کامل شده بغض‌های خطخطی|نسا رحمتی کاربر انجمن تک‌رمان
- نویسنده موضوع Aseman♡
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 18
- بازدیدها 831
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
- وضعیت
جا گذاشته‌ام
حواسم را
به گمانم
در لابه‌لای خاطرات ترک‌خورده‌ام!
می‌گردم همچون
دوره‌گردی،
اما نه به دنبال خود!
که به
دنبال حواسی که
پرت شده است انگار،
لابه‌لای هیاهوی ذهنم،
یا جایی
میان
جدل عقل و احساس!
حواسم را
به گمانم
در لابه‌لای خاطرات ترک‌خورده‌ام!
می‌گردم همچون
دوره‌گردی،
اما نه به دنبال خود!
که به
دنبال حواسی که
پرت شده است انگار،
لابه‌لای هیاهوی ذهنم،
یا جایی
میان
جدل عقل و احساس!
آخرین ویرایش:
گاهی؛
خالی که نمی‌شوی هیچ؛
دمادم و لبالب از غم می‌شوی!
گاهی؛
به لبت می‌رسد جان
و
می‌چسبد بیخ گلو،
با هیچ استجابتی هم
آرام نمی‌شوی که نمی‌شوی!
خالی که نمی‌شوی هیچ؛
دمادم و لبالب از غم می‌شوی!
گاهی؛
به لبت می‌رسد جان
و
می‌چسبد بیخ گلو،
با هیچ استجابتی هم
آرام نمی‌شوی که نمی‌شوی!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
پرم از گفتن
ناگفته‌هایی که
چنگ می‌زند
همچون خنجری تیز
بر گلویم...!
خطخطی می‌شود
بغض‌هایم
از حجم نگفتن‌ها.
بغض‌هایی سنگین
به سان هوای پر خلأ
و
نفس‌هایی بی‌رمق
از سر درماندگی...!
سرگردانم
میان هیاهوی دنیایی که
نمی‌فهمد مرا!
ناگفته‌هایی که
چنگ می‌زند
همچون خنجری تیز
بر گلویم...!
خطخطی می‌شود
بغض‌هایم
از حجم نگفتن‌ها.
بغض‌هایی سنگین
به سان هوای پر خلأ
و
نفس‌هایی بی‌رمق
از سر درماندگی...!
سرگردانم
میان هیاهوی دنیایی که
نمی‌فهمد مرا!
می‌شکنم
تک‌تکِ بغض‌های خطخطی شده‌ام را،
به یادِ تمامِ ضربه‌هایی که
به شیشه‌ی دلم خورد.
نشسته‌ام میان
خرده‌شیشه‌هایی که
هرتکه‌اش
زخم خاطره‌هاییست
بر تن رنجورم!
تک‌تکِ بغض‌های خطخطی شده‌ام را،
به یادِ تمامِ ضربه‌هایی که
به شیشه‌ی دلم خورد.
نشسته‌ام میان
خرده‌شیشه‌هایی که
هرتکه‌اش
زخم خاطره‌هاییست
بر تن رنجورم!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
به تاراج بردند
دنیایم را،
آن‌هایی که قول
ساختنش را
به من داده بودند.
دنیایی که
صدای خنده‌ام
گوش فلک را کر کند!
افسوس،
سقف خیالی این دنیا
آوار شد
بر سر آرزوهایم؛
لبریز درد شدم و
پربغض.
که صدای هق‌هق گریه‌های شبانه‌ام
آزار می‌دهد
گوش فلک را،
و من حتی
فراموش کرده‌ام
زمان آخرین خنده‌‌ی
از ته‌ِ دل را!
دنیایم را،
آن‌هایی که قول
ساختنش را
به من داده بودند.
دنیایی که
صدای خنده‌ام
گوش فلک را کر کند!
افسوس،
سقف خیالی این دنیا
آوار شد
بر سر آرزوهایم؛
لبریز درد شدم و
پربغض.
که صدای هق‌هق گریه‌های شبانه‌ام
آزار می‌دهد
گوش فلک را،
و من حتی
فراموش کرده‌ام
زمان آخرین خنده‌‌ی
از ته‌ِ دل را!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
ایستاده‌ام رو به آیینه؛
مَنِ خسته!
مَنِ پُر بغض!
دو نفر هستیم!
کدامَش مَنِ واقعی است؟
نمی‌دانم!
به گمانم هردو!
مَنِ خسته،
پُر از بغض‌های نشکسته،
نگاهم به خودم است،
با لبخندی از ج*ن*س دروغ!
مَنِ خسته!
مَنِ پُر بغض!
دو نفر هستیم!
کدامَش مَنِ واقعی است؟
نمی‌دانم!
به گمانم هردو!
مَنِ خسته،
پُر از بغض‌های نشکسته،
نگاهم به خودم است،
با لبخندی از ج*ن*س دروغ!
آخرین ویرایش:
شده‌ام نهالی بی‌ثمر،
پردرد و پرغصه!
مانده‌ام تنها
میان خروار جنگل‌ها.
چه بی‌هدف می‌رقصد،
موهای مواجم همراه باد.
بی‌فروغ مانده
به تیرگی می‌زند
سبزی چشمانم!
چه بی‌صدا
به تیرگی رسید
روشنای زندگی‌ام!
پردرد و پرغصه!
مانده‌ام تنها
میان خروار جنگل‌ها.
چه بی‌هدف می‌رقصد،
موهای مواجم همراه باد.
بی‌فروغ مانده
به تیرگی می‌زند
سبزی چشمانم!
چه بی‌صدا
به تیرگی رسید
روشنای زندگی‌ام!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
چه درد‌یست این بغض!
نمی‌دانم؛
که چنان پیچک می‌پیچد،
به دور کلماتم!
از دهانم خارج نشده،
بیخ گلویش را می‌گیرد،
تا کلامی بر زبانم نیاید.
آری!
نمی‌شود، که نمی‌شود؛
با کلمات خطخطی بغض‌هایم سخن بگویم.
مجبور می‌شوم به سکوت!
به عادت همیشگی!
نمی‌دانم؛
که چنان پیچک می‌پیچد،
به دور کلماتم!
از دهانم خارج نشده،
بیخ گلویش را می‌گیرد،
تا کلامی بر زبانم نیاید.
آری!
نمی‌شود، که نمی‌شود؛
با کلمات خطخطی بغض‌هایم سخن بگویم.
مجبور می‌شوم به سکوت!
به عادت همیشگی!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
دردهایم در تنم می‌پیچد.
نمی‌دانی که چه دردی دارد،
درد تا مغز استخوان رسیدن!
می‌خواهم بشمارم،
تعداد شمارشش دستم نیست.
عمیق‌تر فکر می‌کنم!
باز هم نمی‌شود.
بی‌خیالش می‌شوم.
همان بی‌نهایت خوب است.
بی‌نهایت پُر درد!
نمی‌دانی که چه دردی دارد،
درد تا مغز استخوان رسیدن!
می‌خواهم بشمارم،
تعداد شمارشش دستم نیست.
عمیق‌تر فکر می‌کنم!
باز هم نمی‌شود.
بی‌خیالش می‌شوم.
همان بی‌نهایت خوب است.
بی‌نهایت پُر درد!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
- وضعیت
