T
Taniya
مهمان
کودکان از زمانی که سخن گفتن را می‌آموزند، می‌توانند سوالاتی را بپرسند که پاسخ به آن‌ها همیشه ساده نخواهد بود. کودکان بسیار کنجکاو هستند و مرتب سوالاتی در مورد پدیده‌های مختلف مطرح می‌کنند.
والدین همیشه سعی می‌کنند به سوالات کودکان تا حد امکان روشن و واضح پاسخ بگویند اما وقتی سوال به مسائل ج*نس*ی مربوط می‌شود پاسخگویی برای والدین قدری مشکل می‌شود.
بعضی معتقدند فعلا لازم نیست کودکشان چیزی در این مورد بدانند؛ بعضی نمی‌دانند چه چیزی را باید بگویند و چه چیزی را نه و برخی نمی‌دانند چگونه و با چه زبانی باید بگویند، بنابراین ترجیح می‌دهند چیزی نگویند!
تصور کنید کودکتان با دیدن نوزادی که تازه به دنیا آمده از شما می‌پرسد: «مامان بچه چطور از شکم مادرش بیرون میاد؟؟»
و شما هنوز جواب سوال فرزندتان را نداده دختر بزرگ‌ترتان می‌پرسد: «اما من می‌خواهم بدانم بچه چطور توی شکم مادر رفته است!»
بزرگسال کاملا آگاهانه و طبق ت*ح*ریک میل غریزی‌اش، رفتار ج*نس*ی بروز می‌دهد. اما کودک چنین تصوری از رفتارش ندارد و از روی کنجکاوی و تجربه ، شروع به برخی رفتارهای ج*نس*ی یا سوالات ج*نس*ی می‌کند. پس این دو را کاملا از هم تفکیک کنید و وقتی سوال یا رفتاری ج*نس*ی از فرزندتان می‌بینید، وحشت نکنید؛ عکس‌العمل تندی نشان ندهید و تنها به نشان دادن واکنشی مناسب فکر کنید.
ناآگاهی شما و ناتوانی‌تان در نشان دادن واکنش و پاسخ مناسب می‌تواند چالش‌های زیادی را برای او ایجاد کرده و یک کنجکاوی طبیعی و ساده را به مشکل تبدیل کند.
کودکان زیر 6 سال برای نحوه خروج نوزاد کنجکاوی نمی‌کنند و نیازی هم نیست شما پیش‌دستی کنید
بهترین زمان برای گفتگو چه زمانی است؟
مناسب‌ترین موقع زمانی است که خود کودک دراین‌باره سوال می‌کند. تلاش نکنید با جملاتی مثل «بعدا بهت میگم» و «تو هنوز خیلی کوچک» هستی پاسخ را به تعویق بیندازید.
یادتان نرود هیچ کودکی برای دریافت جواب سوالش کوچک نیست. اگر فرزندتان در موقعیت نامناسبی سوال را مطرح کرد، می‌توانید بگویید به زودی در اولین فرصت در موردش صحبت می‌کنیم و در فرصت مناسب با وی صحبت کنید.
فکر نکنید او سوالش را فراموش کرده است. عدم پاسخگویی شما باعث می‌شود او برای دریافت پاسخ به منابع دیگری مراجعه کند.
معمولا کودکان بین سنین 3-6 سالگی اولین سوال‌هایی که نشانه کنجکاوی ج*نس*ی هستند، را مطرح می‌کنند. البته پرسیدن این سوال‌ها از طرف کودکان الزامی و حتمی نیست، اما اگر با آن‌ها مواجه شدیم، نباید تعجب کنیم یا آن‌ها را نشانه وجود مشکلاتی در تربیت و روان کودک بدانیم.
تصور کنید کودکتان با تماشای فیلم عروسی‌تان به‌یک‌باره شروع به گریه می‌کند و می‌پرسد چرا در عروسی ما حضور نداشته و یا او را با خود نبردید. این سوال که در صورت مواجه‌شدن با پاسخ نامناسب بارها و بارها به شیوه‌های مختلف تکرار می‌شود، برخی والدین را نگران می‌کند.
بسیاری از این والدین نمی‌دانند با جواب غلط و نامناسب، شاید چند روزی کودک را از سر خود باز کنند، اما درواقع خود را به دردسر بزرگ‌تری می‌اندازند و در آینده مجبور به پاسخگویی به سوالات دیگر کودکی که از جوابشان قانع نشده می‌شوند.
کافی است به او بگویید «زمان عروسی ما تو هنوز به دنیا نیامده بودی!» یادتان نرود که بچه‌ها معمولا سوال‌های پیچیده نمی‌پرسند و اگر جواب مناسب را بشنوند، بیش‌ازاندازه در مورد آن موضوع کندوکاو نمی‌کنند.
البته انکار نمی‌کنیم کودکی که این جواب را می‌شنود، سه ماه بعد دوباره سراغ شما می‌آید و می‌گوید «پس من کجا بودم و چطور درست شدم؟» در چنین شرایطی، دلیلی برای نگران شدن وجود ندارد.
فرزند شما قرار نیست به حریم خصوصی شما و همسرتان وارد شود. ذهن بچه‌های 3 تا 5 ساله، اصلا وارد حوزه‌هایی که نگرانشان هستید، نمی‌شود. در این شرایط کافی است به او بگویید «پدر و مادرها خیلی دوست دارند بچه را به دنیا بیاورند. من و بابا هم چون خیلی دوست داشتیم تو را داشته باشیم، تصمیم گرفتیم تو را به دنیا بیاوریم».
من چه جوری به دنیا اومدم؟
اگر فرزندتان بلافاصله یا چند ماه بعد از شنیدن این جواب دوباره سراغتان آمد و گفت «من کجا بودم؟ و چگونه به دنیا آمدم؟» نگران نشوید. قرار نیست همه جزییات تولد را برایش تشریح کنید.
کافی است به کودکتان بگویید «تو در شکم مامان بودی، مامان به تو غذا داد بزرگ شدی! بعد هم دکتر کمک کرد از شکم مامان خارج شدی.»
کودکان زیر 6 سال برای نحوه خروج نوزاد کنجکاوی نمی‌کنند و نیازی هم نیست شما والدین در آموزش پیش‌دستی یا شتاب‌زدگی کنید!
اما اگر در سال‌های بعد فرزندتان سراغ شما آمد و در این مورد کنجکاوی کرد، می‌توانید به او بگویید «ب*دن مامان‌ها کانالی دارد که بچه‌ها از آن بیرون می‌آیند».
و یا در صورت زایمان سزارین بگویید دکتر کمک کرد وتو رو از شکمم با کمک وسایل مخصوص خودش بیرون آورد و در صورت کنجکاوی جای زایمان سزارین را نشان دهید.
چرا ب*دن من با خواهرم فرق داره؟
وقتی کودک نسبت به اندام‌های خاص یکی از والدین یا خواهر و برادر خود کنجکاوی به خرج می‌دهد و می‌پرسد: «چرا ب*دن من با خواهرم فرق دارد؟؟ »
پاسخ‌های نادرستی که ممکن است به او بدهید این‌هاست: «این چه سوالیه؟؟ این حرفا زشته؟ بزرگ بشی بعدا می‌فهمی». برخی هم دست به دامن جواب‌های بسیار غیرمنطقی می‌شوند و می‌گویند: «چون خواهر تو الان کوچولو و نوزاده بدنش این شکلیه بزرگ بشه مثل تو میشه توهم کوچیک بودی همین شکلی بودی»!!
برای دور کردن ذهن کودک خود را ازاین‌گونه سوالات، به‌هیچ‌وجه طوری پاسخ ندهید که یک تخیل یا یک ذهنیت اشتباه برای کودک به وجود بیاید. این‌گونه پاسخ دادن باعث می‌شود وقتی کودک بزرگ شود دچار مشکلات ارتباط ج*نس*ی با همسر خود شود یا احساس بیزاری از جنسیت خود داشته باشد. یا اینکه جواب اصلی را بعدها از د*ه*ان دوستان خود بشنود و این ذهنیت برایش به وجود بیاید که «نکنه مامان یا بابا جنسیت منو دوست نداشتن که این‌طور بهم جواب دادن».
پاسخ درستی که می‌توانید در این مواقع بدهید این است: «ب*دن همه دختر و پسرها باهم فرق داره. مثلا ببین بابا سبیل داره ولی من ندارم. این تفاوت هم مثل همونه عزیزم».تفاوت اندام ج*نس*ی زن و مرد مانند تفاوت‌های دیگر، عادی جلوه دهید.
در پایان چند نکته را در نظر داشته باشید:
کوتاه پاسخ دهید و وارد جزئیات نشوید.
سوالاتش را بیجواب رها نکنید.
فراموش نکنید اگر کنجکاوی ج*نس*ی فرزندتان بروز پیدا کرد، به‌جای شرمنده کردنش، با آرامش به او قوانین را آموزش دهید.
در پاسخ به سوالات ج*نس*ی کودک نباید تمام واقعیت یا آموزش‌ها را یک‌باره به او منتقل کنید. این آموزش باید قدم‌به‌قدم متناسب با سن و درک کودک انجام شود.
والدین همیشه سعی می‌کنند به سوالات کودکان تا حد امکان روشن و واضح پاسخ بگویند اما وقتی سوال به مسائل ج*نس*ی مربوط می‌شود پاسخگویی برای والدین قدری مشکل می‌شود.
بعضی معتقدند فعلا لازم نیست کودکشان چیزی در این مورد بدانند؛ بعضی نمی‌دانند چه چیزی را باید بگویند و چه چیزی را نه و برخی نمی‌دانند چگونه و با چه زبانی باید بگویند، بنابراین ترجیح می‌دهند چیزی نگویند!
تصور کنید کودکتان با دیدن نوزادی که تازه به دنیا آمده از شما می‌پرسد: «مامان بچه چطور از شکم مادرش بیرون میاد؟؟»
و شما هنوز جواب سوال فرزندتان را نداده دختر بزرگ‌ترتان می‌پرسد: «اما من می‌خواهم بدانم بچه چطور توی شکم مادر رفته است!»
بزرگسال کاملا آگاهانه و طبق ت*ح*ریک میل غریزی‌اش، رفتار ج*نس*ی بروز می‌دهد. اما کودک چنین تصوری از رفتارش ندارد و از روی کنجکاوی و تجربه ، شروع به برخی رفتارهای ج*نس*ی یا سوالات ج*نس*ی می‌کند. پس این دو را کاملا از هم تفکیک کنید و وقتی سوال یا رفتاری ج*نس*ی از فرزندتان می‌بینید، وحشت نکنید؛ عکس‌العمل تندی نشان ندهید و تنها به نشان دادن واکنشی مناسب فکر کنید.
ناآگاهی شما و ناتوانی‌تان در نشان دادن واکنش و پاسخ مناسب می‌تواند چالش‌های زیادی را برای او ایجاد کرده و یک کنجکاوی طبیعی و ساده را به مشکل تبدیل کند.
کودکان زیر 6 سال برای نحوه خروج نوزاد کنجکاوی نمی‌کنند و نیازی هم نیست شما پیش‌دستی کنید
بهترین زمان برای گفتگو چه زمانی است؟
مناسب‌ترین موقع زمانی است که خود کودک دراین‌باره سوال می‌کند. تلاش نکنید با جملاتی مثل «بعدا بهت میگم» و «تو هنوز خیلی کوچک» هستی پاسخ را به تعویق بیندازید.
یادتان نرود هیچ کودکی برای دریافت جواب سوالش کوچک نیست. اگر فرزندتان در موقعیت نامناسبی سوال را مطرح کرد، می‌توانید بگویید به زودی در اولین فرصت در موردش صحبت می‌کنیم و در فرصت مناسب با وی صحبت کنید.
فکر نکنید او سوالش را فراموش کرده است. عدم پاسخگویی شما باعث می‌شود او برای دریافت پاسخ به منابع دیگری مراجعه کند.
معمولا کودکان بین سنین 3-6 سالگی اولین سوال‌هایی که نشانه کنجکاوی ج*نس*ی هستند، را مطرح می‌کنند. البته پرسیدن این سوال‌ها از طرف کودکان الزامی و حتمی نیست، اما اگر با آن‌ها مواجه شدیم، نباید تعجب کنیم یا آن‌ها را نشانه وجود مشکلاتی در تربیت و روان کودک بدانیم.
تصور کنید کودکتان با تماشای فیلم عروسی‌تان به‌یک‌باره شروع به گریه می‌کند و می‌پرسد چرا در عروسی ما حضور نداشته و یا او را با خود نبردید. این سوال که در صورت مواجه‌شدن با پاسخ نامناسب بارها و بارها به شیوه‌های مختلف تکرار می‌شود، برخی والدین را نگران می‌کند.
بسیاری از این والدین نمی‌دانند با جواب غلط و نامناسب، شاید چند روزی کودک را از سر خود باز کنند، اما درواقع خود را به دردسر بزرگ‌تری می‌اندازند و در آینده مجبور به پاسخگویی به سوالات دیگر کودکی که از جوابشان قانع نشده می‌شوند.
کافی است به او بگویید «زمان عروسی ما تو هنوز به دنیا نیامده بودی!» یادتان نرود که بچه‌ها معمولا سوال‌های پیچیده نمی‌پرسند و اگر جواب مناسب را بشنوند، بیش‌ازاندازه در مورد آن موضوع کندوکاو نمی‌کنند.
البته انکار نمی‌کنیم کودکی که این جواب را می‌شنود، سه ماه بعد دوباره سراغ شما می‌آید و می‌گوید «پس من کجا بودم و چطور درست شدم؟» در چنین شرایطی، دلیلی برای نگران شدن وجود ندارد.
فرزند شما قرار نیست به حریم خصوصی شما و همسرتان وارد شود. ذهن بچه‌های 3 تا 5 ساله، اصلا وارد حوزه‌هایی که نگرانشان هستید، نمی‌شود. در این شرایط کافی است به او بگویید «پدر و مادرها خیلی دوست دارند بچه را به دنیا بیاورند. من و بابا هم چون خیلی دوست داشتیم تو را داشته باشیم، تصمیم گرفتیم تو را به دنیا بیاوریم».
من چه جوری به دنیا اومدم؟
اگر فرزندتان بلافاصله یا چند ماه بعد از شنیدن این جواب دوباره سراغتان آمد و گفت «من کجا بودم؟ و چگونه به دنیا آمدم؟» نگران نشوید. قرار نیست همه جزییات تولد را برایش تشریح کنید.
کافی است به کودکتان بگویید «تو در شکم مامان بودی، مامان به تو غذا داد بزرگ شدی! بعد هم دکتر کمک کرد از شکم مامان خارج شدی.»
کودکان زیر 6 سال برای نحوه خروج نوزاد کنجکاوی نمی‌کنند و نیازی هم نیست شما والدین در آموزش پیش‌دستی یا شتاب‌زدگی کنید!
اما اگر در سال‌های بعد فرزندتان سراغ شما آمد و در این مورد کنجکاوی کرد، می‌توانید به او بگویید «ب*دن مامان‌ها کانالی دارد که بچه‌ها از آن بیرون می‌آیند».
و یا در صورت زایمان سزارین بگویید دکتر کمک کرد وتو رو از شکمم با کمک وسایل مخصوص خودش بیرون آورد و در صورت کنجکاوی جای زایمان سزارین را نشان دهید.
چرا ب*دن من با خواهرم فرق داره؟
وقتی کودک نسبت به اندام‌های خاص یکی از والدین یا خواهر و برادر خود کنجکاوی به خرج می‌دهد و می‌پرسد: «چرا ب*دن من با خواهرم فرق دارد؟؟ »
پاسخ‌های نادرستی که ممکن است به او بدهید این‌هاست: «این چه سوالیه؟؟ این حرفا زشته؟ بزرگ بشی بعدا می‌فهمی». برخی هم دست به دامن جواب‌های بسیار غیرمنطقی می‌شوند و می‌گویند: «چون خواهر تو الان کوچولو و نوزاده بدنش این شکلیه بزرگ بشه مثل تو میشه توهم کوچیک بودی همین شکلی بودی»!!
برای دور کردن ذهن کودک خود را ازاین‌گونه سوالات، به‌هیچ‌وجه طوری پاسخ ندهید که یک تخیل یا یک ذهنیت اشتباه برای کودک به وجود بیاید. این‌گونه پاسخ دادن باعث می‌شود وقتی کودک بزرگ شود دچار مشکلات ارتباط ج*نس*ی با همسر خود شود یا احساس بیزاری از جنسیت خود داشته باشد. یا اینکه جواب اصلی را بعدها از د*ه*ان دوستان خود بشنود و این ذهنیت برایش به وجود بیاید که «نکنه مامان یا بابا جنسیت منو دوست نداشتن که این‌طور بهم جواب دادن».
پاسخ درستی که می‌توانید در این مواقع بدهید این است: «ب*دن همه دختر و پسرها باهم فرق داره. مثلا ببین بابا سبیل داره ولی من ندارم. این تفاوت هم مثل همونه عزیزم».تفاوت اندام ج*نس*ی زن و مرد مانند تفاوت‌های دیگر، عادی جلوه دهید.
در پایان چند نکته را در نظر داشته باشید:
کوتاه پاسخ دهید و وارد جزئیات نشوید.
سوالاتش را بیجواب رها نکنید.
فراموش نکنید اگر کنجکاوی ج*نس*ی فرزندتان بروز پیدا کرد، به‌جای شرمنده کردنش، با آرامش به او قوانین را آموزش دهید.
در پاسخ به سوالات ج*نس*ی کودک نباید تمام واقعیت یا آموزش‌ها را یک‌باره به او منتقل کنید. این آموزش باید قدم‌به‌قدم متناسب با سن و درک کودک انجام شود.
