رم اشاره به سرزمین‌هایی در اروپا و آسیای صغیر دارد که مدتی در دست امپراتوری رم و امپراتوری روم شرقی بود. معمولاً در منابع عربی و اسلامی قدیم منظور از رم سرزمین‌های آسیای صغیر است. یکی از نام‌های عربی دریای مدیترانه نیز که در جنوب آسیای صغیر قرار دارد، «بحرالروم» به معنی «دریای رم» است. اتروسک: خاستگاه این سرزمین توسکان بین فلورانس و رم در ایتالیای امروزی بود. از ساختمان معابد اتروسک تنها شالوده‌های سنگی بر جای مانده، زیرا خود بنا از چوب ساخته می‌شده. اتروسک‌ها به دلایل مذهبی کاربرد سنگ را در معماری معابد خود جایز نمی‌شمردند. طراحی شهری بر اساس شبکهٔ شطرنجی استوار بود. (بر اساس عقاید دینی ایشان که آسمان را بر مبنای چهار جهت اصلی به چهار ناحیه تقسیم می‌نمودند) اردوگاه‌های نظامی محصور به نام کسترا با پلان چهارگوش نیز از شبکهٔ شطرنجی برخوردار بوده اغلب تبدیل به شهرها می‌شدند. اثرشاخص بر جای مانده اتروسک‌ها دروازهٔ آگوست در پروجا می‌باشد که الگوی معماری رومی قرار گرفت.
ویتروویوس معمارو شهرساز رومی (سده یکم پ. م) و نویسنده رساله "ده کتاب در باب معماری گاست" که در ارتش روم به فرماندهی ژولیوس سزار خدمت می‌کرد.
از دیدگاه او نخستین خانه‌ها نمونه برداری از شکلهای طبیعی (پناهگاه، لانهٔ پرندگان و غارها) بوده‌اند. به نظر او معماری نخستین "هنر و علمی" است که ایجاد شده در نتیجه هنر برتر است. به اعتقاد او معمار باید نظریه‌پرداز، نویسنده و دارای دانش گسترده باشد. آشنایی از هندسه، پرسپکتیو، قوانین نور، ریاضیات، نجوم، فلسفه، شناخت موسیقی، دانش پزشکی (برای اقلیم و سلامت در ساختمان) و ... برای معمار لازم است. از دیدگاه او معماری باید به سه اصل وفادار بماند: ایستایی (ساختمان و مصالح)، کارایی، زیبایی تاریخ روم با تاریخ شهر رم پیوند دارد و به روایت افسانه گونه شهر رم در سال ۷۵۳ پ. م به دستور رمولوس ساخته شد.
امپراتوری روم با ایجاد راه‌ها، قوانین و ارتش توانمند خود، سیستم حمل و نقل سازمان یافته‌ای را به وجود آورد که سبب پیدایش شهرها شد.
تمدن شهرگرای رومی (لاتین) با ساخت سدها، پلها، جاده‌ها، آبراه‌ها، تئاترها، میدانها، حمام‌های همگانی، تاقهای پیروزی و سنگ‌فرش راه‌ها آثار ماندگاری در جهان از اسکاتلند تا خلیج فارس بر جای نهاد. با وجود شکوه شکوه بناها و تندیس‌ها که هر امپراتور از خود به جا می‌گذاشت رم را نمی‌توان شهری یکپارچه در نظر گرفت. موانع طبیعی (شهر هفت تپه) و بی‌توجهی هر امپراتور به آثار ساخته شده دیگران را می‌توان علت اصلی آن بشمار آورد.
رومی‌ها علاقه به ساختمان‌های بزرگ داشتند، بنابراین نیاز به مصالخ سنگین، پایدار، بادوام، خشن و محکم. آنها به علت داشتن سیمان پوزولان که بهترین سیمان در جهان بود موفق به ساخت بناهای مطلوب شدند. رومی‌ها ابتدا تاقهای نیم دایره‌ای (تاق آهنگ) که از نظر سازه‌ای ایستایی زیادی ندارند را پدیدآورند، سپس با روش مبتکرانه‌ای به تاق مرکب یا متقاطع که عبارت از دو تاق آهنگ عمود بر یکدیگر است دست یازیدند.
ویتروویوس معمارو شهرساز رومی (سده یکم پ. م) و نویسنده رساله "ده کتاب در باب معماری گاست" که در ارتش روم به فرماندهی ژولیوس سزار خدمت می‌کرد.
از دیدگاه او نخستین خانه‌ها نمونه برداری از شکلهای طبیعی (پناهگاه، لانهٔ پرندگان و غارها) بوده‌اند. به نظر او معماری نخستین "هنر و علمی" است که ایجاد شده در نتیجه هنر برتر است. به اعتقاد او معمار باید نظریه‌پرداز، نویسنده و دارای دانش گسترده باشد. آشنایی از هندسه، پرسپکتیو، قوانین نور، ریاضیات، نجوم، فلسفه، شناخت موسیقی، دانش پزشکی (برای اقلیم و سلامت در ساختمان) و ... برای معمار لازم است. از دیدگاه او معماری باید به سه اصل وفادار بماند: ایستایی (ساختمان و مصالح)، کارایی، زیبایی تاریخ روم با تاریخ شهر رم پیوند دارد و به روایت افسانه گونه شهر رم در سال ۷۵۳ پ. م به دستور رمولوس ساخته شد.
امپراتوری روم با ایجاد راه‌ها، قوانین و ارتش توانمند خود، سیستم حمل و نقل سازمان یافته‌ای را به وجود آورد که سبب پیدایش شهرها شد.
تمدن شهرگرای رومی (لاتین) با ساخت سدها، پلها، جاده‌ها، آبراه‌ها، تئاترها، میدانها، حمام‌های همگانی، تاقهای پیروزی و سنگ‌فرش راه‌ها آثار ماندگاری در جهان از اسکاتلند تا خلیج فارس بر جای نهاد. با وجود شکوه شکوه بناها و تندیس‌ها که هر امپراتور از خود به جا می‌گذاشت رم را نمی‌توان شهری یکپارچه در نظر گرفت. موانع طبیعی (شهر هفت تپه) و بی‌توجهی هر امپراتور به آثار ساخته شده دیگران را می‌توان علت اصلی آن بشمار آورد.
رومی‌ها علاقه به ساختمان‌های بزرگ داشتند، بنابراین نیاز به مصالخ سنگین، پایدار، بادوام، خشن و محکم. آنها به علت داشتن سیمان پوزولان که بهترین سیمان در جهان بود موفق به ساخت بناهای مطلوب شدند. رومی‌ها ابتدا تاقهای نیم دایره‌ای (تاق آهنگ) که از نظر سازه‌ای ایستایی زیادی ندارند را پدیدآورند، سپس با روش مبتکرانه‌ای به تاق مرکب یا متقاطع که عبارت از دو تاق آهنگ عمود بر یکدیگر است دست یازیدند.
