اضطراب در حد پایین، مطلوب است و سبب رشد کودک میشود.
به مثالهای زیر توجه کنید :
پدری به فرزند خود میگوید: این ده مهره را از فاصلهی پنج متری داخل جعبه بینداز، کسی بر کار تو نظارت نمیکند و به اندازهی کافی هم فرصت داری.
طبیعی است که در چنین حالتی، کودک، هیچ گونه اضطرابی نخواهد داشت؛ اما مهرهها را هم با دقت داخل جعبه نمیاندازد؛ زیرا انگیزهای ندارد.
پدر دیگری میگوید: این مهرهها را داخل جعبه بینداز و اگر موفق نشوی، به ازای هر مهره، یکی از بهترین وسایلت (دوچرخه، رایانه، و...) را از تو خواهم گرفت.
در این حالت، دنیایی اضطراب وجود او را فرا میگیرد و به پرتاب مهرهها موفق نخواهد شد.
پدر سومی میگوید: این مهرهها را داخل جعبه بینداز و اگر موفق شوی، در برابر هر مهره، یکی از وسایلی را که دوست داری برایت میخرم.
در این حالت، اضطراب اندکی وجود او را فرا میگیرد؛ اما مانع کامیابی او هم نخواهد شد. این اضطراب اندک در او انگیزه ایجاد میکند و همان اضطراب مطلوب است.
به مثالهای زیر توجه کنید :
پدری به فرزند خود میگوید: این ده مهره را از فاصلهی پنج متری داخل جعبه بینداز، کسی بر کار تو نظارت نمیکند و به اندازهی کافی هم فرصت داری.
طبیعی است که در چنین حالتی، کودک، هیچ گونه اضطرابی نخواهد داشت؛ اما مهرهها را هم با دقت داخل جعبه نمیاندازد؛ زیرا انگیزهای ندارد.
پدر دیگری میگوید: این مهرهها را داخل جعبه بینداز و اگر موفق نشوی، به ازای هر مهره، یکی از بهترین وسایلت (دوچرخه، رایانه، و...) را از تو خواهم گرفت.
در این حالت، دنیایی اضطراب وجود او را فرا میگیرد و به پرتاب مهرهها موفق نخواهد شد.
پدر سومی میگوید: این مهرهها را داخل جعبه بینداز و اگر موفق شوی، در برابر هر مهره، یکی از وسایلی را که دوست داری برایت میخرم.
در این حالت، اضطراب اندکی وجود او را فرا میگیرد؛ اما مانع کامیابی او هم نخواهد شد. این اضطراب اندک در او انگیزه ایجاد میکند و همان اضطراب مطلوب است.