دعای آن حضرت، که هنگام دعا کردن بدین صورت به
حمد و سپاس خدا آغاز میکرد و میگفت
.۱ سپاس خداوندی را که اوّل است بدون آن که پیش از او اولی بوده و آخر است بی آن
که پس از او آخری باشد.
. خدایی که دیدههای بینندگان از دیدنش فرو ،مانده و اندیشه های توصیف کنندگان از
وصفش درمانده اند
.۱ . وصف خدای را که تواند شمار کرد یا کیست آن که وصف یکی از هزار کرد؟ (سعدی)
.۳ به قدرت خود آفریدگان را لباس هستی ،پوشانید و ایشان را هر گونه که خواست بدون
سابقه و طرحی صورت بخشید
.۴ سپس آنان را به راهی که میخواست روانه کرد و در پی محبت و دوستی خود برانگیخت؛
در حالی که از حدی که برای آنها تعیین نموده قدمی پیش و پس نتوانند نهاد
.۵ و برای هر جانداری روزی معلوم و قسمت شده ای قرار داد؛ به طوری که به هر کس که روزی فراوانی داده احدی نمیتواند چیزی ،بکاهد و از هر کس چیزی کاسته کسی نمیتواند چیزی بیفزاید .۶ سپس برای هر موجودی در دوران زندگی سر رسید مشخصی تعیین کرد و برای او زمان معینی قرار داد که با روزهای عمر خود به سوی آن ،پایان قدم بر می دارد و با سپری شدن سالها بدان نزدیک میشود . همین که به پایان راه و نهایت عمر خود رسید جانش را میگیرد و او را به آن جا که فراخوانده از پاداش سرشار خود (بهشت) یا عذاب ترسناکش (دوزخ) - راهی می کند تا این که بدکاران را به کیفر کردارشان برساند و نیکوکاران را پاداشی نیک
عطا فرماید.
این) کیفر و پاداش از عدالت اوست که نامهایش منزّه و مقدس و نعمتهایش هویدا و پیوسته است. در برابر افعالش بازخواست نمیشود ولی آنها مورد بازخواست قرار خواهند گرفت» سپاس خداوندی را که اگر بندگانش را از معرفت شکرگزاری بر عطایای پی در پی و نعمتهای فراوانی که به آنها ارزانی داشته باز میداشت همه در نعمتهای او تصرف نموده و او را سپاسگزاری نمیکردند و به فراخی از روزی او بهره مند میشدند و او را شکر نمی گفتند
و اگر چنین بودند از حدود انسانیت خارج شده و به حد و مرتبه چارپایان می آمدند و همان گونه بودند که در کتاب محکم و استوار خود آنها را وصف فرموده: «آنها
ناسپاسان) همچون چارپایانند بلکه گمراه تر
.۱۱ و سپاس خداوندی را که به وسیله آفرینش موجودات و ارسال (رسولان خود را به ما شناساند و شکر نعمتهای خود را به ما الهام :فرمود و درهای علم و معرفت به ربوبیت خود را به روی ما گشود و به اخلاص در توحیدش ما را رهنمون شد و از انکار و تردید در امر خود ما را دور گردانید.
.۱۲ حمد و سپاسی که به وسیله آن عمر خود را در زمرۀ کسانی که به سپاس او مشغول اند به پایان برسانیم و از کسانی که به سوی خشنودی و گذشت او پیش افتاده اند سبقت بگیریم .۱۳ سپاسی که تاریکیهای عالم برزخ و قبر را برای ما روشن کند و راه گشای جاده قیامت باشد و جایگاه ما را نزد گواهان و شاهدان فرشتگان و پیامبران و امامان بلند و رفیع گرداند، روزی که هر کس را در برابر کاری که انجام داده است پاداش دهد و به آن ها ستمی نخواهد شد.
روزی که هیچ دوستی برای دوست خود مفید واقع نشود و یاری در میان نخواهد
بود
.۱۴ سپاسی که از جانب ما به اعلی علیین بالا ،رود و در نامهای مرقوم گردد که نزدیکان و مقربان بارگاه الهی شاهدان آنند .۱۵ سپاسی که دیده های ما با آن روشن شود هنگامی که دیده ها خیره می مانند؛ و چهره های ما بدان سفید و نورانی ،گردد موقعی که رنگ چهره ها سیاه و تیره می شود.
۱. بلی، در عقل هر داننده ای هست
که با گردنده گرداننده ای هست
AV
.۱۶ سپاسی که به وسیلۀ آن از آتش دردناک خداوند آزاد شویم و به جوار رحمتش نایل گردیم ۱۷ سپاسی که ما را در زمرۀ فرشتگان مقرب جای دهد و در سرای جاویدان و جای کرامتش که- هرگز دیگرگون نشود به پیغمبران- مرسل پیوند زند
.۱۸ و سپاس خداوندی را که زیباییهای آفرینش را برای ما برگزید و روزیهای پاکیزه را بر ما روان ،ساخت و ما را به تسلط بر همۀ آفریدگان برتری داد؛ و از این رو همه
مخلوقاتش به قدرت او فرمانبر ما شدند و به عزّت و نیرومندیش به اطاعت ما در آمدند ۱۹ و سپاس خداوندی را که در نیاز را - جز به سوی خود - به روی ما بست؛ پس چگونه می توانیم حق شکرش را به جا آوریم؟ یاکی شکر او راگزاریم؟ نه کی میتوانیم ؟! .۲۰ و سپاس خداوندی را که برای قبض و بسط ،اعضا آلات و عضلاتی در ب*دن ما ترکیب کرد و ما را از آسایشهای زندگی بهره مند گردانید و اعضایی برای کار در (پیکر) ما برقرار کرد و ما را از روزیهای پاکیزه اطعام ،فرمود و به فضل خود توانگر ،ساخت و به نعمت خود سرمایه بخشید.
.۲۱ سپس ما را به پیروی از اوامر خود فرمان داد تا میزان اطاعتمان را بسنجد؛ و از ارتکاب نواهی خود نهی فرمود تا شکرمان را بیازمایدامان وت الدين
۲۲ ولی ما از راه امرش منحرف گشتیم و بر مرکب نهی او سوار شدیم با این حال به عذاب ما شتاب نکرد و در انتقام ما تعجیل نفرمود؛ بلکه به رحمت خود از روی کرم با ما مدارا کرد و به مهربانیش از روی بردباری - بازگشت ما را انتظار کشید
۲۳ و سپاس خداوندی را که ما را به سوی تو به راهنمایی ،کرد که این حقیقت را جز از فضل و کرم او نیافتیم و اگر از فضل و احسانش جز همین نعمتِ توبه چیزی را به حساب نیاوریم باز (هم)
عنایت او در نزد ما نیکو و احسانش دربارۀ ما بزرگ و فضلش بسیار است
۱ از دست و زبان که برآید
كز عهده شکرش به در آید
شا الا
(۱) د عا در ستایش خدای عزوجل
۲۴ اما روش خداوند در مورد توبه امتهای پیشین این چنین نبود. ۲۵ بیشک آنچه را که تاپ تحمّل آن را نداشتیم از ما برداشته و بیرون از حد طاقتمان
تکلیف نفرموده و برای هیچ یک از ما حجّتی و عذری باقی نگذاشته است. .۲۶ پس بدبخت در میان ماکسی است که سر از فرمانش بر تابد و نیکبخت از ماکسی است که در اثر اطاعت از فرامین (الهی به سوی او توجه نماید.
۲۷ و سپاس خدای را به هر آنچه نزدیکترین فرشتگانش و گرامی ترین بندگان و پسندیده ترین ستایش کنندگان او را ستوده اند.
.۲۸ سپاسی که مانند برتری پروردگارمان بر همۀ مخلوقاتش ـ به دیگر سپاس ها برتری
داشته باشد.
۲۹ باز سپاس او را به جای هر نعمتی که بر ما و بر همۀ بندگان گذشته و آینده اش ارزانی فرموده به شمارۀ همۀ چیزها که علم او به آنها احاطه دارد و چندین برابر هر یک از نعمت،هایش به طور پیوسته و جاوید تا روز قیامت
. سپاسی که پایان نپذیرد و شماره اش به حساب در نیاید و پایانش را نهایتی و مدتش
را انقطاعی نباشد
.۳۱ سپاسی که موجب رسیدن به طاعت و عفو ،او و سبب خشنودیش و وسیلۀ آمرزشش و راهی به سوی بهشتش و پناهگاهی از انتقامش و آسایشی از خشمش و پشتیبانی
،
بر طاعتش و مددکاری بر ادای حق و وظایف او باشد
.۳۲ سپاسی که به وسیلۀ آن در میان دوستانِ سعادتمند او نیکبخت شویم و در زمرۀ شهدای راه حق به شمشیر دشمنانش محسوب گردیم.
.۳۳ همانا خداوند یاری دهنده و ستوده است.
حمد و سپاس خدا آغاز میکرد و میگفت
.۱ سپاس خداوندی را که اوّل است بدون آن که پیش از او اولی بوده و آخر است بی آن
که پس از او آخری باشد.
. خدایی که دیدههای بینندگان از دیدنش فرو ،مانده و اندیشه های توصیف کنندگان از
وصفش درمانده اند
.۱ . وصف خدای را که تواند شمار کرد یا کیست آن که وصف یکی از هزار کرد؟ (سعدی)
.۳ به قدرت خود آفریدگان را لباس هستی ،پوشانید و ایشان را هر گونه که خواست بدون
سابقه و طرحی صورت بخشید
.۴ سپس آنان را به راهی که میخواست روانه کرد و در پی محبت و دوستی خود برانگیخت؛
در حالی که از حدی که برای آنها تعیین نموده قدمی پیش و پس نتوانند نهاد
.۵ و برای هر جانداری روزی معلوم و قسمت شده ای قرار داد؛ به طوری که به هر کس که روزی فراوانی داده احدی نمیتواند چیزی ،بکاهد و از هر کس چیزی کاسته کسی نمیتواند چیزی بیفزاید .۶ سپس برای هر موجودی در دوران زندگی سر رسید مشخصی تعیین کرد و برای او زمان معینی قرار داد که با روزهای عمر خود به سوی آن ،پایان قدم بر می دارد و با سپری شدن سالها بدان نزدیک میشود . همین که به پایان راه و نهایت عمر خود رسید جانش را میگیرد و او را به آن جا که فراخوانده از پاداش سرشار خود (بهشت) یا عذاب ترسناکش (دوزخ) - راهی می کند تا این که بدکاران را به کیفر کردارشان برساند و نیکوکاران را پاداشی نیک
عطا فرماید.
این) کیفر و پاداش از عدالت اوست که نامهایش منزّه و مقدس و نعمتهایش هویدا و پیوسته است. در برابر افعالش بازخواست نمیشود ولی آنها مورد بازخواست قرار خواهند گرفت» سپاس خداوندی را که اگر بندگانش را از معرفت شکرگزاری بر عطایای پی در پی و نعمتهای فراوانی که به آنها ارزانی داشته باز میداشت همه در نعمتهای او تصرف نموده و او را سپاسگزاری نمیکردند و به فراخی از روزی او بهره مند میشدند و او را شکر نمی گفتند
و اگر چنین بودند از حدود انسانیت خارج شده و به حد و مرتبه چارپایان می آمدند و همان گونه بودند که در کتاب محکم و استوار خود آنها را وصف فرموده: «آنها
ناسپاسان) همچون چارپایانند بلکه گمراه تر
.۱۱ و سپاس خداوندی را که به وسیله آفرینش موجودات و ارسال (رسولان خود را به ما شناساند و شکر نعمتهای خود را به ما الهام :فرمود و درهای علم و معرفت به ربوبیت خود را به روی ما گشود و به اخلاص در توحیدش ما را رهنمون شد و از انکار و تردید در امر خود ما را دور گردانید.
.۱۲ حمد و سپاسی که به وسیله آن عمر خود را در زمرۀ کسانی که به سپاس او مشغول اند به پایان برسانیم و از کسانی که به سوی خشنودی و گذشت او پیش افتاده اند سبقت بگیریم .۱۳ سپاسی که تاریکیهای عالم برزخ و قبر را برای ما روشن کند و راه گشای جاده قیامت باشد و جایگاه ما را نزد گواهان و شاهدان فرشتگان و پیامبران و امامان بلند و رفیع گرداند، روزی که هر کس را در برابر کاری که انجام داده است پاداش دهد و به آن ها ستمی نخواهد شد.
روزی که هیچ دوستی برای دوست خود مفید واقع نشود و یاری در میان نخواهد
بود
.۱۴ سپاسی که از جانب ما به اعلی علیین بالا ،رود و در نامهای مرقوم گردد که نزدیکان و مقربان بارگاه الهی شاهدان آنند .۱۵ سپاسی که دیده های ما با آن روشن شود هنگامی که دیده ها خیره می مانند؛ و چهره های ما بدان سفید و نورانی ،گردد موقعی که رنگ چهره ها سیاه و تیره می شود.
۱. بلی، در عقل هر داننده ای هست
که با گردنده گرداننده ای هست
AV
.۱۶ سپاسی که به وسیلۀ آن از آتش دردناک خداوند آزاد شویم و به جوار رحمتش نایل گردیم ۱۷ سپاسی که ما را در زمرۀ فرشتگان مقرب جای دهد و در سرای جاویدان و جای کرامتش که- هرگز دیگرگون نشود به پیغمبران- مرسل پیوند زند
.۱۸ و سپاس خداوندی را که زیباییهای آفرینش را برای ما برگزید و روزیهای پاکیزه را بر ما روان ،ساخت و ما را به تسلط بر همۀ آفریدگان برتری داد؛ و از این رو همه
مخلوقاتش به قدرت او فرمانبر ما شدند و به عزّت و نیرومندیش به اطاعت ما در آمدند ۱۹ و سپاس خداوندی را که در نیاز را - جز به سوی خود - به روی ما بست؛ پس چگونه می توانیم حق شکرش را به جا آوریم؟ یاکی شکر او راگزاریم؟ نه کی میتوانیم ؟! .۲۰ و سپاس خداوندی را که برای قبض و بسط ،اعضا آلات و عضلاتی در ب*دن ما ترکیب کرد و ما را از آسایشهای زندگی بهره مند گردانید و اعضایی برای کار در (پیکر) ما برقرار کرد و ما را از روزیهای پاکیزه اطعام ،فرمود و به فضل خود توانگر ،ساخت و به نعمت خود سرمایه بخشید.
.۲۱ سپس ما را به پیروی از اوامر خود فرمان داد تا میزان اطاعتمان را بسنجد؛ و از ارتکاب نواهی خود نهی فرمود تا شکرمان را بیازمایدامان وت الدين
۲۲ ولی ما از راه امرش منحرف گشتیم و بر مرکب نهی او سوار شدیم با این حال به عذاب ما شتاب نکرد و در انتقام ما تعجیل نفرمود؛ بلکه به رحمت خود از روی کرم با ما مدارا کرد و به مهربانیش از روی بردباری - بازگشت ما را انتظار کشید
۲۳ و سپاس خداوندی را که ما را به سوی تو به راهنمایی ،کرد که این حقیقت را جز از فضل و کرم او نیافتیم و اگر از فضل و احسانش جز همین نعمتِ توبه چیزی را به حساب نیاوریم باز (هم)
عنایت او در نزد ما نیکو و احسانش دربارۀ ما بزرگ و فضلش بسیار است
۱ از دست و زبان که برآید
كز عهده شکرش به در آید
شا الا
(۱) د عا در ستایش خدای عزوجل
۲۴ اما روش خداوند در مورد توبه امتهای پیشین این چنین نبود. ۲۵ بیشک آنچه را که تاپ تحمّل آن را نداشتیم از ما برداشته و بیرون از حد طاقتمان
تکلیف نفرموده و برای هیچ یک از ما حجّتی و عذری باقی نگذاشته است. .۲۶ پس بدبخت در میان ماکسی است که سر از فرمانش بر تابد و نیکبخت از ماکسی است که در اثر اطاعت از فرامین (الهی به سوی او توجه نماید.
۲۷ و سپاس خدای را به هر آنچه نزدیکترین فرشتگانش و گرامی ترین بندگان و پسندیده ترین ستایش کنندگان او را ستوده اند.
.۲۸ سپاسی که مانند برتری پروردگارمان بر همۀ مخلوقاتش ـ به دیگر سپاس ها برتری
داشته باشد.
۲۹ باز سپاس او را به جای هر نعمتی که بر ما و بر همۀ بندگان گذشته و آینده اش ارزانی فرموده به شمارۀ همۀ چیزها که علم او به آنها احاطه دارد و چندین برابر هر یک از نعمت،هایش به طور پیوسته و جاوید تا روز قیامت
. سپاسی که پایان نپذیرد و شماره اش به حساب در نیاید و پایانش را نهایتی و مدتش
را انقطاعی نباشد
.۳۱ سپاسی که موجب رسیدن به طاعت و عفو ،او و سبب خشنودیش و وسیلۀ آمرزشش و راهی به سوی بهشتش و پناهگاهی از انتقامش و آسایشی از خشمش و پشتیبانی
،
بر طاعتش و مددکاری بر ادای حق و وظایف او باشد
.۳۲ سپاسی که به وسیلۀ آن در میان دوستانِ سعادتمند او نیکبخت شویم و در زمرۀ شهدای راه حق به شمشیر دشمنانش محسوب گردیم.
.۳۳ همانا خداوند یاری دهنده و ستوده است.
