در میان هیاهوی جمعیت، در میان کلمات بی‌فروغ، سکوت اختیار کن. ل*ب‌هایت را به هم بدوز و با چشم‌هایی اشک‌آلود به انسان‌ها بنگر. نفس‌ت را حبس کن و عددها رو بشمار. ثانیه‌ها می‌گذرند و روزها شب می‌شوند یا بلعکس. زمان حرکت می‌کند،حتیٰ اگر تو حرکت نکنی. همانند زمان، انسان‌ها همینگونه‌اند. چه تو باشی و چه نباشی، به راهشان ادامه می‌دهند؛ پس، به خودت افتخار نکن که بودنت مفید است، انسان‌ها خبیث و طمع‌کارتر از آن‌چه که فکر می‌کنی هستند!
