S
Sea girl
مهمان
آب مروارید یا کاتاراکت به کدورت عدسی طبیعی چشم، گفته می‌شود. عدسی عمدتا از آب و پروتئین ساخته شده است. پروتئین‌ها به طرز ظریفی قرار گرفته‌اند که باعث شفافیت عدسی می‌شود و در نتیجه نور از لابلای آن‌ها عبور می‌کند. اما با پیشرفت سن؛ بعضی از این پروتئین‌ها تغییر ماهیت داده و به هم چسبیده و باعث کدر شدن بعضی از نواحی کوچک درعدسی می‌شوند. این پدیده «کاتاراکت یا آب مروارید» نامیده می‌شود و با گذشت زمان این نواحی بزرگ‌تر شده و باعث کاهش بینائی می‌شود. اگر قصد دارید دربارۀ آن اطلاعات بیشتری کسب کنید، نوشتار پی آمده، از این نظر مفید است.
عدسی عضوی است محدب الطرفین، قابل انعطاف، بدون رگ و شفاف با قطر ۹ میلیمتر و ضخامت ۴میلیمتر که ما بین مایع زلالیه و زجاجیه چشم قرار دارد و توسط زنول‌ها به شیارهای بین جسم مژگانی اتصال دارد. عدسی در پشت مردمک واقع شده است و عمل تطابق و متمرکز کردن نور بر روی شبکیه را انجام می‌دهد.
در هنگام مطالعه، عدسی با تغییر انحنا خود این امکان را ایجاد می‌نماید که بتوانیم اجسام نزدیک را بخوبی ببینیم. این قابلیت از سن ۴۰ تا ۴۵سالگی به بعد، کاهش می‌یابد و بنابراین پیر چشمی عارض می‌گردد، بدین معنا که برای دید نزدیک و مطالعه نیاز به عینک جداگانه خواهد بود. هرگاه فردی به نزدیک نگاه می‌کند، انقباض عضله سیلیاری، کشش عدسی را کم می‌کند و لذا عدسی کروی‌تر شده و قدرت انکساری بیشتری پیدا می‌کند و تصویر جسم نزدیک را بر شبکیه می‌اندازد (عمل تطابق). در نگاه به دور عکس این حالت اتفاق می‌افتد. با پیر شدن و کاهش حالت ارتجاعی عدسی، قدرت تطابق آن کاهش می‌یابد و فرد تار می‌بیند. این همان حالتی است که به آن پیر چشمی گفته می‌شود.
عدسی یا لنز چشم، مثل لنز دوربین عکاسی کار می‌کند و نور را بر روی پرده شبکیه چشم که در عقب چشم قرار دارد، متمرکز می‌کند. همچنین عسی چشم طوری نور را متمرکز می‌کند که هم اشیاء دور و هم اشیاء نزدیک روی شبکیه بیفتد؛ در نتیجه انسان هم دور و هم نزدیک را واضح می‌بیند. این پدیده را تطابق میگویند.
آب مروارید یا کاتاراکت به کدورت عدسی طبیعی چشم، گفته می‌شود. عدسی عمدتا از آب و پروتئین ساخته شده است. پروتئین‌ها به طرز ظریفی قرار گرفته‌اند که باعث شفافیت عدسی می‌شود و در نتیجه نور از لابلای آن‌ها عبور می‌کند. اما با پیشرفت سن؛ بعضی از این پروتئین‌ها تغییر ماهیت داده و بهم چسبیده و باعث کدر شدن بعضی از نواحی کوچک درعدسی می‌شوند. این پدیده کاتاراکت یا آب مروارید نامیده می‌شود و با گذشت زمان این نواحی بزرگ‌تر شده و باعث کاهش بینائی می‌شود.
در مراحل اولیه که تنها بخش کوچکی از عدسی کدر شده است، شاید آب مروارید مشکلی ایجاد نکند، اما در بیشتر مواقع این روند ادامه می‌یابد و بخش بزرگی از عدسی کدر می‌شود و بینایی را مختل می‌سازد. سرعت پیشرفت آب مروارید در بین افراد مختلف متفاوت است، آب مروارید ناشی از افزایش سن به تدریج در طی چند سال پیشرفت می‌نماید. آب مروارید در افراد جوان و افراد دیابتی ممکن است به سرعت در طی چند ماه پیشرفت نماید ولی سرعت پیشرفت آب مروارید در هر فرد را نمی‌توان دقیقا پیشگویی کرد.
عدسی عضوی است محدب الطرفین، قابل انعطاف، بدون رگ و شفاف با قطر ۹ میلیمتر و ضخامت ۴میلیمتر که ما بین مایع زلالیه و زجاجیه چشم قرار دارد و توسط زنول‌ها به شیارهای بین جسم مژگانی اتصال دارد. عدسی در پشت مردمک واقع شده است و عمل تطابق و متمرکز کردن نور بر روی شبکیه را انجام می‌دهد.
در هنگام مطالعه، عدسی با تغییر انحنا خود این امکان را ایجاد می‌نماید که بتوانیم اجسام نزدیک را بخوبی ببینیم. این قابلیت از سن ۴۰ تا ۴۵سالگی به بعد، کاهش می‌یابد و بنابراین پیر چشمی عارض می‌گردد، بدین معنا که برای دید نزدیک و مطالعه نیاز به عینک جداگانه خواهد بود. هرگاه فردی به نزدیک نگاه می‌کند، انقباض عضله سیلیاری، کشش عدسی را کم می‌کند و لذا عدسی کروی‌تر شده و قدرت انکساری بیشتری پیدا می‌کند و تصویر جسم نزدیک را بر شبکیه می‌اندازد (عمل تطابق). در نگاه به دور عکس این حالت اتفاق می‌افتد. با پیر شدن و کاهش حالت ارتجاعی عدسی، قدرت تطابق آن کاهش می‌یابد و فرد تار می‌بیند. این همان حالتی است که به آن پیر چشمی گفته می‌شود.
عدسی یا لنز چشم، مثل لنز دوربین عکاسی کار می‌کند و نور را بر روی پرده شبکیه چشم که در عقب چشم قرار دارد، متمرکز می‌کند. همچنین عسی چشم طوری نور را متمرکز می‌کند که هم اشیاء دور و هم اشیاء نزدیک روی شبکیه بیفتد؛ در نتیجه انسان هم دور و هم نزدیک را واضح می‌بیند. این پدیده را تطابق میگویند.
آب مروارید یا کاتاراکت به کدورت عدسی طبیعی چشم، گفته می‌شود. عدسی عمدتا از آب و پروتئین ساخته شده است. پروتئین‌ها به طرز ظریفی قرار گرفته‌اند که باعث شفافیت عدسی می‌شود و در نتیجه نور از لابلای آن‌ها عبور می‌کند. اما با پیشرفت سن؛ بعضی از این پروتئین‌ها تغییر ماهیت داده و بهم چسبیده و باعث کدر شدن بعضی از نواحی کوچک درعدسی می‌شوند. این پدیده کاتاراکت یا آب مروارید نامیده می‌شود و با گذشت زمان این نواحی بزرگ‌تر شده و باعث کاهش بینائی می‌شود.
در مراحل اولیه که تنها بخش کوچکی از عدسی کدر شده است، شاید آب مروارید مشکلی ایجاد نکند، اما در بیشتر مواقع این روند ادامه می‌یابد و بخش بزرگی از عدسی کدر می‌شود و بینایی را مختل می‌سازد. سرعت پیشرفت آب مروارید در بین افراد مختلف متفاوت است، آب مروارید ناشی از افزایش سن به تدریج در طی چند سال پیشرفت می‌نماید. آب مروارید در افراد جوان و افراد دیابتی ممکن است به سرعت در طی چند ماه پیشرفت نماید ولی سرعت پیشرفت آب مروارید در هر فرد را نمی‌توان دقیقا پیشگویی کرد.
