بررسی آداب صحیح دعا
۱ – حضور قلب.
۲ – خضوع و فروتنى.
۳ – امیدوارى.
۴ – شناخت خدا و اعتقاد به قدرت او و علم او به نیاز.
۵ – امیدوارى به خدا و قطع امید از دیگران.
۶ – پرهیز از گناه به ویژه ستم مالى و آبرویى به مردم.
۷ – گریستن.روایت شده است : ((بین بهشت و جهنم ، گردنه اى است که کسى از آن عبور نمى کند، مگر کسانى که از ترس خدا، خیلى گریه کرده باشند)).
۸ – سپاس و ستایش خداوند.
۹ – ذکر نامهاى خدا که مناسب دعایش مى باشد و نیز گفتن نعمتهاى خداوند و شکر آن ، بیان گناهان و آمرزش خواستن براى آنها.
۱۰ – درنگ و عجله نکردن و اصرار و پافشارى در دعا.زیرا خداوند درخواست کننده لجوج را دوست دارد و حداقل پافشارى این است که دعاى خود را سه بار تکرار کرده و خواسته خود را سه بار بگوید.
۱۱ – پنهان دعا کردن.زیرا هم فرمان خداوند را که مى فرماید: ((در پنهان دعا کنید)) اجابت کرده و هم از آفت ریا دور مى ماند.روایت شده است : ((دعاى پنهانى ، برابر با هفتاد دعاى آشکار است )).
۱۲ – شریک ساختن دیگران در دعا .
۱۳ – با دیگران دعا کردن.دعا در جمع نیز باعث اجابت است. بهترین جمعیت براى دعا، چهل نفر است. چهار نفر هم مى توانند هر کدام ده بار دعا کنند و اگر نتوانست در جمع دعا کند، خود نیز مى تواند چهل بار دعا کند.
۱۴ – تضرع در دعا به همراه قلب خاضع و ب*دن متواضع و چاپلوسى.خداوند به حضرت موسى (علیه السلام ) وحى کرد: ((موسى ! هنگامى که مرا مى خوانى ترسان باش ، صورت خود را خاک آلوده کن و با اعضاى مهم بدنت ، برایم سجده کن… قلبت را با ترس از من بمیران. زنده دل و کهنه لباس باش…))
۱۵ – صلوات فرستادن بر محمد (صلى الله علیه و آله و سلم ) و آل او (علیهم السلام) در اول و آخر دعا باعث اجابت دعا است.
۱۶ – پاکدلى و روى آوردن با تمام وجود به خداوند.
۱۷ – دعا کردن قبل از بلا.
۱۸ – شریک نمودن دیگران در دعا و قبل از خود، آنان را دعا کردن.
۱۹ – بلند کردن کف دستها هنگام دعا.
۲۰ – در دست داشتن انگشترى عقیق یا فیروزه.از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده : ((هیچ کف دستى به سوى خداى متعال بلند نشده است که نزد او محبوبتر باشد از کفى که انگشتر عقیق در آن است.))
۲۱ – صدقه دادن قبل از دعا، باعث اجابت دعا مى گردد.
۲۲ – انتخاب اوقات مخصوصى براى دعا، مثل شب و روز جمعه ، بین ظهر و عصر روز چهارشنبه براى نفرین کردن کفار، وقت نماز عشاء، یک ششم اول از نیمه دوم شب ، آخر شب تا طلوع فجر، بین طلوعین ، سه شب قدر در ماه رمضان که برترین آن شب بیست و سوم است ، شبهاى احیاء که عبارتنداز: شب اول رجب ، نیمه شعبان ، عید فطر و قربان و روز عرفه ، فطر و قربان ، هنگام وزیدن بادها، باریدن باران ، از بین رفتن سایه ها و ریختن اولین قطره خون مقتول مؤ من ، هنگام اذان ظهر و از طلوع فجر تا طلوع خورشید، بعد از نمازهاى واجب ، وتر، فجر و نماز ظهر و مغرب.
۲۳ – مکانهاى خاص نیز به اجابت دعا کمک مى کنند.مانند: ((راءس الحسین و مکانى که زیر گنبد آن قرار دارد)).
۲۴ – حالات عالى مانند رقت قلب.
۲۵ – طهارت ، نماز و روزه.
۱ – حضور قلب.
۲ – خضوع و فروتنى.
۳ – امیدوارى.
۴ – شناخت خدا و اعتقاد به قدرت او و علم او به نیاز.
۵ – امیدوارى به خدا و قطع امید از دیگران.
۶ – پرهیز از گناه به ویژه ستم مالى و آبرویى به مردم.
۷ – گریستن.روایت شده است : ((بین بهشت و جهنم ، گردنه اى است که کسى از آن عبور نمى کند، مگر کسانى که از ترس خدا، خیلى گریه کرده باشند)).
۸ – سپاس و ستایش خداوند.
۹ – ذکر نامهاى خدا که مناسب دعایش مى باشد و نیز گفتن نعمتهاى خداوند و شکر آن ، بیان گناهان و آمرزش خواستن براى آنها.
۱۰ – درنگ و عجله نکردن و اصرار و پافشارى در دعا.زیرا خداوند درخواست کننده لجوج را دوست دارد و حداقل پافشارى این است که دعاى خود را سه بار تکرار کرده و خواسته خود را سه بار بگوید.
۱۱ – پنهان دعا کردن.زیرا هم فرمان خداوند را که مى فرماید: ((در پنهان دعا کنید)) اجابت کرده و هم از آفت ریا دور مى ماند.روایت شده است : ((دعاى پنهانى ، برابر با هفتاد دعاى آشکار است )).
۱۲ – شریک ساختن دیگران در دعا .
۱۳ – با دیگران دعا کردن.دعا در جمع نیز باعث اجابت است. بهترین جمعیت براى دعا، چهل نفر است. چهار نفر هم مى توانند هر کدام ده بار دعا کنند و اگر نتوانست در جمع دعا کند، خود نیز مى تواند چهل بار دعا کند.
۱۴ – تضرع در دعا به همراه قلب خاضع و ب*دن متواضع و چاپلوسى.خداوند به حضرت موسى (علیه السلام ) وحى کرد: ((موسى ! هنگامى که مرا مى خوانى ترسان باش ، صورت خود را خاک آلوده کن و با اعضاى مهم بدنت ، برایم سجده کن… قلبت را با ترس از من بمیران. زنده دل و کهنه لباس باش…))
۱۵ – صلوات فرستادن بر محمد (صلى الله علیه و آله و سلم ) و آل او (علیهم السلام) در اول و آخر دعا باعث اجابت دعا است.
۱۶ – پاکدلى و روى آوردن با تمام وجود به خداوند.
۱۷ – دعا کردن قبل از بلا.
۱۸ – شریک نمودن دیگران در دعا و قبل از خود، آنان را دعا کردن.
۱۹ – بلند کردن کف دستها هنگام دعا.
۲۰ – در دست داشتن انگشترى عقیق یا فیروزه.از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده : ((هیچ کف دستى به سوى خداى متعال بلند نشده است که نزد او محبوبتر باشد از کفى که انگشتر عقیق در آن است.))
۲۱ – صدقه دادن قبل از دعا، باعث اجابت دعا مى گردد.
۲۲ – انتخاب اوقات مخصوصى براى دعا، مثل شب و روز جمعه ، بین ظهر و عصر روز چهارشنبه براى نفرین کردن کفار، وقت نماز عشاء، یک ششم اول از نیمه دوم شب ، آخر شب تا طلوع فجر، بین طلوعین ، سه شب قدر در ماه رمضان که برترین آن شب بیست و سوم است ، شبهاى احیاء که عبارتنداز: شب اول رجب ، نیمه شعبان ، عید فطر و قربان و روز عرفه ، فطر و قربان ، هنگام وزیدن بادها، باریدن باران ، از بین رفتن سایه ها و ریختن اولین قطره خون مقتول مؤ من ، هنگام اذان ظهر و از طلوع فجر تا طلوع خورشید، بعد از نمازهاى واجب ، وتر، فجر و نماز ظهر و مغرب.
۲۳ – مکانهاى خاص نیز به اجابت دعا کمک مى کنند.مانند: ((راءس الحسین و مکانى که زیر گنبد آن قرار دارد)).
۲۴ – حالات عالى مانند رقت قلب.
۲۵ – طهارت ، نماز و روزه.
