انواع قراردادهای انتقال تکنولوژِی
قراردادهاي انتقال تکنولوژي، قراردادهاي متعدد و متنوعي را شامل می شوند. ازجمله:۱- قراداد هاي ليسانس: در این نوع قراردادها مالک تکنولوژی به فرد دیگری اجازه می‌دهد که طبق شرایط خاص قراردادی از تکنولوژی استفاده نماید. به صورتی که مالک تکنولوژی که دارای حق انحصاری بهره‌برداری از تکنولوژی است در قالب قرارداد و در مقابل دریافت حق‌الامتیاز به دیگری اجازه استفاده از مال خود را می دهد.
۲- قراردادهاي فرانشیز: فرانشیز به قراردادی می گویند که به موجب آن «انتقال‌دهنده» به «انتقال‌گیرنده» این امتیاز را می‌دهد که از حقوق مالکیت فکری او استفاده نماید و در یکی از شاخه‌های تولیدی، خدماتی یا توزیعی، مطابق استانداردهای امتیاز دهنده فعالیت کند.
نکته قابل توجه در این مورد این است که این نوع قرارداد نمایندگی تجاری نمی باشد و انتقال‌گیرنده به نام، حساب و مسئولیت خود عمل می‌کند ولی ملزم است که از نظام تجاری، ایده‌ها و دستورات امتیاز دهنده پیروی کند.
در قراردادهای فرانشیز معمولا حق استفاده از یک علامت تجاری به همراه یک مال فکری دیگر به امتیاز‌گیرنده داده می شود. همچنین در فرانشیز امتیاز گیرنده حق ایجاد هیچ گونه تغییری در موضوع قرارداد را ندارد و همه‌ی فعالیت‌های او می بایست با فعالیت‌های امتیاز دهنده دقیقا هم‌شکل و هماهنگ باشد.
۳- قراردادهاي مشارکت: این نوع قرارداد نوعی مشارکت است که در آن دو یا چند شخص مدیریت فعالیت یا پروژه خاصی را برعهده می‌گیرند و هرکدام قسمت خاصی از پروژه را متعهد می شود و در سود و زیان آن شریک می‌شوند و همچنین ریسک‌های احتمالی را می‌پذیرند. به عبارتی هرکس مسئولیتی را بر عهده دارد.
به طور مثال یکی از طرفین انجام امور فنی و مهندسی را به عهده می گیرد و دیگری امور اجرایی را عهده دار می شود. این نوع مشارکت می‌تواند با تأسیس یک شرکت یا با انعقاد قرارداد صورت گیرد. همچنین این نوع مشارکت قالب مناسبی برای انتقال تکنولوژی به کشورهای درحال توسعه باشد.
