تلسکوپ فضایی اسپیتزر ناسا که اجرام کیهانی را در نور فروسرخ رصد می‌کرد، پس از ۱۶ سال فعالیت بازنشسته شد، تا سال ِ آینده تلسکوپ فضایی “جیمز وب” جای آن را بگیرد. در این مطلب تعدادی از عکس‌هایی که این تلسکوپ در نور فروسرخ گرفته است را می‌توانید مشاهده نمایید.
سحابی پنجه گربه محل تولد ستاره‌های جدید که حدود ۵۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
به گزارش بیگ بنگ، سازمان فضایی ناسا با استفاده از تلسکوپ اسپیتزر که حساس‌ترین تلسکوپ فروسرخ بود، به اکتشافات مهمی دست یافت. این تلسکوپ سیاره نپتون، دنباله‌دارها، سیارک‌ها، دو ستاره که سیاراتی در حال گردش به دور آنان بودند(از جمله تراپیست- ۱) و سحابی‌ها و کهکشان‌های دور و نزدیک را مورد مشاهده و بررسی خود قرار داد. همچنین اسپیتزر، منظومه تراپیست- ۱ را بصورت جداگانه ای به مدت سه هفته مورد بررسی خود قرار داد که به دانشمندان کمک کرد که ۷ سیاره در اندازه زمین که در این منظومه بودند را شناسایی کنند.
نمایی از کهکشان NGC 4258 که ۲۳ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
عکسی زیبا از کهکشان برخوردی چرخ دنده که حدود ۵۰۰ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد.
ابتدا قرار بر آن بود تا در سال ۲۰۰۹ و با تمام شدن ذخیره خنک کننده هلیوم مایع که برای ادامه کار تجهیزات این تلسکوپ لازم بود، ماموریت آن به پایان برسد، اما دانشمندان با از کار انداختن برخی از تجهیزات و کانال‌های طول موج موفق شدند تا زمان این ماموریت را تا چند سال دیگر تمدید کنند.
تصویری از گرد و غبار اطراف ستارۀ زتا ماراسفای که حدود ۴۶۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
سحابی خرچنگ که بر اثر انفجار مرگبارِ ستاره‌ای پرجرم شکل گرفته، حدود ۶۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
ناسا در سال ۲۰۱۶ نیز تصمیم گرفت تا در سال ۲۰۱۸ همزمان با پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب، به ماموریت اسپیتزر خاتمه دهد، اما با به تاخیر افتادن پرتاب این نمونه از نسل جدید تلسکوپ‌های فضایی، این سازمان بار دیگر ناچار به تمدید دوره ماموریت اسپیتزر شد و این بار تمرکز آن را بر کاوش در کهکشان‌های دور دست گذاشت.
نمایی از کهکشان مسیه ۸۱ که ۱۲ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد
عکسی از خوشه کهکشانی MOO J1142+1527 ، این کهکشان‌ها ۸.۵ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارند.
لحظۀ اعلام پایان ماموریت تلسکوپ اسپیتزر در اتاق کنترل ناسا
حال گویی سرانجام زمان بازنشستگی اسپیتزر فرا رسیده است. به نقل از اتاق کنترل ماموریت ناسا و تایید جوزف هانت مدیر پروژه اسپیتزر، این تلسکوپ فضایی ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰ تمام عملیات علمی خود را متوقف کرد و ماموریت خود را به پایان رساند. در حالی که اسپیتزر بازنشسته شد، تلسکوپ فضایی “جیمز وب” نوید آینده‌ای روشن را می‌دهد. این تلسکوپ جدید دارای حسگرهای طیف مرئی و فروسرخ است و از “اسپیتزر” و “هابل” حساس‌تر است.
سحابی هلیکس که بر اثر انفجار یک ستاره شکل گرفته، آینده خورشیدمان را نشان می‌دهد. این سحابی ۷۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
تلسکوپ فضایی “جیمز وب” به اخترشناسان کمک می‌کند تا درک کنند کهکشان‌ها چگونه شکل می‌گیرند، چرا بسیاری از کهکشان‌ها دارای ابرسیاهچاله هستند و حتی می‌تواند به یافتن منشا حیات کمک کند. تلسکوپ فضایی “جیمز وب” قرار است در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شود.
ستاره‌های جوان در سحابی شکارچی که ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند
تلسکوپ فروسرخ نوعی تلسکوپ است که از طیف فروسرخ برای تشخیص اجرام آسمانی استفاده می‌کند. پرتو فروسرخ یکی از چندین نوع تابش است که در طیف الکترومغناطیسی نشان داده می‌شود. همۀ اجرام آسمانی که دمایی بالاتر از صفر مطلق دارند برخی از انواع تابش الکترومغناطیس را از خود منتشر می‌کنند.
دانشمندان به منظور مطالعه کیهان از چندین نوع تلسکوپ برای تشخیص و رصد این پرتوهای منتشرشده در طیف الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند. به جز تلسکوپ‌های فروسرخ برخی دیگر از انواع این تلسکوپ‌ها عبارتند از: پرتو گاما، پرتو ایکس، فرابنفش و نور مرئی. محدوده طیفی نور مرئی از ۰٫۴ μm تا ۰٫۷ μm است و از ۰٫۷۵ μm تا۱۰۰۰ μm بازه طیفی رایج در اخترشناسی فروسرخ، اخترشناسی فروسرخ دور و اخترشناسی زیرمیلی‌متری است.
انجمن تک رمان
سحابی پنجه گربه محل تولد ستاره‌های جدید که حدود ۵۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
به گزارش بیگ بنگ، سازمان فضایی ناسا با استفاده از تلسکوپ اسپیتزر که حساس‌ترین تلسکوپ فروسرخ بود، به اکتشافات مهمی دست یافت. این تلسکوپ سیاره نپتون، دنباله‌دارها، سیارک‌ها، دو ستاره که سیاراتی در حال گردش به دور آنان بودند(از جمله تراپیست- ۱) و سحابی‌ها و کهکشان‌های دور و نزدیک را مورد مشاهده و بررسی خود قرار داد. همچنین اسپیتزر، منظومه تراپیست- ۱ را بصورت جداگانه ای به مدت سه هفته مورد بررسی خود قرار داد که به دانشمندان کمک کرد که ۷ سیاره در اندازه زمین که در این منظومه بودند را شناسایی کنند.
نمایی از کهکشان NGC 4258 که ۲۳ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
عکسی زیبا از کهکشان برخوردی چرخ دنده که حدود ۵۰۰ میلیون سال نوری با زمین فاصله دارد.
ابتدا قرار بر آن بود تا در سال ۲۰۰۹ و با تمام شدن ذخیره خنک کننده هلیوم مایع که برای ادامه کار تجهیزات این تلسکوپ لازم بود، ماموریت آن به پایان برسد، اما دانشمندان با از کار انداختن برخی از تجهیزات و کانال‌های طول موج موفق شدند تا زمان این ماموریت را تا چند سال دیگر تمدید کنند.
تصویری از گرد و غبار اطراف ستارۀ زتا ماراسفای که حدود ۴۶۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
سحابی خرچنگ که بر اثر انفجار مرگبارِ ستاره‌ای پرجرم شکل گرفته، حدود ۶۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
ناسا در سال ۲۰۱۶ نیز تصمیم گرفت تا در سال ۲۰۱۸ همزمان با پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب، به ماموریت اسپیتزر خاتمه دهد، اما با به تاخیر افتادن پرتاب این نمونه از نسل جدید تلسکوپ‌های فضایی، این سازمان بار دیگر ناچار به تمدید دوره ماموریت اسپیتزر شد و این بار تمرکز آن را بر کاوش در کهکشان‌های دور دست گذاشت.
نمایی از کهکشان مسیه ۸۱ که ۱۲ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد
عکسی از خوشه کهکشانی MOO J1142+1527 ، این کهکشان‌ها ۸.۵ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارند.
لحظۀ اعلام پایان ماموریت تلسکوپ اسپیتزر در اتاق کنترل ناسا
حال گویی سرانجام زمان بازنشستگی اسپیتزر فرا رسیده است. به نقل از اتاق کنترل ماموریت ناسا و تایید جوزف هانت مدیر پروژه اسپیتزر، این تلسکوپ فضایی ۳۱ ژانویه ۲۰۲۰ تمام عملیات علمی خود را متوقف کرد و ماموریت خود را به پایان رساند. در حالی که اسپیتزر بازنشسته شد، تلسکوپ فضایی “جیمز وب” نوید آینده‌ای روشن را می‌دهد. این تلسکوپ جدید دارای حسگرهای طیف مرئی و فروسرخ است و از “اسپیتزر” و “هابل” حساس‌تر است.
سحابی هلیکس که بر اثر انفجار یک ستاره شکل گرفته، آینده خورشیدمان را نشان می‌دهد. این سحابی ۷۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
تلسکوپ فضایی “جیمز وب” به اخترشناسان کمک می‌کند تا درک کنند کهکشان‌ها چگونه شکل می‌گیرند، چرا بسیاری از کهکشان‌ها دارای ابرسیاهچاله هستند و حتی می‌تواند به یافتن منشا حیات کمک کند. تلسکوپ فضایی “جیمز وب” قرار است در تاریخ ۳۰ مارس ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شود.
ستاره‌های جوان در سحابی شکارچی که ۱۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند
تلسکوپ فروسرخ نوعی تلسکوپ است که از طیف فروسرخ برای تشخیص اجرام آسمانی استفاده می‌کند. پرتو فروسرخ یکی از چندین نوع تابش است که در طیف الکترومغناطیسی نشان داده می‌شود. همۀ اجرام آسمانی که دمایی بالاتر از صفر مطلق دارند برخی از انواع تابش الکترومغناطیس را از خود منتشر می‌کنند.
دانشمندان به منظور مطالعه کیهان از چندین نوع تلسکوپ برای تشخیص و رصد این پرتوهای منتشرشده در طیف الکترومغناطیسی استفاده می‌کنند. به جز تلسکوپ‌های فروسرخ برخی دیگر از انواع این تلسکوپ‌ها عبارتند از: پرتو گاما، پرتو ایکس، فرابنفش و نور مرئی. محدوده طیفی نور مرئی از ۰٫۴ μm تا ۰٫۷ μm است و از ۰٫۷۵ μm تا۱۰۰۰ μm بازه طیفی رایج در اخترشناسی فروسرخ، اخترشناسی فروسرخ دور و اخترشناسی زیرمیلی‌متری است.
انجمن تک رمان
