مشاعره مشاعره با دال
- نویسنده موضوع *RoYa*
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 23
- بازدیدها 1K
- Tagged users هیچ
ساعت تک رمان
دوست آن باشد که گیرد دست دوست در پریشان حالی و درماندگی
در دل من پرده نو می‌زنی
ای دل و ای دیده و ای روشنی
دانه تویی دام تویی باده تویی جام تویی
پخته تویی خام تویی خام بمگذار مرا
دیده سیر است مرا جان دلیر است مرا
زهره شیر است مرا زهره تابنده شدم
ای دل و ای دیده و ای روشنی
دانه تویی دام تویی باده تویی جام تویی
پخته تویی خام تویی خام بمگذار مرا
دیده سیر است مرا جان دلیر است مرا
زهره شیر است مرا زهره تابنده شدم
دلارام در بر دلارام جوی
ل*ب تشنه خشک بر طرف جوی
دوستان عاشق شدن کار دل است
دل چو دادی پس گرفتن مشکل است
دلم خ*ون است می‌دانی تو خواهر
دلم خ*ون است از این مینویسم
ل*ب تشنه خشک بر طرف جوی
دوستان عاشق شدن کار دل است
دل چو دادی پس گرفتن مشکل است
دلم خ*ون است می‌دانی تو خواهر
دلم خ*ون است از این مینویسم
دل می‌رود ز دستم صاحب دلان خدا را
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
ده روزه مهر گردون افسانه است و افسون
نیکی به جای یاران فرصت شمار یارا
در حلقه گل و مل خوش خواند دوش بلبل
هات الصبوح هبوا یا ایها السکارا
دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس
کجاست دیر مغان و ش*ر*اب ناب کجا
در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به ر*ق*ص آورد مسیحا را
در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را
کجاست دیر مغان و ش*ر*اب ناب کجا
در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به ر*ق*ص آورد مسیحا را
در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را
در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم
کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما
دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
دود آه س*ی*نهٔ نالان من
سوخت این افسردگان خام را
کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما
دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
دود آه س*ی*نهٔ نالان من
سوخت این افسردگان خام را
در بزم دور یک دو قدح درکش و برو
یعنی طمع مدار وصال دوام را
در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند
آدم بهشت روضه دارالسلام را
دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی
تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا
یعنی طمع مدار وصال دوام را
در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند
آدم بهشت روضه دارالسلام را
دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی
تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا
دور است سر آب از این بادیه هش دار
تا غول بیابان نفریبد به سرابت
دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید
زینهار ای دوستان جان من و جان شما
دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری
کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما
تا غول بیابان نفریبد به سرابت
دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید
زینهار ای دوستان جان من و جان شما
دور دار از خاک و خون دامن چو بر ما بگذری
کاندر این ره کشته بسیارند قربان شما
دریای اخضر فلک و کشتی هلال
هستند غرق نعمت حاجی قوام ما
در میخانه بسته‌اند دگر
افتتح یا مفتح الابواب
در شگفتم که در این مدت ایام فراق
برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت
هستند غرق نعمت حاجی قوام ما
در میخانه بسته‌اند دگر
افتتح یا مفتح الابواب
در شگفتم که در این مدت ایام فراق
برگرفتی ز حریفان دل و دل می‌دادت
