#نکته‌های_نویسندگی
در کنار مطالعه‌ی کتاب، فیلم‌های مختلف تماشا کنید، محدود به سینمای یک جامعه نباشید، طبیعت‌‌های مختلفی را ببینید؛ اما این روزها به دلیل شیوع کرونا به جای سفر کردن به دل طبیعت، کلیپ‌های منظره‌های گوناگون را مشاهده کنید؛ این کار هم ذهنتان را فعال‌تر می‌کند، هم آرامش به شما می‌بخشد و هم به نوشتنتان کمک بیشتری می‌کند.
#آموزشی
در کنار مطالعه‌ی کتاب، فیلم‌های مختلف تماشا کنید، محدود به سینمای یک جامعه نباشید، طبیعت‌‌های مختلفی را ببینید؛ اما این روزها به دلیل شیوع کرونا به جای سفر کردن به دل طبیعت، کلیپ‌های منظره‌های گوناگون را مشاهده کنید؛ این کار هم ذهنتان را فعال‌تر می‌کند، هم آرامش به شما می‌بخشد و هم به نوشتنتان کمک بیشتری می‌کند.
#آموزشی
هر داستانی به شیوه‌ای روایت می‌شود که به آن زوایه‌ی دید می‌گویند.
در زاویه دید اول شخص، داستان از زبان یکی از شخصیت‌های داستان روایت می‌شود؛ به عبارتی دیگر راوی یکی از شخصیت‌ها است. 
این نوع زاویه دید، باعث لحنی صمیمانه‌تر و هیجان‌انگیزتر می‌شود؛ در نتیجه باعث می‌شود که مخاطب ارتباط بهتری با اثر برقرار کند. ولی نویسنده نمی‌تواند از حس و حال درونی دیگر شخصیت‌ها صحبت کند و فقط می‌تواند از حالت‌های بیرونی آنها بنویسد یا از کلمه‌هایی مثل:«انگار، گویا، شاید و....» استفاده کند؛ به طور مثال: نمی‌تواند بگوید:" او از درون احساس می‌کرد، بدبخترین شخص عالم است." امّا می‌تواند بگوید: گریه می‌کرد یا گویا از درون احساس می‌کرد، بدبخترین شخص عالم است." 
نویسنده فقط در یک صورت می‌تواند در این نوع زایه‌ی دید از حالت‌های درونی دیگر شخصیت‌ها بگوید، آن هم زمانی‌که راوی" رمال، جادوگر یا پیشگویی ماهر" باشد که از درون آدم‌ها آگاه باشد.
