در بخشی از کتاب شبح گینزا می‌خوانیم
تمام روز بعد را آقای کاتایاما بیرون نیامد و درباره شیرینی‌ها فکر کرد. فردای آن روز سرانجام بیرون آمد و به بررسی‌های خود ادامه داد. او بعدازظهر برگشت و بعد از تمام کردن غذایش که آن جا آورده بودند، به یوشیوکا و دیگر منشی بازرسی زنگ زد و دستورالعمل‌هایش را به آن‌ها داد: «از شما می‌خواهم که فردا صبح به شهر بی بروید. کاری که می‌خواهم انجام دهید این است. خب، اجازه دهید ابتدا این را توضیح بدهم.» او شیرینی خشک را جلوی آن دو نفر گذاشت. «در ابتدا از بازرسان خودم تشکر می‌کنم، الان می‌دانم این شیرینی‌های خشک چیست. آن‌ها خیلی عجیبند، شکلی غیرعادی دارند، به نظر برای خوردن وحشتناک می‌آیند و در واقع معمولاً برای مصرف، تولید نمی‌شوند. آن‌ها متعلق به پایین‌ترین درجه شیرینی‌پزی هستند و کازاریگاشی یا شیرینی تزیینی نامیده می‌شود اما در این اطراف به نظر می‌رسد که هاریگاشی یا شیرینی نمایشی نامیده می‌شوند.
شما باید قبلاً آن را دیده باشید؟ در مراسم عزاداری استفاده می‌شوند. همچنین من به توت‌های روی شیرینی برنجی‌های سنبی نگاه کردم. آن‌ها میوه‌ی یک نوع گیاه همیشه‌بهار از خانواده ماگنولیا است. نام علمی آن ایلیسیوم آنیستاتون یا رازیانه ژاپنی است؛ اما ما معمولاً آن را شیکیمی یا هاناشیبا می‌نامیم. میوه‌ی گیاهی سمی که حاوی شیکیمیک اسید است. این ماده متعلق به پیکروتوکسین‌هاست که باعث تشنج می‌شود. اگر کمی فنی‌تر بررسی کنیم، واکنش فیزیولوژیکی به این اسید مشابه ت*ح*ریک عصبی مغز خلفی است، که باعث تشنج مشابه بیماری صرع که به نوبه خود باعث از دست رفتن هوشیاری هنگام تشنج می‌شود. این امکان وجود دارد که خوردن شیکیمیک اسید در بعضی موارد موجب مرگ شود اما سم خیلی مهلکی در نظر گرفته نمی‌شود. می‌توانید گیاهانی را در کوه‌های جنوبی و مرکز ژاپن پیدا کنید که به طور طبیعی رشد می‌کنند اما این گیاه استفاده دیگری هم دارد که واقعاً جالب است. همان‌طور که می‌دانید آن‌ها را اطراف قبرستان‌ها برای مرده‌ها از زمان‌های قدیم پرورش می‌دادند و در برخی مناطق شاخه‌ها و برگ‌هایش را در تابوت و کنار مرده می‌گذارند.
انجمن رمان نویسی
دانلود رمان
