- تاریخ ثبتنام
- 2020-07-12
- نوشتهها
- 1,767
- لایکها
- 22,009
- امتیازها
- 138
- سن
- 18
- کیف پول من
- 7,218
- Points
- 124
رجبعلی نکوگویان، عارف بزرگ و معروف به شیخ رجبعلی خیاط در سال 1262 در شهر تهران به دنیا آمد.
شیخ رجبعلی خیاط، عامل پیشرفت خود در معنویات را، اخلاص عمل توصیف میکرد
رجبعلی نکوگویان، عارف بزرگ و معروف به شیخ رجبعلی خیاطمزار شیخ رجبعلی خیاط در قبرستان ابنبابویه تهران قرار دارد
رجبعلی نکوگویان، عارف بزرگ و معروف به شیخ رجبعلی خیاطشیخ رجبعلی، عارف نامی و صاحب دل شیرین سخن بود که سالها به دلیل اشتغال به دوزندگی به خیاط شهرت یافت. پدرش، مشهدی باقر، پیشهور بود و رجبعلی در سن 12 سالگی پدرش را از دست داد.
سالهای کودکی و نوجوانی را به فراگیری خواندن و نوشتن پرداخت و پس از آن برای گذراندن زندگی به کار خیاطی روی آورد.
وی نوجوانی بیش نبود که به شوق شنیدن مواعظ و پندهای انسان ساز اخلاقی، در حرم حضرت عبدالعظیم (ع) و مساجد شهر، پای منبرخطیبان مینشست و خمیره درون خویش را با نوشیدن آیات قرآن و روایات معصومان (ع) شکل میبخشید.
او که از تأثیر سخن واعظان و بیش از همه سخنان میرزا محمد تقی بافقی و مرحوم آیت الله میرزا مهدی اصفهانی (ره) نفس آدمی را کینه توزترین دشمن انسان میدانست، پیوسته میکوشید که با لگام زدن بر نفس خویش، دشمن توانای وجود خود را از سرکشی و طغیانگری باز دارد.
شیخ رجبعلی خیاط، عامل پیشرفت خود در معنویات را، اخلاص عمل توصیف میکرد
رجبعلی نکوگویان، عارف بزرگ و معروف به شیخ رجبعلی خیاطمزار شیخ رجبعلی خیاط در قبرستان ابنبابویه تهران قرار دارد
رجبعلی نکوگویان، عارف بزرگ و معروف به شیخ رجبعلی خیاطشیخ رجبعلی، عارف نامی و صاحب دل شیرین سخن بود که سالها به دلیل اشتغال به دوزندگی به خیاط شهرت یافت. پدرش، مشهدی باقر، پیشهور بود و رجبعلی در سن 12 سالگی پدرش را از دست داد.
سالهای کودکی و نوجوانی را به فراگیری خواندن و نوشتن پرداخت و پس از آن برای گذراندن زندگی به کار خیاطی روی آورد.
وی نوجوانی بیش نبود که به شوق شنیدن مواعظ و پندهای انسان ساز اخلاقی، در حرم حضرت عبدالعظیم (ع) و مساجد شهر، پای منبرخطیبان مینشست و خمیره درون خویش را با نوشیدن آیات قرآن و روایات معصومان (ع) شکل میبخشید.
او که از تأثیر سخن واعظان و بیش از همه سخنان میرزا محمد تقی بافقی و مرحوم آیت الله میرزا مهدی اصفهانی (ره) نفس آدمی را کینه توزترین دشمن انسان میدانست، پیوسته میکوشید که با لگام زدن بر نفس خویش، دشمن توانای وجود خود را از سرکشی و طغیانگری باز دارد.