بطور کلی موضوع خط و زبان در جهان باستان به صورت مسئله ای درآمده است که پژوهش دربارۀ آن تاکنون نتیجۀ مطلوبی نداده، بلکه تکرار یافته های محققان در ادوار گذشته را باز می تاباند. عناصر خط و زبان را باید با عنصر دین در یک راستا مورد بررسی و پژوهش قرار داد. این موضوع در مورد شرقیان از ابهام و تردید کمتری نسبت به فرهنگ های دیگر از جمله در جامعۀ یونان باستان برخوردار است، ولی در مورد مصر این موضوع از پیچیدگی ویژه ای برخوردار است که با حدس و گمان نیز نمی توان این مشکل را گشود. زبان مصریان باستان نشان می دهد که بر پایۀ زبان های حامی و سامی شکل گرفته است. این تنها چیزی است که تاکنون پژوهشگران و زبان شناسان به آن دست یافته اند. اگر به دنبال اطلاعات نزدیک تری باشیم و خط و زبان مصریان را بر بستری آشنا و شفاف مورد بررسی قراردهیم، باید به یافته ها و اطلاعات جغرافیابب و قومی اتکاء کنیم.
