آوازهای ‌بی‌صدا | Bʀɪʟᴀ Sᴛᴇʟʟᴏ کاربر انجمن تک رمان

[Bʀɪʟᴀ Sᴛᴇʟʟᴏ]

بر نمی‌تابم این ل*ب‌های خاموش و این سکوت را.
میان این ازدحام و شلوغی پرهبوط را!
بر نمی‌تابم این سکون لحظه‌های تلخ را؛
در پس خنده‌های مصنوعی پر ز درد را!
تنم از حجم آ*غ*و*ش‌های دربرنگرفته تیر می‌کشد!
قرص‌ها می دهند تسکین سردردهای این روزهای زهر را.
آن من که بی‌تاب می‌شناختیش اکنون؛
در آ*غ*و*ش کشیده‌است تاریکی اتاق خاموش و سرد را!

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان

[Bʀɪʟᴀ Sᴛᴇʟʟᴏ]

درون قلب شورانگیزم،
انگار که جهنم شده است!
آشنای دوست داشتنی روزهایم،
گویی غریبه‌ای مبهم شده است.
پاپس کشید از آن همه علاقه که دم می‌زد و گذشت؛
اینجایی که من ایستاده‌ام
به یکباره پرتگاهی محکم شده است!
شاعر شده ام و تمام شب هایم شده شعر...
آن کس که مرا دوست می‌داشت، رفت!
گویی تنهایی من وحی منزل شده است.

 

انجمن رمان نویسی دانلود رمان