عقاب‌ها از نظر آناتومی و ویژگی‌های پروازی به کرکس‌ها شبیه هستند، اما سر آن‌ها بر خلاف کرکس‌ها از پر پوشیده شده. عقاب‌ها از نظر ظاهری به سنقرها هم شباهت زیادی دارند ولی بزرگ‌ترند و فاصلهٔ دو سر بال‌هایشان طولانی‌تر است. شیوهٔ معمول تغذیهٔ عقاب‌ها هم فرق می‌کند؛ عقاب‌ها معمولاً موجودات زنده را شکار می‌کنند، اما کرکس‌ها و سنقرها، بیشتر از لاشه‌ها تغذیه می‌کنند. عقاب‌ها سنگین‌تر از آن هستند که بتوانند مانند شاهین‌ها و پرنده‌های کوچک‌تر تیرهٔ بازان (مثل برخی از انواع بازها) در هوا طعمه‌های خود را شکار کنند، پس معمولاً شکار خود را روی زمین غافلگیر و شکار می‌کنند. عقاب‌ها مثل جغدها در بسیاری از اوقات با کندن سر شکار خود، آن را از پای درمی‌آورند.[۴]
عقاب‌ها منقار نیرومند و تیزی دارند و طول منقار عقاب طلایی به پنج سانتی‌متر می‌رسد. عقاب‌ها پاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند و برای درهم شکستن شکار خود، از منقار و چنگال‌های نیرومند خود استفاده می‌کنند.
قدرت بینایی
ویرایش
عقاب‌ها چشمانی درشت دارند که هریک از آن‌ها در یک طرف سر قرار دارد. همهٔ عقاب‌ها در روز شکار می‌کنند و بینایی خیلی دقیق و قابلیت پرواز عالی در ارتفاعات بالا دارند. برآورد می‌شود که قدرت بینایی در عقاب جنگی تا ۸ برابر بیشتر از قدرت بینایی در انسان است. این قدرت بینایی، عقاب‌ها را قادر می‌سازد تا طعمه‌های احتمالی را از فاصلهٔ بسیار دور، تشخیص دهند.[۵] این بینایی دقیق، در درجهٔ اول به مردمک‌های بسیار بزرگ آن‌ها نسبت داده می‌شود که حداقل پراش (پراکندگی) نور ورودی را فراهم می‌کنند.[۶]
جثه
ویرایش
عقاب مارخور نیکوبار جنوبی، کوچک‌ترین گونهٔ عقاب است که تنها ۴۵۰ گرم وزن دارد و بومی انحصاری جزایر نیکوبار در هند است. عقاب دریایی استلر با میانگین وزن ۶٫۷ کیلو، عقاب فیلیپینی با طول یک متر، عقاب دریایی دم‌سفید و عقاب هارپی از بزرگ‌ترین انواع عقاب‌ها هستند. عقاب ماهی‌گیر و عقاب ماهی‌گیر شرقی تنها پرندگان شکاری هستند که با نام عقاب شناخته می‌شوند، اما جزء خانواده بازان نیستند. این پرندگان که تقریباً فقط از ماهی تغذیه می‌کند، تنها اعضای بازمانده از خانوادهٔ زیستی خود یعنی عقاب‌ماهی‌گیران (Pandionidae) هستند. ج*ن*س مادهٔ همه گونه‌های شناخته‌شدهٔ عقاب‌ها، بزرگ‌تر از ج*ن*س نر است.[۷][۸]
در این سه جدول پنج گونهٔ اول عقاب از نظر وزن، طول ب*دن و فاصلهٔ دو سر بال فهرست شده‌اند. ارقام جدول بر اساس میانهٔ آماری، یعنی رقمی که نیمی از پرنده‌ها بالاتر از آن و نیمی پایین‌تر از آن قرار می‌گیرند، پرنده‌های اندازه‌گیری شده، ذکر شده‌است.[۹][۱۰]
عقاب‌ها منقار نیرومند و تیزی دارند و طول منقار عقاب طلایی به پنج سانتی‌متر می‌رسد. عقاب‌ها پاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند و برای درهم شکستن شکار خود، از منقار و چنگال‌های نیرومند خود استفاده می‌کنند.
قدرت بینایی
ویرایش
عقاب‌ها چشمانی درشت دارند که هریک از آن‌ها در یک طرف سر قرار دارد. همهٔ عقاب‌ها در روز شکار می‌کنند و بینایی خیلی دقیق و قابلیت پرواز عالی در ارتفاعات بالا دارند. برآورد می‌شود که قدرت بینایی در عقاب جنگی تا ۸ برابر بیشتر از قدرت بینایی در انسان است. این قدرت بینایی، عقاب‌ها را قادر می‌سازد تا طعمه‌های احتمالی را از فاصلهٔ بسیار دور، تشخیص دهند.[۵] این بینایی دقیق، در درجهٔ اول به مردمک‌های بسیار بزرگ آن‌ها نسبت داده می‌شود که حداقل پراش (پراکندگی) نور ورودی را فراهم می‌کنند.[۶]
جثه
ویرایش
عقاب مارخور نیکوبار جنوبی، کوچک‌ترین گونهٔ عقاب است که تنها ۴۵۰ گرم وزن دارد و بومی انحصاری جزایر نیکوبار در هند است. عقاب دریایی استلر با میانگین وزن ۶٫۷ کیلو، عقاب فیلیپینی با طول یک متر، عقاب دریایی دم‌سفید و عقاب هارپی از بزرگ‌ترین انواع عقاب‌ها هستند. عقاب ماهی‌گیر و عقاب ماهی‌گیر شرقی تنها پرندگان شکاری هستند که با نام عقاب شناخته می‌شوند، اما جزء خانواده بازان نیستند. این پرندگان که تقریباً فقط از ماهی تغذیه می‌کند، تنها اعضای بازمانده از خانوادهٔ زیستی خود یعنی عقاب‌ماهی‌گیران (Pandionidae) هستند. ج*ن*س مادهٔ همه گونه‌های شناخته‌شدهٔ عقاب‌ها، بزرگ‌تر از ج*ن*س نر است.[۷][۸]
در این سه جدول پنج گونهٔ اول عقاب از نظر وزن، طول ب*دن و فاصلهٔ دو سر بال فهرست شده‌اند. ارقام جدول بر اساس میانهٔ آماری، یعنی رقمی که نیمی از پرنده‌ها بالاتر از آن و نیمی پایین‌تر از آن قرار می‌گیرند، پرنده‌های اندازه‌گیری شده، ذکر شده‌است.[۹][۱۰]
