کوزه سفالی برای خاکستر مرده، تمدن اتروسک
مراسم دینی آن ها با فدیه کردن گوسفند یا گاو یا انسان به اوج می رسید. قربانیان اگر آدمی زاده بودند ، کشته و یا در تشریفات دفن زنده به گور می شدند. آن ها گاهی اوقات نیز اسیران جنگی را برای خشنود کردن خدایان قتل عام می کردند.
رومیان در قرون نخست ، مردگان را می سوزاندند ولی در دوره های بعد آن ها را به خاک می سپردند ، گرچه سنت پرستان سرسخت هنوز سوزاندن را ترجیح می دادند. در هر صورت بقایای جسد مرده را در گورخانه ای می نهادند که به پرستشگاهی مبدل می شد و بازماندگان دین دار هرچند یک بار گل و اندکی خوراکی به آن تقدیم می داشتند.
در روم نیز مانند یونان و خاور دور ، پرستش مردگان و اعتقاد به این که ارواح ایشان زنده و نگران است، ثبات و اصول اخلاقی را تأمین می کرد.
مذهب اتروسک ها مبهم ، اسرارآمیز و خشن بود. در تشریفات مذهبی آن ها قربانی های زیاد و خون ریزی معمول بود و بدون تردید انسان نیز قربانی می شد . پیشگویان با مطالعه امعاء و احشاء قربانی ها از آینده خبر می دادند و این اعتقاد و تشریفات ، در مذهب رم تأثیر فراوانی داشت.
به حکم افسانه های
رومی که از یونان باستان مایه گرفته بود ، مردگان اگر نیکوکار و بزرگ منش بودند ، به "کشتزارهای بهشتی " یا " جزیره خجستگان" می رفتند وگرنه همه آن ها به قعر زمین فرو می شدند و در قلمرو تاریک "اورکوس" و "پلوتو" جای می گرفتند.*
به هر ترتیب این نوع از تفکر سبب شد بسیاری از آثار دست ساخته و تزئین شده در تمدن اتروسک پیرامون مسئله مرگ و دنیای مردگان شکل بگیرد ؛ به طوری که امروزه تمدن اتروسک را "تمدن مردگان" لقب داده اند؛
انجمن رمان نویسی
دانلود رمان