ریفلاکس معده در نوزادان و شیرخواران را به 5 دسته کلی میتوان تقسیم نمود که در هر مورد راه کارهای درمانی و تشخیصی تا حدودی متفاوت و مختص به همان دسته خواهد بود . 1. ریفلاکس معده فیزیولوژیک : در این دسته که شایعترین موارد را شامل میشود نوزاد و شیرخوار فاقد اختلال در سیستم گوارشی و متابولیک میباشد و علت بروز علایم ریفلاکس معده در این گروه مربوط به پرخوری و بدخوری شیر میباشد به این صورت که این دسته از شیرخواران بیش از حد تحمل و گنجایش معده شیر مصرف میکنند که یا به علت تمایل غیر عادی خود شیرخوار و یا ه علت اصرار مادر در تغذیه از س*ی*نه و یا شیشه و بیشتر با هدف افزایش وزن گیری کودک میباشد که گاه همراه با بلع مقدار زیاد هوا و عدم زمان دهی مناسب بین وعده های شیردهی تشدید میشود و به علت افزایش حجم شیر وارد شده به معده شیرخوار و نداشتن زمان کافی برای تخلیه معده اضافی شیر خورده شده از دریچه کاردیای مری مجدد به سمت مری و گلو بازمیگردد و علایم ریفلاکس و اسپیراسیون را در شیرخوار سبب میشود . 2. ریفلاکس معده پاتولوژیک با منشا گوارشی : در این موارد به علت کوتاهی مری شکمی و نارسایی در عملکرد دریچه کاردیای مری و یا هایپرتروفی دریچه پیلور انتهای معده که تخلیه شیر به ابتدای روده کوچک را مختل میکند گنجایش معده شیرخوار کاهش میابد ودرصورتی که شیرخوار به مقدار معمول شیر بخورد باز هم به دلیل نقص در عملکرد طبیعی دریچه های معده که عامل بازدارنده برگشت شیر به داخل مری هستند مقداری از شیر خورده شده به داخل مری و تا گلو و ابتدای نای بالا خواهد امد و علایم ریفلاکس و اسپیراسیون را در این شیرخواران به وجود خواهد اورد دراین دسته از کودکان کنترل شیر خورده شده و استفاده از داروهای انتی ریفلاکس و انتی اسید برای جلوگیری از بروز علایم و عوارض ریفلاکس الزامی خواهد بود.
