سیر تکامل پست امپرسیونیسم
امپرسیونیست‌ها بین سال‌های ۱۸۷۴ تا ۱۸۸۶، هشت نمایشگاه نقاشی برگزار کردند، هرچند شمار معدودی از هنرمندان اصلی این سبک در تمامی نمایشگاه‌ها حاضر شدند. پس از سال ۱۸۸۶، گالری‌ها اقدام به برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی یا گروهی کوچک کردند که در آن هر هنرمند بر آثار خود تمرکز می‌کرد.
با این‌وجود، آنها همچنان باهم دوست باقی ماندند. اختلافاتی نیز میان آنها وجود داشت. مثلا؛ دِگا با پیسارو به این خاطر که خودش یک مخالف سرسخت آلفرد دریفوس بود و پیسارو نیز از مذهب یهودیت پیروی می‌کرد، قطع ر*اب*طه کرد. هنرمندان امپرسیونیست اکثراً در کافه‌های شهر پاریس گرد هم جمع می‌شدند. بسیاری از آنها در محله‌ی باتینیول پاریس زندگی می‌کردند. پاتوق محبوب آنها در پاریس، کافه‌ی گِربوا در خیابان کلیشی در پاریس بود. تمامی امپرسیونیست‌ها باهم در ارتباط بودند و یکدیگر را حمایت می‌کردند. از میان گروه اصلی منتسب به انجمن هنرمندان ناشناس مونه از همه بیشتر عمر کرد و تا سال ۱۹۲۶ زنده ماند.
برخی از هنرمندانی که در نمایشگاه‌های دهه‌ی ۱۸۷۰ و ۱۸۸۰ شرکت کردند، هنر خود را به سمت و سویی متفاوت بردند. آنها تبدیل به پست امپرسیونیست شدند؛ پل سزان، پل گوگن، ژرژ سورا و دیگران این جنبش را تشکیل دادند.
امپرسیونیست‌ها بین سال‌های ۱۸۷۴ تا ۱۸۸۶، هشت نمایشگاه نقاشی برگزار کردند، هرچند شمار معدودی از هنرمندان اصلی این سبک در تمامی نمایشگاه‌ها حاضر شدند. پس از سال ۱۸۸۶، گالری‌ها اقدام به برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی یا گروهی کوچک کردند که در آن هر هنرمند بر آثار خود تمرکز می‌کرد.
با این‌وجود، آنها همچنان باهم دوست باقی ماندند. اختلافاتی نیز میان آنها وجود داشت. مثلا؛ دِگا با پیسارو به این خاطر که خودش یک مخالف سرسخت آلفرد دریفوس بود و پیسارو نیز از مذهب یهودیت پیروی می‌کرد، قطع ر*اب*طه کرد. هنرمندان امپرسیونیست اکثراً در کافه‌های شهر پاریس گرد هم جمع می‌شدند. بسیاری از آنها در محله‌ی باتینیول پاریس زندگی می‌کردند. پاتوق محبوب آنها در پاریس، کافه‌ی گِربوا در خیابان کلیشی در پاریس بود. تمامی امپرسیونیست‌ها باهم در ارتباط بودند و یکدیگر را حمایت می‌کردند. از میان گروه اصلی منتسب به انجمن هنرمندان ناشناس مونه از همه بیشتر عمر کرد و تا سال ۱۹۲۶ زنده ماند.
برخی از هنرمندانی که در نمایشگاه‌های دهه‌ی ۱۸۷۰ و ۱۸۸۰ شرکت کردند، هنر خود را به سمت و سویی متفاوت بردند. آنها تبدیل به پست امپرسیونیست شدند؛ پل سزان، پل گوگن، ژرژ سورا و دیگران این جنبش را تشکیل دادند.
