر این وسیله به تدریج كهنه و پوسیده شود، حتی یك نخ از لبه‌دوزی آن پاره نخواهد شد و این هم شیوه‌ای بسیار مهم و سنتی است. یك هور متوسط برای حمل حداقل 210 كیلو غله كه بر گرده‌ی قاطر انداخته می‌شود كافی است و اگر مسیر حمل و نقل نزدیك باشد، گاه تا 300 كیلو گندم یا آرد را در آن جا می‌دهند. لایه‌های قطور هور مانع نفوذ رطوبت هوا و آفت انباری به داخل آن شده و هنگام كوچ از این جوال بزرگ برای نگهداری آرد و حبوبات و غلات استفاده می‌كنند و همواره باید آن را روی چهارپایه‌ای كه با زمین فاصله داشته باشد قرار دهند تا در اثر رطوبت مستقیم خاك، الیاف پشمی و مویی آن شكننده نشود و دوام آن ماندگار باشد.

هور اگر درست نگهداری شود بیش از 30 سال قابل استفاده برای حمل و نقل در مناطق سخت‌گذر و چهار پارو است. قیمت یك هور نو كه هنرمندانه و مستحكم بافته شده باشد، برابر با قیمت یك فرش خوب یا حداقل سه تخته گلیم است. این نكته را یادآور شویم، قدیم‌تر بسیاری از عشایر كشور عراق، هور و جوال خود را از عشایر استان ایلام خریداری می‌كردند و در بین عشایر عرب، داشتن این وسیله مایه‌ی فخر و مباهات به شمار آمده است.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان