- تاریخ ثبت‌نام
- 2020-07-14
- نوشته‌ها
- 3,004
- لایک‌ها
- 7,913
- امتیازها
- 243
- محل سکونت
- از دیار خیال
- کیف پول من
- 19,493
- Points
- 1,627
زندگی شگفت‌انگیز یک دروازه‌بان با سرعتی فرا انسانی برای سال‌های متمادی به دست فراموشی سپرده شده بود ولی آرتور وارتون مستحق شناختی دوباره است. بازیکنی که سال ۱۹۳۰ در مزاری بی‌نام و نشان آرام گرفت. آرتور در سال ۱۸۶۵ در دورانی چشم به جهان گشود که کشور وی به نام «ساحل طلا» که امروزه غنا نامیده می‌شود، به مبارزه با متجاوزان بریتانیایی مشغول بود ولی وارتون یکی از افراد خوش‌شانسی بود که خانواده‌ای مرفه داشت و در ابتدا با هدف تبدیل شدن به یک مبلغ مذهبی به لندن فرار کرد.
رکوددار دو سرعت
آرتور یک ورزشکار مشتاق بود که در دو سرعت ۹۰ متری با زمان ۱۰ ثانیه به عنوان رکورددار دو سرعت آماتور جهان محسوب می‌شد ولی با وجود سرعت غیرعادی و برق‌آسای خود غالباً به‌عنوان دروازه‌بان مورد استفاده قرار گرفت. او می‌توانست در هر یک از دو جناح زمین بازی کند ولی ترجیح می‌داد تا با سرعت باورنکردنی و قدرت فوق‌العاده مشت کردن دست خود و وارد ساختن ضربه به توپ، از دروازه محافظت کند. مقایسه کردن وارتون با دروازه‌بانی در دنیای امروز بسیار دشوار است و شاید بتوان او را با گلری مانند مانوئل نویر ولی با سرعت تئو ولکات در نظر گرفت. وارتون از توان پرش و گرفتن تیرک افقی دروازه‌اش و مهار توپ مابین هردو پایش برخوردار بود و مهارت او به گونه‌ای بود که حرکت عقرب رنه هیگوئیتا، در برابر آن هیچ محسوب می‌شود.
اولین
در ابتدا مسئولان «پرستون نورث اند» این فرصت را در اختیار وارتون قرار دادند تا به تیم آنها ملحق شود و در اینجا بود که وارتون به اولین بازیکن حرفه‌ای سیاهپوست در فوتبال تبدیل شد. آن روزها (سال ۱۸۸۷) دوران عجیبی در فوتبال بود و قوانینی که امروزه در این رشته وجود دارد، آن زمان تازه در حال شکل گرفتن بودند. وارتون در زمان آزاد خود به‌عنوان یک بازیکن حرفه‌ای کریکت به ورزش‌های چندگانه دیگری نیز می‌پرداخت که چندان غیرمتعارف نبود. حتی او با دوچرخه‌سواری میان باشگاه پرستون و بلک‌برن رکورد سرعت را نیز در دوچرخه‌سواری در دست داشت. تصور کنید که دروازه‌بان باشگاه شما این کارها را انجام دهد!
مسیر سخت
از آرتور وارتون به‌جز شرح مختصری در کتاب‌های تاریخچه فوتبال، نقشی بر جای نمانده است. او مردی بود که با همان جسارت افراد قبل و بعد از خود فوتبال بازی می‌کرد. نظریات مطرح در خصوص مهاجران دوران ویکتوریایی به اندازه‌ای دور از انصاف است که اشاره چندانی به آن نمی‌شود. کوهی که وارتون برای اثبات ارزشمندی خود مجبور به صعود از آن بود، شیب‌دارتر از مسیر بسیاری از ورزشکاران دیگر بود. وارتون پس از آن مربیگری هربرت چپمن را برعهده گرفت که یک مدیر پیشگام و پدر مسابقات نوین محسوب می‌شود. او چهره‌ای شکست‌ناپذیر و استوار در باشگاه پرستون نورث‌اند بود. با این وجود، مدت زمان زیادی است که در تاریخ به آرتور وارتون و نقش وی در ورزش، در کنار سایر ورزشکاران اشاره‌ای نمی‌شود.
رکوددار دو سرعت
آرتور یک ورزشکار مشتاق بود که در دو سرعت ۹۰ متری با زمان ۱۰ ثانیه به عنوان رکورددار دو سرعت آماتور جهان محسوب می‌شد ولی با وجود سرعت غیرعادی و برق‌آسای خود غالباً به‌عنوان دروازه‌بان مورد استفاده قرار گرفت. او می‌توانست در هر یک از دو جناح زمین بازی کند ولی ترجیح می‌داد تا با سرعت باورنکردنی و قدرت فوق‌العاده مشت کردن دست خود و وارد ساختن ضربه به توپ، از دروازه محافظت کند. مقایسه کردن وارتون با دروازه‌بانی در دنیای امروز بسیار دشوار است و شاید بتوان او را با گلری مانند مانوئل نویر ولی با سرعت تئو ولکات در نظر گرفت. وارتون از توان پرش و گرفتن تیرک افقی دروازه‌اش و مهار توپ مابین هردو پایش برخوردار بود و مهارت او به گونه‌ای بود که حرکت عقرب رنه هیگوئیتا، در برابر آن هیچ محسوب می‌شود.
اولین
در ابتدا مسئولان «پرستون نورث اند» این فرصت را در اختیار وارتون قرار دادند تا به تیم آنها ملحق شود و در اینجا بود که وارتون به اولین بازیکن حرفه‌ای سیاهپوست در فوتبال تبدیل شد. آن روزها (سال ۱۸۸۷) دوران عجیبی در فوتبال بود و قوانینی که امروزه در این رشته وجود دارد، آن زمان تازه در حال شکل گرفتن بودند. وارتون در زمان آزاد خود به‌عنوان یک بازیکن حرفه‌ای کریکت به ورزش‌های چندگانه دیگری نیز می‌پرداخت که چندان غیرمتعارف نبود. حتی او با دوچرخه‌سواری میان باشگاه پرستون و بلک‌برن رکورد سرعت را نیز در دوچرخه‌سواری در دست داشت. تصور کنید که دروازه‌بان باشگاه شما این کارها را انجام دهد!
مسیر سخت
از آرتور وارتون به‌جز شرح مختصری در کتاب‌های تاریخچه فوتبال، نقشی بر جای نمانده است. او مردی بود که با همان جسارت افراد قبل و بعد از خود فوتبال بازی می‌کرد. نظریات مطرح در خصوص مهاجران دوران ویکتوریایی به اندازه‌ای دور از انصاف است که اشاره چندانی به آن نمی‌شود. کوهی که وارتون برای اثبات ارزشمندی خود مجبور به صعود از آن بود، شیب‌دارتر از مسیر بسیاری از ورزشکاران دیگر بود. وارتون پس از آن مربیگری هربرت چپمن را برعهده گرفت که یک مدیر پیشگام و پدر مسابقات نوین محسوب می‌شود. او چهره‌ای شکست‌ناپذیر و استوار در باشگاه پرستون نورث‌اند بود. با این وجود، مدت زمان زیادی است که در تاریخ به آرتور وارتون و نقش وی در ورزش، در کنار سایر ورزشکاران اشاره‌ای نمی‌شود.
