ایرنا به نقل از پایگاه خبری ساینس‌دیلی، نوشت: نتایج تازه‌ترین پژوهش محققان اروپایی نشان می‌دهد که بین سطح بالای آهن در بخش‌های خاصی از مغز و میزان اختلالات شناختی، ارتباط مستقیم و شاخصی وجود دارد.
محققان اروپایی با استفاده از یک فناوری جدید تصویربرداری توانستند ارتباط بین بیماری آلزایمر و تجمع غیرعادی آهن در مغز را تایید کنند. بر اساس این تحقیقات بین سطح بالای آهن در بخش‌های خاصی از مغز و میزان اختلالات شناختی، ارتباط مستقیم و شاخصی وجود دارد.
این تحقیقات با کمک دو گروه ۱۰۰ نفری از داوطلبان هم سن انجام شد که یک گروه آن‌ها مبتلا به آلزایمر بوده و گروه دیگر فاقد هرگونه اختلال شناختی بودند. این داوطلبان به مدت ۱۷ ماه تحت نظر قرار گرفتند و میزان تجمع آهن در بافت مغز آن‌ها با استفاده از تصویربرداری MRI اندازه‌گیری شد. در نتیجه این بررسی‌ها ارتباط مستقیمی بین میزان آهن جمع‌شده در نوقشر، ماده خاکستری مغز، لوب گیجگاهی و لوب پس‌سری داوطلبان مبتلا به آلزایمر و میزان اختلال شناختی در این افراد کشف شد.
البته به اعتقاد محققان، این امر به معنای نقش داشتن آهن در اختلال شناختی نیست؛ بلکه صرفا به این معنی است که بین این دو فاکتور، ر*اب*طه وجود دارد. در نتیجه هنوز مشخص نیست که هدف‌گیری تجمع آهن در مغز با استفاده از داروها می‌تواند تاثیر مثبتی بر بهبود بیماران مبتلا به آلزایمر داشته باشد یا اقدامی بی اثر است. با وجود این، میزان تجمع آهن در بخش‌های خاصی از مغز می‌تواند به عنوان یک شاخص برای ردگیری انحطاط سیستم اعصاب ناشی از آلزایمر مورد استفاده قرار گیرد.
محققان اروپایی با استفاده از یک فناوری جدید تصویربرداری توانستند ارتباط بین بیماری آلزایمر و تجمع غیرعادی آهن در مغز را تایید کنند. بر اساس این تحقیقات بین سطح بالای آهن در بخش‌های خاصی از مغز و میزان اختلالات شناختی، ارتباط مستقیم و شاخصی وجود دارد.
این تحقیقات با کمک دو گروه ۱۰۰ نفری از داوطلبان هم سن انجام شد که یک گروه آن‌ها مبتلا به آلزایمر بوده و گروه دیگر فاقد هرگونه اختلال شناختی بودند. این داوطلبان به مدت ۱۷ ماه تحت نظر قرار گرفتند و میزان تجمع آهن در بافت مغز آن‌ها با استفاده از تصویربرداری MRI اندازه‌گیری شد. در نتیجه این بررسی‌ها ارتباط مستقیمی بین میزان آهن جمع‌شده در نوقشر، ماده خاکستری مغز، لوب گیجگاهی و لوب پس‌سری داوطلبان مبتلا به آلزایمر و میزان اختلال شناختی در این افراد کشف شد.
البته به اعتقاد محققان، این امر به معنای نقش داشتن آهن در اختلال شناختی نیست؛ بلکه صرفا به این معنی است که بین این دو فاکتور، ر*اب*طه وجود دارد. در نتیجه هنوز مشخص نیست که هدف‌گیری تجمع آهن در مغز با استفاده از داروها می‌تواند تاثیر مثبتی بر بهبود بیماران مبتلا به آلزایمر داشته باشد یا اقدامی بی اثر است. با وجود این، میزان تجمع آهن در بخش‌های خاصی از مغز می‌تواند به عنوان یک شاخص برای ردگیری انحطاط سیستم اعصاب ناشی از آلزایمر مورد استفاده قرار گیرد.
