در همین نزدیک بازده اخبار رسمی و فرعی هالیود در ایران بیشتر از اخبار خود ایران در همین کشور است.
آنوقت من دم از کمک خواستن و کمک کردن میزنم؟!
چه جالب...!
آنوقت من دم از کمک خواستن و کمک کردن میزنم؟!
چه جالب...!
دلنوشته در همین ن*زد*یک*ی | ستاره حقیقت جو نویسنده انجمن تک رمان
- نویسنده موضوع ستاره حقیقت جو
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 36
- بازدیدها 930
-
- برچسبها
- انجمن تک رمان حقیقت جو دلنوشته ستاره ستاره حقیقت جو
- Tagged users ستاره حقیقت جو
ساعت تک رمان
دختری میگفت دوست ندارد و از گذشته چیزی بداند و درگیر آینده است.
چادری بر سر داشت!
چیزی که از گذشته تا کنون نماد پاکی بوده و هست.
سعی کردم افکارم را با او در میان بگذارم.
گفتم: این چادر نماد پاکیست. از گذشته و به اینده هم راه پیداخواهد کرد.
تو قطعا به گذشته ایمان داری که میخواهی این نماد را به آینده منتقل کنی.
پوزختدی زد و گفت:
اجبار اجبار اجبار!
تا کی؟!
من این چادر را با خود حمل میکنم تا در مقابل حرف اطرافیانم بایستم.
من به اجبار این پوشش را انتخاب کردم و یک روزی از همه دنیا انتقام خواهم گرفت.
میخواهم پزشک شوم و اعضای ب*دن بیمارانم را بفروشم و بعد مادرم را خواهم کشت زیرا او مقصر تمام این اجبار هاست.
سپس پدرم را نابود خواهم کرد، زیرا او هیچ گاه نخواست من واقعی را ببیند و مدام زور میگفت!
دهانم باز مانده بود.
او دیگر چه کسی بود؟
دوست داشتم چادرش را از سرش بکشم!
عقاید ناپاک و بیمار او اصلا به چادر سیاهش نمی‌آمد!
با د*ه*ان باز به او خیره شده بودم و او مادام در حال صحبت بود. آب دهانم را قورت دادم و با بهت زمزمه کردم:
در همین ن*زد*یک*ی به خاک و خون کشیده شد عقایدمان!
چادری بر سر داشت!
چیزی که از گذشته تا کنون نماد پاکی بوده و هست.
سعی کردم افکارم را با او در میان بگذارم.
گفتم: این چادر نماد پاکیست. از گذشته و به اینده هم راه پیداخواهد کرد.
تو قطعا به گذشته ایمان داری که میخواهی این نماد را به آینده منتقل کنی.
پوزختدی زد و گفت:
اجبار اجبار اجبار!
تا کی؟!
من این چادر را با خود حمل میکنم تا در مقابل حرف اطرافیانم بایستم.
من به اجبار این پوشش را انتخاب کردم و یک روزی از همه دنیا انتقام خواهم گرفت.
میخواهم پزشک شوم و اعضای ب*دن بیمارانم را بفروشم و بعد مادرم را خواهم کشت زیرا او مقصر تمام این اجبار هاست.
سپس پدرم را نابود خواهم کرد، زیرا او هیچ گاه نخواست من واقعی را ببیند و مدام زور میگفت!
دهانم باز مانده بود.
او دیگر چه کسی بود؟
دوست داشتم چادرش را از سرش بکشم!
عقاید ناپاک و بیمار او اصلا به چادر سیاهش نمی‌آمد!
با د*ه*ان باز به او خیره شده بودم و او مادام در حال صحبت بود. آب دهانم را قورت دادم و با بهت زمزمه کردم:
در همین ن*زد*یک*ی به خاک و خون کشیده شد عقایدمان!
کودکی که اشک میریزد
پدری که بی پول تر از همیشه به نظر میرسد
مادری که از وضع زندگیش زار میزند.
این حال روزانسان های عادی این نزدیکیست
غیر از این هر گزارشی که دریافت کردید دروغ محض است!!
پدری که بی پول تر از همیشه به نظر میرسد
مادری که از وضع زندگیش زار میزند.
این حال روزانسان های عادی این نزدیکیست
غیر از این هر گزارشی که دریافت کردید دروغ محض است!!
در همین ن*زد*یک*ی هستند کسانی که روی کارتن های پوسیده به خواب میروند.
و من با کمال وقاحت در حال تماشای تبلیغ خوش خواب هستم و فکر خریدش را در سر میپرورانم...!
و من با کمال وقاحت در حال تماشای تبلیغ خوش خواب هستم و فکر خریدش را در سر میپرورانم...!
در همین ن*زد*یک*ی انسانهای بزرگ به سادگی رفتند و نماندند
و ازبد ما جرا این حتی تبدیل به مسئله خاصی نشد.
همگی بی تفاوت بودیم.
همگی بی تفاوت بودند.
من، تو، او؛ما و دیگری...
چه کسی قصد کمک کردن دارد به نیازمندان این ن*زد*یک*ی؟!
در همین ن*زد*یک*ی مردم محتاج کمک هستند.
چرا خشکتان زده است؟
و ازبد ما جرا این حتی تبدیل به مسئله خاصی نشد.
همگی بی تفاوت بودیم.
همگی بی تفاوت بودند.
من، تو، او؛ما و دیگری...
چه کسی قصد کمک کردن دارد به نیازمندان این ن*زد*یک*ی؟!
در همین ن*زد*یک*ی مردم محتاج کمک هستند.
چرا خشکتان زده است؟
از همین ن*زد*یک*ی من فریاد زدم و هیچ کس داوطلب کمک کردن نشد.
در همین ن*زد*یک*ی هشدار دادم و هیچ کس راضی به جمع و جور کردن خودش نشد
در همین ن*زد*یک*ی...
از همین ن*زد*یک*ی...
بیخیالش.
انگار باید خودم هم مثل تمام رفتنی ها از این ن*زد*یک*ی فاصله بگیرم و روانه آن دور دور ها شوم.
بابت تمام کمک های نکرده تان سپاس گذارم.
شب و روزگار خوش...!
در همین ن*زد*یک*ی هشدار دادم و هیچ کس راضی به جمع و جور کردن خودش نشد
در همین ن*زد*یک*ی...
از همین ن*زد*یک*ی...
بیخیالش.
انگار باید خودم هم مثل تمام رفتنی ها از این ن*زد*یک*ی فاصله بگیرم و روانه آن دور دور ها شوم.
بابت تمام کمک های نکرده تان سپاس گذارم.
شب و روزگار خوش...!
تمام شد.
*پانزده شهریور سال یک هزارو سیصدو نود و نه*
تقدیم به تمام مردمی که متعلق به این سرزمینند.
*پانزده شهریور سال یک هزارو سیصدو نود و نه*
تقدیم به تمام مردمی که متعلق به این سرزمینند.
آخرین ویرایش:
